Page 63 - CONGOLATRES-AOUT-2021
P. 63
Les Congolâtres
Het zich uitbreidende wegennet werd opgenomen in een groter geheel met waterwegen en spoorwegen.
Hieraan worden reeds zeer vroeg luchtverbindingen toegevoegd. Hierdoor ontstaat progressief een
verkeersnet dat de meest afgelegen industriële en agrarische gebieden en ook de missieposten zal
verbinden met de grotere centra.
Le réseau routier en expansion a été incorporé dans un ensemble plus vaste avec des voies navigables et
des chemins de fer. Les liaisons aériennes s'y ajoutent très tôt. Cela créera progressivement un réseau de
circulation qui reliera les zones industrielles et agricoles les plus reculées ainsi que les postes de mission
avec les plus grands centres.
Het luchtverkeer
Transport aérien
De essentiële vooruitgang van de postdienst bestaat in de snelheid waarmee de post zijn bestemming kan
bereiken. Het hoeft dan ook geen betoog dat in een uitgebreid land als Kongo, de ontwikkeling van een
luchtvaartnet een belangrijke stap betekent in de ontwikkeling van de postbedeling.
Le progrès essentiel du service postal réside dans la rapidité avec laquelle le courrier peut atteindre sa
destination. Il va sans dire que dans un pays étendu comme le Congo, le développement d'un réseau
aérien représente une étape importante dans le développement de la distribution postale.
Reeds in 1889 stelde een van de secretarissen-generaal van Kongo-Vrijstaat voor officiële post per
luchtballon te transporteren. Telkens bij aankomst van de Europese post in Matadi zou de post per
luchtballon naar Boma (de toenmalige hoofdstad) gebracht werden. Na een korte periode werden deze
experimenten opgegeven en vervangen door een transport met postduiven. Maar ook dit werd snel
verlaten.
Dès 1889, l'un des secrétaires généraux de l'État Indépendant du Congo proposa que le courrier officiel
soit transporté en montgolfière. Chaque fois que le courrier européen arrivait à Matadi, le courrier était
transporté en montgolfière jusqu'à Boma (la capitale à l'époque). Après une courte période de temps, ces
expériences ont été abandonnées et remplacées par un transport avec des pigeons voyageurs. Mais cela
aussi a été rapidement abandonné.
Reeds in 1911 werd een commissie opgericht om de ontwikkeling van luchtdiensten in Congo te
bestuderen. Na enkele weinig succesvolle proeven in 1912-13 in Katanga, zal na WO I gebruikt gemaakt
worden van watervliegtuigen, die met succes tijdens de oorlog op het Tanganyika-meer werden ingezet.
De Societé Nationale pour l’Etude du Transport Aerien (SNETA) wordt belast met het ontwikkelen van
een luchtlijn tussen Kinshasa en Stanleystad, die de loop van de Kongostroom volgt. Ze wordt Ligne
Aerienne Roi Albert (LARA) gedoopt. Het eerste gedeelte tussen Kinshasa en N’Gombe wordt op 1 juli
1921 in gehuldigd. De lijn wordt verlegd tot Lisala (met tussenlandingen in Coquilhatstad en Mobeka) en
uiteindelijk doorgetrokken tot Stanleystad op 21 juli 1922. Ze werd gevlogen met Lepy-Lepen-
watervliegtuigen met drie plaatsen. Hoewel deze lijn aanvankelijk te kampen had met onregelmatigheid
en onveiligheid, ging ze toch een belangrijke rol spelen in het postvervoer.
Dès 1911, une commission est créée pour étudier le développement des services aériens au Congo. Après
quelques essais infructueux au Katanga en 1912-13, les hydravions seront utilisés après la Première
Guerre mondiale, ceux qui ont été déployés avec succès sur le lac Tanganyika pendant la guerre. La
Société Nationale pour l'Etude du Transport Aérien (SNETA) fut chargée de développer une ligne
aérienne entre Kinshasa et Stanleyville, qui suivra le cours du fleuve Congo. Elle fut baptisée Ligne
er
Aerienne Roi Albert (LARA). Le premier tronçon entre Kinshasa et N'Gombe est inauguré le 1 juillet
1921. La ligne a été déplacée à Lisala (avec des escales à Coquilhatville et Mobeka) et finalement
prolongée à Stanleystad le 21 juillet 1922. Elle a volé sur des hydravions à trois places Lepy-Lepen. Bien
63

