2023 Sunday
Jezus daje człowiekowi mądrość, zdrowie i urodę, nikt inny. Owszem, ten kto poświęca się nauce jest mądrzejszy, ten kto dba o zdrowie, jest zdrowszy, a ten kto dba o urodę, jest bardziej urodziwy, ale i tak wszystko zależy od Boga.
2024 Tuesday
Właściwe jest mówienie zarówno o Sprawiedliwości Boga, jak i o
Jego Miłosierdziu. Nie są one sobie przeciwne. Jego Sprawiedliwość zostanie
wymierzona tym, którzy odmawiają pokuty, tak jak została wymierzona aniołom,
którzy odmówili służenia Bogu. Ale na razie, czy bardziej właściwe jest
powiedzenie, że Bóg jest Miłosierny? W rzeczywistości, zły chciałby, abyśmy
zostali pochłonięci myślą, że Bóg jest tylko Sprawiedliwy i że nieustannie
narzuca nam Swój osąd. Kiedy przyjmiemy tę ideę, trudno zrozumieć, że Bóg
faktycznie powstrzymuje Swoją Sprawiedliwość, dopóki jesteśmy otwarci na Jego
Miłosierdzie. Szukaj Jego Miłosierdzia, wierz w nie i biegnij do niego. Nie wątp
w nie ani przez chwilę. Wiedz, że Bóg oferuje je dniem i nocą i nigdy nie męczy
się, by je na ciebie wylewać. Kiedy stajesz w obliczu strachu, który pojawia się
wraz ze stawaniem w obliczu Jego Sprawiedliwości, zwróć oczy na Jego
Miłosierdzie, a będziesz w stanie łatwo odwrócić się od wszelkiego grzechu,
rozkoszując się promieniami świecącymi z Jego Serca.
Który z tych dwóch obrazów Boga rozważasz częściej? Czy przeraża cię Boża
Sprawiedliwość? Czy pociesza cię Jego Miłosierdzie? Oba mogą być użyteczne, ale
nigdy kosztem drugiego. Nigdy nie powinniśmy zakładać Bożego Miłosierdzia i
nigdy nie powinniśmy skupiać się na Jego Sprawiedliwości bez natychmiastowego
przypomnienia sobie Jego Miłosierdzia. Rozważaj dziś Jego Miłosierdzie bardziej
niż cokolwiek innego, a nie będziesz musiał bać się Jego Sprawiedliwości. Pozwól
swojemu sercu doświadczyć Jego miłości i zwróć się do Niego z pełną ufnością i
zaufaniem.
Panie, wiem, że jesteś Sprawiedliwy i wymierzysz mi Swoją Sprawiedliwość, jeśli
nie zwrócę się do Twojego Miłosierdzia. Dlatego zwracam się do Twojego
Miłosierdzia. Szukam go całym sercem. Kocham Cię, Panie, i pragnę kochać Cię
bardziej. Daj mi łaskę, abym otworzył oczy na Twoje promienne Serce i był
otwarty na wszystko, czym chcesz mnie obdarzyć. Jezu, ufam Tobie.
----
Tak sobie myślę, że kluczem do prawdziwej wolności jest
posiadanie wystarczająco dużej ilości pieniędzy, aby móc spokojnie dzielić się
nimi z innymi. Dla mnie istnieją dwa główne warunki, które trzeba spełnić, aby
poczuć się naprawdę wolnym w tej kwestii.
Po pierwsze, trzeba dysponować odpowiednią ilością środków finansowych, aby móc
oddać je komuś bez żalu i strachu, że nam zabraknie. Często brak pieniędzy
sprawia, że czujemy się zablokowani i ograniczeni w możliwościach pomagania
innym. Kiedy mamy pewność, że nasze finanse są w porządku, łatwiej jest
podzielić się nimi z potrzebującymi, bez obaw o własne bezpieczeństwo.
Po drugie, ważne jest także, aby oddawanie pieniędzy odbywało się z własnej woli
i chęci, a nie pod wpływem presji czy poczucia obowiązku. Człowiek jest naprawdę
wolny, gdy może z własnej inicjatywy i z radością dzielić się z innymi, nie
martwiąc się o to, czy ktoś będzie z tego powodu zadowolony czy też nie. Istotne
jest, aby oddawanie pieniędzy było dla nas źródłem satysfakcji i dobrego
samopoczucia, a nie powodem do stresu i niepokoju.
Wolność finansowa i emocjonalna, której doświadcza osoba mająca możliwość
swobodnego dzielenia się pieniędzmi z innymi, przekłada się na jej ogólny
komfort życia i poziom szczęścia. Dlatego warto dążyć do tego, aby mieć stabilną
sytuację finansową oraz umieć cieszyć się z dzielenia się swoimi zasobami z
innymi. To właśnie wtedy, kiedy spełnione są te warunki, człowiek może poczuć
się prawdziwie wolny i spełniony.
----
Innym z ważnych warunków bycia wolnym człowiekiem jest możliwość
nawiązania przyjaźni z innymi ludźmi. Przyjaźń to niezwykle istotny element
życia każdego człowieka, który pozwala nam budować relacje oparte na zaufaniu,
szacunku i wzajemnym wsparciu.
Przyjaźń daje nam poczucie bezpieczeństwa i akceptacji, co jest niezwykle ważne
dla naszego samopoczucia i rozwoju osobistego. Dzięki relacjom przyjacielskim
możemy dzielić się swoimi myślami, emocjami i problemami, oraz cieszyć się
sukcesami i radościami z innymi. Przyjaciele są dla nas nie tylko towarzyszami
zabaw i rozrywki, ale przede wszystkim osobami, na których zawsze możemy polegać
w trudnych chwilach.
