2023 Sunday
2024 Tuesday
Potężnym kanałem Miłosierdzia Bożego jest przyjaźń z drugim
człowiekiem. Ale przyjaźń można przeżywać na różnych poziomach. Czasami ta więź
opiera się na rzeczach powierzchownych i nieistotnych, a innym razem jest
głęboko zakorzeniona w naszym Panu. Znakiem głębokiej duchowej przyjaźni jest
wzajemna modlitwa. Jeśli zostałeś pobłogosławiony przyjacielem pełnym wiary,
zapieczętuj i pogłębiaj tę przyjaźń poprzez zaangażowanie we wzajemną modlitwę.
Dzielcie się ze sobą swoim życiem i swoimi potrzebami i angażujcie się w
modlitwę o te potrzeby. Poprzez akt wzajemnej modlitwy odkryjecie, że
Miłosierdzie Boże rozlewa się w życiu każdego z Was, a wasza wzajemna więź w
Panu pogłębi się. Jest to błogosławieństwo Miłosierdzia Bożego i źródło jego
nieustannego wylewania.
Zastanów się nad przyjaźniami, które masz. Jaka jest podstawa każdej przyjaźni?
Być może każdy będzie inny. Niektórzy będą przypadkowymi znajomymi, opartymi na
wspólnych zainteresowaniach. Inne będą opierać się na głębszej jednoczącej
więzi. Poświęćcie dzisiaj czas szczególnie na refleksję nad tymi przyjaźniami,
które opierają się na waszej wspólnej miłości do Boga. Jeśli zostałeś
pobłogosławiony jedną z tych przyjaźni, staraj się ją pogłębiać poprzez wspólną
modlitwę. Zastanów się nad tym, czego Twój przyjaciel najbardziej potrzebuje i
zobowiąż się do modlitwy w tej intencji. I podziel się swoją potrzebą ze swoim
przyjacielem. Ta wzajemna wymiana modlitw będzie potężnym źródłem Miłosierdzia
Bożego.
Panie, dziś szczególnie dziękuję Ci za moje przyjaźnie. Ofiaruję Ci moich
przyjaciół i proszę o wylanie na nich obfitości łask. Panie, szczególnie
ofiarowuję tę szczególną potrzebę w życiu mojego przyjaciela (zidentyfikuj
potrzebę). Dziękuję Ci za Twoją niezachwianą miłość do każdego z nas, drogi
Panie, i za Twój doskonały dar przyjaźni w naszym życiu. Jezu, ufam Tobie.
----
Przyjaźń to niezwykle ważny element życia każdego człowieka. To
relacja oparta na zaufaniu, wspólnych wartościach i wspieraniu się nawzajem w
trudnych chwilach. Istnieje wiele różnych rodzajów przyjaźni, każdy z nich
pełniący inną role i mający inne znaczenie w naszym życiu.
Jednym z najważniejszych rodzajów przyjaźni jest
przyjaźń prawdziwa. To relacja
oparta na szczerości, zaufaniu i bezwarunkowej akceptacji drugiej osoby.
Przyjaźń prawdziwa to relacja, w której obie strony są dla siebie oparciem i
wsparciem, niezależnie od sytuacji. To osoba, która zawsze będzie obok nas i
wesprze nas w każdej chwili.
Kolejnym ważnym rodzajem przyjaźni jest
przyjaźń partnerska. To relacja oparta na zaufaniu, szacunku i wspólnych
celach. W przyjaźni partnerskiej obie strony nawzajem się wspierają i motywują
do osiągania swoich celów i marzeń. To osoba, z którą możemy liczyć na wsparcie
i zrozumienie w każdej sytuacji.
Innym ważnym rodzajem przyjaźni jest
przyjaźń towarzyska. To relacja oparta na wspólnych zainteresowaniach,
pasjach i hobby. W przyjaźni towarzyskiej obie strony mają ze sobą wiele
wspólnego i lubią spędzać czas razem, uczestnicząc w różnego rodzaju
wydarzeniach i aktywnościach.