Bycie wolnym człowiekiem oznacza również posiadanie możliwości wyboru, w tym
wyboru osób, którymi chcemy się otaczać i nawiązywać relacje. Zdolność do
budowania zdrowych i satysfakcjonujących przyjaźni pozwala nam rozwijać się jako
jednostki i wzmacniać naszą niezależność oraz autonomię.
Jednak aby budować trwałe i wartościowe relacje przyjacielskie, niezbędne jest
również posiadanie umiejętności komunikacyjnych, empatii i gotowości do
wzajemnego wsparcia. Wspólne wartości, zainteresowania i pasje pomagają budować
więź i zbliżają ludzi do siebie, tworząc silne przyjaźnie oparte na wzajemnym
szacunku i zrozumieniu.
Dlatego ważne jest, abyśmy otwarcie podchodzili do nawiązywania relacji z innymi
ludźmi i byli gotowi na nowe doświadczenia i poznawanie nowych osób. Przyjaźń
jest jednym z najważniejszych skarbów w naszym życiu, dlatego warto pielęgnować
i dbać o nią, ponieważ jest to także klucz do osiągnięcia prawdziwej wolności i
szczęścia.
W końcu, jak mówił poeta Antoine de Saint-Exupéry: "Być przyjacielem to nie
znaczy patrzeć na siebie nawzajem, lecz patrzeć razem w tym samym kierunku".
Wspólne cele i wartości, które łączą nas z naszymi przyjaciółmi, pomagają nam
rozwijać się i dojrzewać jako jednostki, tworząc jednocześnie silne więzi
przyjaźni, które są niezastąpione w naszym życiu.
----
Bycie wolnym człowiekiem to coś więcej niż brak łańcuchów czy
kajdanek. To również posiadanie pełnej swobody w wyrażaniu swoich myśli i zdań,
bez obawy przed konsekwencjami. Oczywiście, jednym z warunków bycia prawdziwie
wolnym człowiekiem jest możliwość mówienia tego, co się pragnie powiedzieć, bez
strachu przed potencjalnymi skutkami.
Swoboda słowa jest fundamentalnym prawem każdego obywatela. Dzięki niej możemy
wyrażać swoje poglądy, przekonania, emocje i opinie w sposób szczery i
autentyczny. Cenzura czy zakaz wyrażania swoich myśli nie tylko naruszałyby to
prawo, ale również wpływałyby one na nasze decyzje o tym, co możemy mówić, a
czego nie.
Jednakże, nie można zapominać, że swoboda słowa jest jednym z najbardziej
delikatnych i skomplikowanych praw. Oczywiście, nie oznacza to, że możemy
wyrażać się wulgarnie, obraźliwie czy szkodliwie wobec innych osób. Istnieje
granica między swobodą słowa a przekraczaniem jej pod pretekstem wolności. Każdy
z nas powinien być świadomy odpowiedzialności za swoje słowa i zdania, oraz
pamiętać o konsekwencjach, jakie mogą wyniknąć z ich używania w sposób
nieodpowiedzialny czy szkodliwy.
Wolność słowa to fundament demokratycznego społeczeństwa, które opiera się na
zasadzie poszanowania różnorodności poglądów i szanowania cudzych opinii. Każdy
z nas ma prawo do wyrażania swoich uczuć, myśli i przekonań, bez obawy przed
represjami czy przemocą. Oczywiście, należy pamiętać o tym, że swoboda słowa nie
powinna naruszać praw innych osób i ich godności, a jej wykorzystywanie powinno
odbywać się z poszanowaniem dla innych i z dbałością o wspólne dobro.
Dlatego też ważne jest, aby pamiętać o konsekwencjach naszych słów i działań.
Wolność słowa to wielki przywilej, który wymaga odpowiedzialności i szacunku dla
innych. Jednakże, nie wolno nam dopuścić, aby strach przed potencjalnymi
negatywnymi skutkami zniechęcał nas do wyrażania swoich myśli i przekonań.
Powinniśmy zawsze być odważni i stanowczy w obronie naszej swobody słowa,
pamiętając jednak o tym, że wolność ta wiąże się z odpowiedzialnością i potrzebą
szacunku dla innych. Oczywiście, to wszystko składa się na istotę bycia
prawdziwie wolnym człowiekiem.
----
Oczywiście następnym warunkiem bycia wolnym człowiekiem, jest
możliwość zamieszkania tam gdzie się pragnie, lub możliwość swobodnej zmiany
swojego adresu zamieszkania.
Wolność jest jednym z fundamentalnych praw każdego człowieka. Obejmuje ona wiele
różnych aspektów życia, w tym również wybór miejsca zamieszkania. Dla wielu
ludzi możliwość decydowania o swoim własnym miejscu zamieszkania jest niezwykle
istotna i ważna.
Mieszkanie w miejscu, które odpowiada naszym preferencjom i potrzebom, ma
ogromne znaczenie dla naszego samopoczucia i komfortu. Dlatego też istotne jest,
aby każdy człowiek miał możliwość wyboru, gdzie chce zamieszkać.
Niestety, nie wszyscy mają taką swobodę. W niektórych krajach czy sytuacjach,
ludzie są ograniczeni w możliwościach wyboru miejsca zamieszkania. Mogą być
zmuszeni do życia w określonym miejscu ze względu na przymusowe przesiedlenia,
brak dostępu do odpowiedniego mieszkania lub inne czynniki zewnętrzne.
Dlatego też wolność wyboru miejsca zamieszkania jest kluczowym elementem praw
człowieka. Każdy powinien mieć możliwość decydowania o tym, gdzie chce mieszkać
i mieć swobodę zmiany swojego miejsca zamieszkania, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Wolni ludzie powinni mieć możliwość przeprowadzenia się do innego miejsca
zgodnie z własnymi potrzebami i życiowymi planami. Dlatego też zagwarantowanie
tej wolności jest ważnym krokiem w kierunku zachowania godności i praw każdego
człowieka.
Wolność wyboru miejsca zamieszkania przyczynia się również do rozwoju
społeczeństwa. Dzięki możliwości swobodnej zmiany adresu mieszkańcy mają większe
szanse na rozwój osobisty i zawodowy, a także na poznanie nowych miejsc i ludzi.
Dlatego też należy dbać o to, aby każdy człowiek miał zagwarantowane prawo do
swobodnego wyboru swojego miejsca zamieszkania. To nie tylko kwestia prawa
człowieka, ale także kluczowy element wolności i godności każdej jednostki.
----
Innym z podstawowych warunków bycia wolnym człowiekiem jest
możliwość zarabiania pieniędzy. Niestety, wielu ludzi na całym świecie ma to
prawo bardzo ograniczone lub wręcz wcale tego prawa nie posiadają. Brak równego
dostępu do pracy i równych szans na zarabianie wystarczającej ilości pieniędzy,
może poważnie ograniczyć naszą wolność i niezależność.
Zarabianie pieniędzy może być nie tylko sposobem na zaspokojenie naszych potrzeb
materialnych, ale także na rozwijanie się, osiąganie celów i realizowanie
marzeń.
Niestety, wielu ludzi na całym świecie nie ma możliwości zarabiania
wystarczającej ilości pieniędzy. Bezrobotność, niskie zarobki, brak równych
szans czy dyskryminacja na rynku pracy mogą skutkować ubóstwem i brakiem
możliwości rozwoju. W takiej sytuacji trudno mówić o pełnej wolności i
niezależności.
Dlatego ważne jest, aby społeczeństwo zadbało o równość szans na rynku pracy, o
prawo do godziwego wynagrodzenia za pracę oraz o wsparcie dla tych, którzy
znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej. Edukacja, szkolenia zawodowe,
programy aktywizacji zawodowej czy wsparcie dla przedsiębiorczości mogą pomóc w
zwiększeniu szans na zdobycie pracy i zarabiania pieniędzy.
Wolność nie polega tylko na braku ograniczeń ze strony władz czy instytucji, ale
również na możliwości rozwijania się i realizowania własnych celów. Prawo do
zarabiania pieniędzy jest więc kluczowym elementem bycia wolnym człowiekiem.
Warto więc zadbać o to, aby każdy miał równy dostęp do pracy i możliwość
zdobywania wystarczających środków finansowych, aby móc cieszyć się pełnią
wolności i niezależności.
----
"Następnym warunkiem" to jedna z najbardziej znanych i cenionych
powieści Tomasza Manna. Głównym bohaterem tej książki jest Gustav Aschenbach,
uznany pisarz, który odkrywa w sobie nowe uczucie i obsesję.
Akcja powieści rozgrywa się w Wenecji, gdzie Aschenbach przybywa w poszukiwaniu
spokoju i inspiracji do tworzenia. Jednak jego spokój zostaje zachwiany, gdy na
swej drodze spotyka tajemniczego chłopca o imieniu Tadzio. Fascynacja chłopcem
przeradza się w obsesję, która stopniowo zaczyna wpływać na życie pisarza.
Gustav Aschenbach, mimo początkowych oporów, ulega swoim emocjom i coraz
bardziej zagłębia się w uczucie do Tadzia. Ta miłość staje się dla niego sensem
życia, jednak jednocześnie przynosi ze sobą tragiczne konsekwencje.
Powieść "Następnym warunkiem" porusza wiele uniwersalnych tematów, takich jak
miłość, pożądanie, obsesja, moralność czy starość. Mann ukazuje w niej
wewnętrzne rozterki i konflikty głównego bohatera, który w obliczu swoich emocji
zaczyna tracić kontrolę nad własnym życiem.
Aschenbach, choć jest postacią wydawaną na zewnątrz za spokojną i racjonalną,
wewnętrznie jest rozdarty między pragnieniem spełnienia miłości i przywiązania a
obowiązkiem moralnym i sensem obowiązujących norm społecznych.
"Następnym warunkiem" to powieść, która porusza głębokie i skomplikowane relacje
między ludźmi, ich lęki, tajemnice i obsesje. Tomas Mann mistrzowsko ukazuje w
niej psychologiczny portret człowieka, który dopuszcza się grzechu i samozagłady
z powodu namiętności.
Książka ta wciąż wzbudza wiele kontrowersji i dyskusji, zarówno pod względem
interpretacji samej fabuły, jak i jej znaczenia dla współczesnego czytelnika.
Jedno jest pewne – "Następnym warunkiem" to dzieło, które pozostaje w pamięci
czytelnika na długo po zakończeniu lektury.
----
Jednym z fundamentalnych aspektów ludzkiego życia jest relacja
między ludźmi. Czy lepiej jest być osobie, której zależy na innych, czy też być
osobą, która nie przywiązuje się do nikogo? To pytanie często budzi kontrowersje
i różne opinie. Nie ma jednej uniwersalnej odpowiedzi, ponieważ zarówno
przywiązanie się do innych, jak i obojętność wobec nich może mieć swoje zalety i
wady.
Zależenie od innych może być postrzegane jako oznaka empatii, troski i
zaangażowania w relacje międzyludzkie. Osoby, którym zależy na innych, są często
otwarte, życzliwe i gotowe do pomocy. Ich relacje są bogate i satysfakcjonujące,
ponieważ budowane są na zaufaniu, szacunku i wsparciu. Przywiązanie do innych
może również sprawiać, że czujemy się potrzebni i ważni dla innych ludzi, co
może wpływać pozytywnie na naszą samoocenę i poczucie wartości.
Z drugiej strony, zbyt silne przywiązanie do innych może prowadzić do
nadmiernego uzależnienia emocjonalnego, braku równowagi w relacjach i
nadmiernego obciążania drugiej strony swoimi oczekiwaniami i potrzebami. Osoby,
którym zbyt bardzo zależy na innych, mogą łatwo doświadczać emocjonalnego
rozczarowania, gdy nie otrzymają odwzajemnionej troski i uwagi. Ponadto,
nadmierne zaangażowanie w relacje ze względu na zbytnie przywiązanie do innych
może prowadzić do braku autonomii i niezdolności do samodzielnego
funkcjonowania.