Kolejne rodzaje przyjaźni to między innymi
przyjaźń koleżeńska, oparta na
wspólnej pracy lub szkole, przyjaźń
rodzinna, oparta na więziach krwi i wspólnych doświadczeniach, oraz
przyjaźń internetowa, oparta na
relacjach online i wspólnych zainteresowaniach.
Inne interesujące rodzaje przyjaźni to m.in.
przyjaźń długofalowa, oparta na
wieloletnich relacjach i doświadczeniach,
przyjaźń krótkotrwała, oparta na
chwilowym rozwoju relacji, oraz przyjaźń
mentorowa, oparta na relacji mentora i ucznia.
Nie można także zapomnieć o przyjaźni
emocjonalnej, opartej na wsparciu emocjonalnym i zrozumieniu drugiej
osoby, oraz przyjaźni intelektualnej,
opartej na wspólnej pasji do nauki i wymianie myśli i idei.
Warto również wspomnieć o przyjaźni
zdrowotnej, opartej na wspólnym dbaniu o zdrowie i wspieraniu się
nawzajem w prowadzeniu zdrowego trybu życia, oraz
przyjaźni artystycznej, opartej
na wspólnym tworzeniu i pasji do sztuki.
Na koniec warto zaznaczyć, że każda przyjaźń jest wartościowa i ważna,
niezależnie od jej rodzaju. To relacja, która sprawia, że nasze życie staje się
piękniejsze i bogatsze, dzięki obecności drugiej osoby u naszego boku. Dlatego
warto pielęgnować i doceniać każdą przyjaźń, niezależnie od jej formy.
----
Przyjaźń rodzinną można rozwijać tylko w rodzinie, czyli nie jest ogólnie dostępna. Przyjaźń intelektualną, można rozwijać tylko wśród ludzi o podobnym intelekcie, też nie jest ogólnie dostępna. Przyjaźń towarzyską też można rozwijać wśród ludzi z którymi potrafimy wspólnie się bawić. To znaczy, też nie jest udostępniona dla każdego. Tak mógłbym sobie wymieniać do końca i okazało by się, że poza przyjaźnią z Bogiem, każda inna przyjaźń jest ograniczona do najbliższego otoczenia. Jedynie z Bogiem, każdy może się zaprzyjaźnić, a jeżeli człowiek podobny jest do Boga, to i z takim człowiekiem, również każdy może z łatwością się zaprzyjaźnić. Ale czy dobrze napisałem, mówiąc z łatwością? Czy łatwo jest zaprzyjaźnić się z Bogiem? Czy to w ogóle jest możliwe dla grzesznej duszy? To prawda, najpierw Boga należy poznać, żeby móc się z Bogiem zaprzyjaźnić. Dopiero wtedy Bóg nazwie nas przyjaciółmi. Przynajmniej tak to przedstawił nam Jezus Chrystus.
----
As I stepped through the grand entrance of Windsor Castle, I
couldn't help but feel a sense of awe and wonder. The beauty of the castle and
its surroundings took my breath away. The history and the stories that seemed to
echo through the walls filled me with a sense of reverence for this incredible
place.
Walking through the grounds, I was surrounded by opulence and grandeur at every
turn. The detail and craftsmanship of the architecture was simply breathtaking.
The gardens were stunning, meticulously maintained and filled with vibrant
colors and sweet scents. I couldn't help but feel a sense of peace and
tranquility as I strolled through the grounds, taking in the beauty that
surrounded me.
Inside the castle itself, I was struck by the sheer magnitude of the place. From
the grand halls to the intricate tapestries adorning the walls, every corner of
the castle was filled with history and elegance. I found myself lost in thought
as I walked through the rooms, imagining the lives of the people who once lived
there and the events that had taken place within those walls.
One of the highlights of my visit was seeing the famed St. George's Chapel. The
beauty of the architecture and the stunning stained glass windows took my breath
away. I felt a sense of reverence as I stood in this holy place, surrounded by
centuries of history and tradition.