Z kolei osoby, którym na nikim tak bardzo nie zależy, mogą być postrzegane jako
niezależne, autonomiczne i niezależne emocjonalnie. Brak przywiązania do innych
może dawać poczucie wolności i niezależności, ale może również prowadzić do
izolacji społecznej, braku wsparcia emocjonalnego i samotności. Osoby, które nie
przywiązują się do innych, mogą mieć trudności w budowaniu trwałych i
satysfakcjonujących relacji, co może wpływać negatywnie na ich samopoczucie i
psychiczne zdrowie.
Wnioskując, zarówno przywiązanie do innych, jak i brak zaangażowania
emocjonalnego w relacje mogą mieć zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty.
Istotne jest znalezienie równowagi między zdrowym przywiązaniem do innych, a
umiejętnością zachowania niezależności i autonomii. Dopasowanie siebie do
sytuacji i relacji, kierowanie się empatią i zdrowym rozsądkiem może pomóc w
budowaniu harmonijnych i wartościowych relacji z innymi. Ostatecznie, ważne
jest, aby każdy człowiek rozwijał zdrowe relacje z otaczającymi go ludźmi,
jednocześnie zachowując swoją niezależność i godność osobistą.
----
W relacji z drugim człowiekiem często pragniemy, aby ta druga
osoba okazywała nam zainteresowanie, troskę i dbałość. Chcemy, aby komuś
zależało na naszym dobru i szczęściu. Jednakże, czy zawsze jesteśmy gotowi
zrobić to samo dla drugiej osoby? Czy zawsze sprawiamy, że drugiej osobie zależy
na nas?
Dlaczego więc tak ważne jest, aby w relacji z drugim człowiekiem okazywać
zaangażowanie i troskę? Otóż, podstawą każdej udanej relacji jest wzajemne
zaufanie, zrozumienie i wsparcie. Jeśli jedna strona nie okazuje zainteresowania
drugiej, może to prowadzić do poczucia odrzucenia, samotności i braku
akceptacji. Z kolei, kiedy druga strona czuje, że drugiemu człowiekowi zależy na
niej, rośnie poczucie bezpieczeństwa i bliskości.
Ponadto, okazywanie troski i zainteresowania drugiej osobie jest także przejawem
naszej empatii i gotowości do porozumienia. Kiedy jesteśmy w stanie postawić się
w czyjejś sytuacji i zrozumieć jego uczucia i potrzeby, tworzymy silne więzi
emocjonalne, które budują trwałą i satysfakcjonującą relację.
Warto również pamiętać, że relacje międzyludzkie są procesem wzajemnego
oddziaływania. Jeśli nie okazujemy zainteresowania drugiej osobie, możemy
odbierać ją jako obojętną i nieczułą, co prowadzi do dalszego oddalania się od
siebie i zaniku relacji.
Dlatego warto zadbać o budowanie relacji opartych na wzajemnym zainteresowaniu i
trosce. Okazywanie empatii i zaangażowania wzmacnia więzi międzyludzkie,
sprawia, że żyje się w harmonii i zrozumieniu z innymi ludźmi. Dlatego warto
zadbać o to, aby w relacji z drugim człowiekiem zależało nam na nim, tak samo
jak i chcielibyśmy, aby komuś zależało na nas.
----
Jeżeli mi na nikim nie będzie zależeć, to pozostanę tylko z tymi ludźmi, którzy coś chcą ode mnie. A jeżeli będzie mi na kimś zależeć, to będę miał szansę otoczyć ludźmi, których sam lubię.
Relacje międzyludzkie są jednym z najważniejszych elementów
naszego życia. To właśnie dzięki nim uczymy się empatii, dzielenia się z innymi
oraz budowania więzi. Jednak często zdarza się, że decydujemy się na kontakt z
ludźmi, którzy nas nie cenią lub nie chcą naszego towarzystwa. Dlaczego tak się
dzieje?
Otóż, często zdarza się, że obawiamy się odrzucenia i chcemy przypodobać się
każdemu, nawet jeśli to oznacza spędzanie czasu z osobami, które nie są dla nas
wartościowe. Jednak warto zastanowić się, czy warto tracić czas na relacje,
które nas nie satysfakcjonują. Jeśli nie
będzie nam na nikim zależeć, będziemy otaczać się ludźmi, którzy po prostu "coś
chcą od nas", nie zaś troszczą się o nasze dobro.
Z drugiej strony, kiedy komuś zależy na kimś, może otworzyć przed nami drzwi do
spotkania osób, które są dla nas prawdziwymi przyjaciółmi. Kiedy dbamy o relacje
i staramy się zrozumieć innych, z czasem możemy zyskać zaufanie i prawdziwe
wsparcie od tych, których sami lubimy.
Dlatego warto zadbać o relacje, które są dla nas ważne i nie tracić czasu na
osoby, które nas nie doceniają czy nie szanują. Życie jest zbyt krótkie, by
spędzać je z ludźmi, którzy nie przynoszą nam szczęścia. Tworząc wartościowe
więzi z ludźmi, którzy naprawdę nas interesują i wspierają, będziemy mieli
szansę na budowanie zdrowych i satysfakcjonujących relacji.
Pamiętajmy więc, że to my sami decydujemy, z kim chcemy spędzać czas i otaczać
się. Jeśli stawiamy na autentyczność i wartościowe relacje, będziemy mieli
szansę na spełnione i szczęśliwe życie.
----
Jeżeli mi na nikim nie będzie zależeć, to pozostanę tylko z tymi ludźmi, którzy coś chcą ode mnie. A jeżeli będzie mi na kimś zależeć, to będę miał szansę otoczyć ludźmi, których sam lubię. A wniosek z tego jest taki, że lepiej byłoby dla mnie, gdyby mi zależało na ludziach.