Overall, my visit to Windsor Castle was truly a once-in-a-lifetime experience.
The beauty, history, and grandeur of the castle left me feeling humbled and
inspired. It was a day I will never forget, and I can only hope to return one
day to once again bask in the wonder of this incredible place.
----
I recently had the opportunity to visit Windsor Castle, and I
must say, it was a truly remarkable experience. As I approached the towering
walls of the castle, my curiosity was peaked and I couldn't wait to explore what
lay inside.
Stepping through the grand entrance, I was immediately struck by the rich
history and grandeur of the place. The intricate details of the architecture,
the beautiful tapestries hanging on the walls, and the stunning views of the
surrounding countryside all took my breath away.
I wandered through the State Apartments, marveling at the opulence of the rooms
and imagining what life must have been like for the roy who once lived there.
The Queen's Gallery was a particular highlight, showcasing some of the most
exquisite works of art from the Royal Collection.
As I strolled through the sprawling grounds of the castle, I couldn't help but
feel a sense of awe and wonder at the magnitude of the place. The sheer size and
grandeur of Windsor Castle truly make it a sight to behold.
Overall, my visit to Windsor Castle was an unforgettable experience. I felt a
sense of awe and reverence at being in such a historic and prestigious place,
and I left with a newfound appreciation for the rich history and culture of the
British monarchy. I can't wait to return and continue exploring all that this
magnificent castle has to offer.
----
As the date of my visit approached, I couldn't help but feel a
of emotions swirling inside me. On one hand, I was filled with excitement at the
thought of finally visiting the place I had dreamt of for so long. On the other
hand, I couldn't shake off the feeling of anxiety that seemed grip me tightly,
clouding my thoughts and making me second guess my decision to go.
It was a place that I had heard so much about from friends and family, a place
that held a special significance in my heart. I had built it up in my mind,
creating a picture-perfect image of what would be like when I finally set foot
there. But as the day of my visit drew closer, the fear of disappointment crept
in, leaving me feeling unsure and nervous.
What if the reality didn't live up to the expectations I had set for myself?
What if I didn't enjoy my time there as much as I had hoped? These thoughts
circled through my mind, causing a knot of worry to form in the pit of my
stomach.
But despite my nerves, I couldn't deny the overwhelming sense of excitement that
bubbled up within me. The thought of exploring new surroundings, immersing
myself in a different culture, and creating lasting memories filled me with a
sense of joy and anticipation. I couldn't wait to experience all the sights,
sounds, and flavors that awaited me on my visit.
And as the day finally arrived, I took a deep breath and pushed aside my anxious
thoughts. Stepping out of my comfort zone, I embraced the unknown with open arms
and a hopeful heart. And as I set off on my journey, the excitement of the
adventure ahead outweighed any lingering fears that had once held me back.
In the end, my visit turned out to be everything I had hoped for and more. The
anxiety that had gripped me before was quickly replaced by a sense of wonder and
awe as I explored new places, met new people, and created unforgettable memories.
And as I returned home, I couldn't help but smile at the thought of all the
fantastic experiences that had shaped my visit.
So if you ever find yourself teetering on the edge of anxiety and excitement
before a visit, remember that it's natural to feel uncertain about the unknown.
But don't let fear hold you back from embracing new opportunities and adventures.
Step out of your comfort zone, take a leap of faith, and allow yourself to be
filled with the joy and excitement that comes with exploring a new place. Who
knows, you may just find that the best experiences are waiting for you on the
other side of fear.
----
As the date of my visit approached, I couldn't help but feel a of emotions swirling inside me. On one hand, I was filled with excitement at the thought of finally visiting the place I had dreamt of for so long. On the other hand, I couldn't shake off the feeling of anxiety that seemed grip me tightly.
But despite my nerves, I couldn't deny the overwhelming sense of excitement that bubbled up within me. The thought of exploring new surroundings, immersing myself in a different culture, and creating lasting memories filled me with a sense of joy and anticipation. I couldn't wait to experience all the sights, sounds, and flavors that awaited me on my visit.