W życiu każdego z nas pojawiają się sytuacje, w których musimy
dokonać wyboru między tym, co tym co uważam za ważne a tym, co może przynieść
nam korzyści. Czasem jednak decyzja ta nie jest taka prosta, szczególnie jeśli
dotyczy relacji międzyludzkich.
Jeżeli nie będzie mi na nikim zależeć,
pozostanę tylko z tymi ludźmi, którzy coś ode mnie chcą. Będę otoczony ludźmi,
którzy mnie wykorzystują, a ja sam nie będę miał żadnej kontroli nad nimi. To
może prowadzić do samotności i braku prawdziwej satysfakcji z relacji opartej na
wzajemnym szacunku i zaufaniu.
Z drugiej strony, jeżeli będę miał
szansę otoczyć się ludźmi, których sam lubię, to życie będzie dla mnie bardziej
satysfakcjonujące i pełne harmonii. Będę mógł czerpać radość z relacji z innymi,
dzielić się z nimi swoimi emocjami i doświadczeniami oraz rozwijać się wraz z
nimi.
Wniosek z powyższych rozważań jest prosty - lepiej byłoby dla mnie, gdyby mi
zależało na ludziach. To znaczy, że powinienem dbać o relacje z nimi, szanować
ich potrzeby i uczucia, być gotowym pomagać i wspierać ich w trudnych chwilach.
Tylko wtedy będę mógł cieszyć się prawdziwymi, autentycznymi relacjami, które
naprawdę mają znaczenie.
Dlatego warto zastanowić się nad tym, czy w naszym życiu naprawdę zależy nam na
innych ludziach. Jeśli tak, to powinniśmy być otwarci na nowe znajomości, szukać
prawdziwych przyjaźni i dbać o istniejące relacje. Tylko wtedy będziemy mogli
cieszyć się pełnią życia i szczerą przyjemnością z obcowania z innymi ludźmi.
----
W życiu każdego z nas pojawiają się sytuacje, w których musimy
dokonać wyboru między tym, co nam wydaje się ważne, a tym, co może przynieść nam korzyści.
Czasem jednak decyzja ta nie jest taka prosta, szczególnie jeśli dotyczy relacji
międzyludzkich.
Jeżeli nie będzie mi na nikim zależeć, pozostanę tylko z tymi ludźmi, którzy coś
ode mnie chcą. Będę otoczony ludźmi, którzy mnie wykorzystują, a ja sam nie będę
miał żadnej kontroli nad nimi. To może prowadzić do samotności i braku
prawdziwej satysfakcji, opartych na wzajemnym szacunku i zaufaniu.
Z drugiej strony, jeżeli będę miał szansę otoczyć się ludźmi, których sam lubię,
to życie będzie dla mnie bardziej satysfakcjonujące i pełne harmonii. Będę mógł
czerpać radość z relacji z innymi, dzielić się z nimi swoimi emocjami i
doświadczeniami oraz rozwijać się wraz z nimi.
Wniosek z powyższych rozważań jest prosty - lepiej byłoby dla mnie, gdyby mi
zależało na ludziach. To znaczy, że powinienem dbać o relacje z nimi, szanować
ich potrzeby i uczucia, być gotowym pomagać i wspierać ich w trudnych chwilach.
Tylko wtedy będę mógł cieszyć się prawdziwymi, autentycznymi relacjami, które
naprawdę mają znaczenie.
Dlatego warto zastanowić się nad tym, czy w naszym życiu naprawdę zależy nam na
innych ludziach. Jeśli tak, to powinniśmy być otwarci na nowe znajomości, szukać
prawdziwych przyjaźni i dbać o istniejące relacje. Tylko wtedy będziemy mogli
cieszyć się pełnią życia i szczerą przyjemnością z obcowania z innymi ludźmi.
----
Gdy znajdę człowieka, który może dać mi szczęście, to dobrze jest się zastanowić nad tym, czy i ja mogę dać szczęście tej osobie. Jeżeli nie mogę, to mądrze byłoby sobie taką relację odpuścić, bo prędzej czy też później i tak by się rozpadła.
Gdy znajdujemy kogoś, kto zdaje się być źródłem naszego
szczęścia, często skupiamy się na naszych własnych potrzebach i pragnieniach.
Pragniemy, aby ta osoba spełniała nasze oczekiwania, aby dawała nam to, czego
potrzebujemy, aby była dla nas wsparciem. Jednak równie ważne jest zastanowienie
się nad tym, czy i my jesteśmy w stanie dać tej osobie szczęście i czy potrafimy
być dla niej wsparciem.
W relacji międzyludzkiej nie można być jedynie biorcą - trzeba umieć także
dawać. Jeśli zależy nam na długotrwałym związku, niezbędne jest wzajemne
wspieranie się i troszczenie o dobre samopoczucie partnera. Jeśli nie potrafimy
zapewnić komuś szczęścia i spełnienia, zawsze będzie to miało wpływ na naszą
relację. To dlatego warto się zastanowić, czy jesteśmy gotowi na zaangażowanie i
poświęcenie potrzebnej drugiej osobie uwagi i wsparcia.
Jeśli w relacji dominuje jednostronne dawanie i brak równowagi, to prędzej czy
później doprowadzi to do rozpadu związku. Oczywiście, nie oznacza to, że musimy
być doskonali i zawsze gotowi zaspokoić potrzeby partnera - ważne jest jednak,
abyśmy mieli zdolność empatii i umieli okazywać drugiej osobie wsparcie w
trudnych chwilach.
Dlatego, zanim zdecydujemy się na zaangażowanie w związek, warto zastanowić się
nad tym, czy jesteśmy gotowi nie tylko na korzyści, jakie możemy odnieść z tego
związku, ale także na poświęcenie i wsparcie, które będziemy musieli okazać
naszemu partnerowi. Relacje międzyludzkie wymagają pracy i wysiłku obu stron,
dlatego warto zastanowić się, czy jesteśmy gotowi na te wyzwania, zanim
podejmiemy decyzję o nawiązaniu relacji z osobą, którą uważamy za potencjalne
źródło swojego szczęścia.
----
Jeżeli nauczę się żyć szczęśliwie w samotności, to mało prawdopodobne to będzie, że będę chciał to zmienić i ryzykować zaburzenie swojego szczęścia.
Samotność często jest postrzegana jako coś negatywnego, ale
prawda jest taka, że nie każdy potrzebuje towarzystwa innych ludzi, aby być
szczęśliwym. Dla niektórych osoby samotność może być wyborem, który pozwala im
znaleźć spokój, spędzać czas na rozwijaniu swoich pasji i interesów oraz cieszyć
się samym sobą.
Jeśli nauczę się żyć szczęśliwie w samotności, to mało prawdopodobne będzie, że
będę chciał to zmienić. Dlaczego ryzykować zaburzenie swojego szczęścia, kiedy
można cieszyć się spokojem i autonomią? Oczywiście, nie jest to sytuacja dla
każdego, ale dla niektórych brak zbędnych relacji to klucz do spełnienia i
satysfakcji.
W dzisiejszym społeczeństwie często narzucana jest nam presja bycia w stałym
towarzystwie, ale prawda jest taka, że każdy powinien mieć prawo do decydowania
o swoim życiu i wyborach. Jeśli samotność sprawia nam radość i satysfakcję, to
dlaczego ryzykować jej utratę dla względnie zbędnych relacji?
Oczywiście, nie można zapominać o potrzebie interakcji społecznej i relacjach z
innymi ludźmi. Ale można znaleźć równowagę między samotnością a życiem w
społeczeństwie. Jeśli nauczymy się akceptować i cieszyć samotnością, możemy stać
się bardziej niezależni i silniejsi emocjonalnie.
Dlatego jeśli już nauczysz się żyć szczęśliwie w samotności, to mało
prawdopodobne będzie, że będziesz chciał to zmienić. Dla niektórych osoby
samotność może być drogą do osobistego rozwoju i spełnienia, a ryzykowanie jej
utraty tylko dlatego, że społeczeństwo narzuca nam inny obraz szczęścia, byłoby
irracjonalne i niepotrzebne.
----
Posiadanie silnej osobowości architekta może być zarówno
błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Z jednej strony, ta cecha może pomóc w
kreatywnym podejściu do życia, podejmowaniu decyzji i zarządzaniu projektami. Z
drugiej strony, może również prowadzić do negatywnych zachowań, takich jak
nadmierna dominacja, perfekcjonizm czy upór.
Jeśli zdajesz sobie sprawę z negatywnych cech swojej osobowości architekta i
chcesz się ich pozbyć, istnieje kilka kroków, które możesz podjąć:
1. Zrozumienie swoich motywacji: Zanim będziesz w stanie zmienić swoje
zachowanie, musisz zrozumieć, dlaczego zachowujesz się tak, jak to robisz. Czy
jest to spowodowane lękiem, potrzebą kontroli czy brakiem pewności siebie?
2. Pracuj nad empatią: Zamiast koncentrować się tylko na własnych celach i
potrzebach, staraj się zrozumieć perspektywę innych osób. Pracuj nad empatią,
umiejętnością słuchania i współpracy z innymi.
3. Wypracuj zdrowe strategie radzenia sobie: Zamiast reagować impulsywnie,
wypracuj zdrowe strategie radzenia sobie z emocjami, takie jak medytacja, jogi
czy techniki oddychania.
4. Praca nad asertywnością: Uczenie się wyrażania swoich potrzeb i granic w
sposób asertywny może pomóc w uniknięciu zachowań dominujących i konfliktowych.
5. Otwórz się na konstruktywną krytykę: Zamiast bronić się przed krytyką, bądź
otwarty na konstruktywne uwagi innych. Potraktuj je jako okazję do nauki i
rozwoju.
6. Pracuj nad samopoznaniem: Rób regularnie introspekcje i analizuj swoje
zachowania. Być może uda ci się zidentyfikować wzorce i nawyki, które prowadzą
do negatywnych cech twojej osobowości.
Pamiętaj, że zmiana negatywnych cech osobowości może być procesem długotrwałym i
wymagającym. Bądź cierpliwy i konsekwentny w dążeniu do swojego celu. Mając
świadomość swoich negatywnych cech i pracując nad nimi, możesz rozwinąć się jako
osoba i architekt.
----
Jezus wezwał Dwunastu i dał im moc i władzę nad wszystkimi
demonami i do leczenia chorób, i posłał ich, aby głosili Królestwo Boże i
uzdrawiali chorych. Łukasza 9:1–2
To pierwszy raz, kiedy Jezus wysyła swoich Apostołów na misję. W tej misji
przygotowuje ich do ostatecznej misji, która nastąpi w czasie Pięćdziesiątnicy,
po śmierci Jezusa, jego zmartwychwstaniu i wstąpieniu do nieba. Ale na razie
Jezus zleca tym Apostołom robienie trzech rzeczy: wypędzanie demonów,
uzdrawianie chorych i głoszenie Królestwa Bożego.
Podobnie jak Apostołowie, jesteśmy powołani do walki z diabłem i jego demonami.
Są to upadłe anioły, które zachowują swoje naturalne moce i wykorzystują te
naturalne moce, aby próbować nas oszukać, uciskać, a w niektórych przypadkach
nawet opętać. Ale demony są bezsilne wobec Boga, a Bóg daje nam nad nimi duchową
władzę. I chociaż są tacy, którym powierzono wyjątkową posługę egzorcyzmów w
Kościele, wszyscy mamy duchową władzę nad demonami, szczególnie nad ich
naturalnymi duchowymi atakami pokus.
Zwalczamy demony przede wszystkim poprzez ujawnianie ich kłamstw i wywlekanie
ich na światło dzienne. Święty Ignacy Loyola w swoim duchowym klasyku Ćwiczenia
duchowne wyjaśnia nam niektóre z typowych taktyk, których używają te demony i
jak je pokonujemy. Mówi, że dla tych, którzy pogrążeni są w życiu w poważnym
grzechu, demony nieustannie stawiają przed ich umysłem kłamstwo, że ich grzechy
są przyjemne i satysfakcjonujące, aby nadal ich wybierali. A dla tych, którzy
dążą do świętości, demony te próbują zniechęcić ich do pogłębiającego się
nawrócenia. „Kąsają, zasmucają i stawiają przeszkody, niepokojąc fałszywymi
powodami, aby nie można było iść dalej” (Reguła 2). Sposobem na przezwyciężenie
tych pokus jest zwrócenie się ku prawdzie. Po pierwsze, zdając sobie sprawę, że
fałszywe „przyjemności” grzechu są właśnie tym: fałszywe, ulotne i ostatecznie
poniżające. Ponadto pokonujemy te pokusy, otrzymując od Boga „odwagę i siłę,
pocieszenia, łzy, natchnienia i spokój, łagodzenie i usuwanie wszelkich
przeszkód”. Innymi słowy, pokonujemy demony, pozwalając Bogu nas wzmocnić,
oczyścić nasze myślenie, rozproszyć wszystkie fałszywe przeszkody na drodze do
świętości i otrzymując obfite pocieszenia, które Bóg obdarza jako pomoc w
podróży.
Zastanów się dziś nad faktem, że nasz Pan chce ci służyć w ten potrójny sposób.
Jeśli potrafisz pracować nad pokonaniem przeszkód stawianych na twojej drodze
przez te demony, to jesteś w dobrej pozycji, aby dzielić się pozostałymi dwiema
misjami powierzonymi Apostołom. Będziesz mógł doświadczyć uzdrowienia
psychicznego, emocjonalnego i duchowego w swoim życiu i będziesz mógł pozwolić
Królestwu Bożemu stać się silnym i potężnym w twojej własnej duszy. Stamtąd
zostaniesz wysłany na misję przez naszego Pana, aby przynieść te łaski innym
potrzebującym.
Mój wszechmogący Panie, masz władzę nad złem, moc uzdrawiania i oferowania
wszystkich darów wiecznego zbawienia. Pomóż mi być otwartym na sposoby, którymi
pragniesz do mnie przyjść. Proszę, uwolnij mnie od ataków złego, przynieś
uzdrowienie i nadzieję i przynieś obfitość Twojego chwalebnego Królestwa w moim
życiu. Jezu, ufam Tobie.
2025 Wednesday
Właściwe jest mówienie zarówno o Sprawiedliwości Bożej, jak i o
Jego Miłosierdziu. Nie są one sobie przeciwstawne. Jego Sprawiedliwość dosięgnie
tych, którzy odmawiają pokuty, tak jak dosięgła aniołów, którzy odmówili
służenia Bogu. Ale na razie bardziej właściwe jest stwierdzenie, że Bóg jest
Miłosierny. W rzeczywistości Zły chciałby, abyśmy pochłonięci myślą, że Bóg jest
jedynie Sprawiedliwy i że nieustannie na nas nakłada swój sąd. Kiedy przyjmiemy
tę ideę, trudno zrozumieć, że Bóg w rzeczywistości powstrzymuje swoją
Sprawiedliwość, dopóki jesteśmy otwarci na Jego Miłosierdzie. Szukaj Jego
Miłosierdzia, wierz w nie i uciekaj się do niego. Nie wątp w nie ani na chwilę.
Wiedz, że Bóg ofiarowuje je dniem i nocą i nigdy nie przestaje cię nim obdarzać.
Kiedy stajesz w obliczu strachu, jaki towarzyszy konfrontacji z Jego
Sprawiedliwością, zwróć wzrok ku Jego Miłosierdziu, a z łatwością odwrócisz się
od wszelkiego grzechu, rozkoszując się promieniami bijącymi z Jego Serca.
Który z tych dwóch obrazów Boga rozważasz częściej? Czy przeraża cię Boża
Sprawiedliwość? Czy pociesza cię Jego Miłosierdzie? Oba mogą być pożyteczne, ale
nigdy kosztem drugiego. Nigdy nie powinniśmy nadużywać Bożego Miłosierdzia i
nigdy nie powinniśmy skupiać się na Jego Sprawiedliwości bez natychmiastowego
przypomnienia sobie o Jego Miłosierdziu. Rozważaj dziś Jego Miłosierdzie
bardziej niż cokolwiek innego, a nie będziesz musiał bać się Jego
Sprawiedliwości. Pozwól swojemu sercu doświadczyć Jego miłości i zwróć się do
Niego z pełną ufnością i zaufaniem.
Panie, wiem, że jesteś Sprawiedliwy i wymierzysz mi Swoją Sprawiedliwość, jeśli
nie zwrócę się do Twojego Miłosierdzia. Dlatego zwracam się do Twojego
Miłosierdzia. Szukam go całym sercem. Kocham Cię, Panie, i pragnę kochać Cię
coraz bardziej. Daj mi łaskę, abym otworzył oczy na Twoje promienne Serce i był
otwarty na wszystko, czym chcesz mnie obdarzyć. Jezu, ufam Tobie.
----
It is proper to speak of both the Justice of God as well as His
Mercy. They are not opposed to each other. His Justice will be dealt to those
who refuse to repent just as it was dealt to the angels who refused to serve God.
But, for now, is it more proper to say that God is Merciful. In fact, the evil
one would love for us to become consumed with the idea that God is only Just and
that He imposes His judgment upon us continually. When this idea is accepted, it
is hard to understand that God actually withholds His Justice as long as we are
open to His Mercy. Seek His Mercy, believe in it and run to it. Do not doubt it
for a moment. Know that God offers it day and night and never tires of lavishing
it upon you. When you are faced with the fear that comes with facing His Justice,
turn your eyes to His Mercy and you will be able to easily turn from all sin as
you bask in the rays shining forth from His Heart.
Which of these two images of God do you reflect upon more often? Are you
frightened by God’s Justice? Or are you consoled by His Mercy? Both can be
useful but never at the expense of the other. We should never presume on God’s
Mercy and we should never become fixated on His Justice without immediately
remembering His Mercy. Ponder His Mercy today more than anything and you will
have no need to fear His Justice. Let your heart experience His love and turn to
Him with full confidence and trust.
Lord, I am aware that You are Just and will issue Your Justice upon me if I fail
to turn to Your Mercy. Therefore, I do turn to Your Mercy. I seek it with all my
heart. I love You, Lord, and I desire to love You more. Give me the grace to
open my eyes to Your radiant Heart and to be open to all that You wish to bestow.
Jesus, I trust in You.
----
Tetrarcha Herod usłyszał o wszystkim, co się działo, i zdumiał
się bardzo, bo jedni mówili: „Jan powstał z martwych”, inni: „Eliasz się
ukazał”, a jeszcze inni: „Któryś z dawnych proroków zmartwychwstał”. Łk 9,7–8
Tetrarcha Herod, znany również jako Herod Antypas, rządził Żydami w Galilei
przez około czterdzieści dwa lata. Rozpoczął swoje panowanie w 2 roku p.n.e. i
panował aż do wygnania przez cesarza rzymskiego w 37 roku n.e. Podczas swoich
rządów spędził wiele czasu w Tyberiadzie, jednym z głównych miast na zachodnim
brzegu Jeziora Galilejskiego. Większość działalności Jezusa miała miejsce na
terenie domeny Heroda, w całej Galilei, więc Herod doskonale znał liczne
opowieści o Jezusie.
Dzisiejsza Ewangelia kończy się stwierdzeniem, że Herod usiłował zobaczyć
Jezusa. Oczywiście, Herod, jak każdy mieszkaniec tego regionu, mógł udać się
tam, gdzie Jezus nauczał, aby Go słuchać w dowolnym momencie. Ale tego nie
zrobił. Zamiast tego, nadal otrzymywał wieści o Jezusie i pozostawał ciekawy Go,
próbując znaleźć sposób, aby dowiedzieć się, Kim On jest.
Wyobraźcie sobie, co by się stało, gdyby Herod udał się tam, gdzie Jezus
nauczał, aby słuchać Go z otwartym sercem. Gdyby to zrobił i szczerze słuchał,
Herod otrzymałby jeden z największych darów, jakie można sobie wyobrazić.
Otrzymałby dar wiary i nawrócenia i rozpocząłby drogę do wiecznego zbawienia.
Ale Herod wiódł niemoralne życie. Był znany jako okrutny przywódca, a także
zatwardziały cudzołożnik. Kochał swoją władzę i był jej bardzo zazdrosny. Herod
najprawdopodobniej wiedział, przynajmniej w głębi duszy, że jeśli ma słuchać
Jezusa, będzie musiał się zmienić. I najprawdopodobniej nie chciał się zmienić.
To daje nam wszystkim ważną lekcję. Każdy z nas może łatwo odrzucić różnorodne
komunikaty i zaproszenia od naszego Pana, ponieważ w głębi duszy nie chcemy się
zmieniać. Bóg przemawia do nas przez cały dzień, każdego dnia naszego życia.
Nieustannie ofiarowuje nam swoje przesłanie pełnej Ewangelii. I choć możesz być
otwarty na wiele z tego, co mówi Bóg, najprawdopodobniej są części Jego boskiego
przesłania, których świadomie lub nieświadomie nie słuchasz. Kluczem do
usłyszenia wszystkiego, co Bóg chce do ciebie powiedzieć, jest gotowość do
całkowitej zmiany w każdym aspekcie, w jakim Bóg chce, abyś się zmienił.
Zastanów się dziś nad Herodem. Po pierwsze, zastanów się nad jego ciekawością
Jezusa. To dobra cecha, o wiele lepsza niż obojętność. Następnie pomyśl również
o tym, że Herod nigdy nie poszedł do Jezusa, aby Go słuchać. Jego pierwsze
spotkanie z Jezusem miało miejsce w noc Jego aresztowania, kiedy przesłuchiwał
naszego Pana i wyśmiewał Go. Rozważając upór Heroda, potraktuj to jako analizę
własnego życia. Gdziekolwiek dostrzegasz choćby cień uporu, lęku przed zmianą
lub zamkniętego serca, staraj się temu zaradzić, zwracając się do naszego Pana i
mówiąc Mu, że jesteś otwarty na wszystko, co chce ci powiedzieć, i że jesteś
gotowy i chętny do zmiany w każdy sposób, w jaki cię do tego wzywa. Nie bój się
zmiany, której pragnie od ciebie nasz Pan. Przyjęcie tej zmiany doprowadzi cię
na szybką i wąską drogę do prawdziwej świętości życia.
Mój wszechobecny Panie, wołasz do mnie dniem i nocą, zapraszając mnie do zmiany,
gdy słucham Twojego świętego Słowa. Dziękuję Ci za te nieustanne podpowiedzi
łaski i zobowiązuję się pozostać otwartym na wszystko, o co mnie prosisz.
Wybieram Ciebie, mój Panie. I zwracając się do Ciebie, modlę się o odwagę,
której potrzebuję, by całym sercem odpowiedzieć na Twoje wezwanie. Jezu, ufam
Tobie.