In the end, my visit turned out to be everything I had hoped for and more. The anxiety that had gripped me before was quickly replaced by a sense of wonder and awe as I explored new places, met new people, and created unforgettable memories. And as I returned home, I couldn't help but smile at the thought of all the fantastic experiences that had shaped my visit.
----
As I stepped through the grand entrance of Windsor Castle, I
couldn't help but feel a sense of awe and wonder. The beauty of the castle and
its surroundings took my breath away. The history and the stories that seemed to
echo through the walls filled me with a sense of reverence for this incredible
place.
Inside the castle itself, I was struck by the sheer magnitude of the place. From
the grand halls to the intricate tapestries adorning the walls, every corner of
the castle was filled with history and elegance. I found myself lost in thought
as I walked through the rooms, imagining the lives of the people who once lived
there and the events that had taken place within those walls.
One of the highlights of my visit was seeing the famed St. George's Chapel. The
beauty of the architecture and the stunning stained glass windows took my breath
away. I felt a sense of reverence as I stood in this holy place, surrounded by
centuries of history and tradition.
Overall, my visit to Windsor Castle was truly a once-in-a-lifetime experience.
The beauty, history, and grandeur of the castle left me feeling humbled and
inspired. It was a day I will never forget, and I can only hope to return one
day to once again bask in the wonder of this incredible place.
----
„Jeszcze raz zaprawdę powiadam wam, jeśli dwaj z was na ziemi
zgodzą się w jakiejkolwiek sprawie, o którą mają się modlić, zostanie im to
udzielone przez mojego Ojca niebieskiego. Bo gdzie dwóch albo trzech gromadzi
się w imię moje, tam jestem pośród nich”. Mateusza 18:19–20
Jest to odważna i budząca podziw obietnica od naszego Pana. W tym fragmencie
objawia się pragnienie Jezusa, abyśmy modlili się z innymi, jednocząc naszą
modlitwę i ofiarowując ją Ojcu. Jezus mówi, że jeśli uczynimy to w jedności z
Jego modlitwą, nasza modlitwa zostanie wysłuchana.
Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że ten fragment może
łatwo zostać źle zrozumiany. Na przykład, czy Jezus mówi nam, że jeśli dwie lub
więcej osób zbierze się i będzie modlić o deszcz, to tak się stanie? Z pewnością
nie. Klucz do zrozumienia tego fragmentu znajduje się w ostatnim wersecie:
„…jestem pośród nich”. Oznacza to, że celem zgromadzenia się na modlitwie z
dwiema lub większą liczbą osób jest zjednoczenie naszej wspólnej modlitwy z
modlitwą Jezusa. Ojciec zawsze wysłuchuje i odpowiada na modlitwę Syna. O
cokolwiek Syn prosi Ojca, zostaje to dane. Zatem fragment ten mówi nam, że celem
gromadzenia się na modlitwie z innymi, czyli z Kościołem, jest zjednoczenie się
z jedną i wieczną modlitwą Boga Syna. Dokonuje się to przede wszystkim w
Liturgii Świętej.
Kiedy spotykamy się na Liturgii, nasza modlitwa jest zawsze wysłuchiwana.
Dlaczego? Ponieważ Liturgia jest przede wszystkim działaniem Boga Syna, w którym
On zaprasza nas, Kościół, do udziału. A modlitwa, która jest zanoszona, jest
jedyną i odwieczną modlitwą, przez którą Bóg Syn prosi Ojca, aby przyniósł
zbawienie wszystkim, którzy przyjmą zbawienne działanie Jego ofiary na krzyżu.
Kiedy przyłączamy się do tej modlitwy, zostaje ona udzielona.
Jaki rodzaj modlitwy nie zostaje wysłuchany? Po pierwsze, Bóg nie daje tego, co
nie służy Jego misji. Po drugie, jeśli modlimy się o wolę Bożą, ale nie
wykonujemy swojej części, wówczas nasza modlitwa nie zostanie wysłuchana. Na
przykład, jeśli modlisz się, abyś przezwyciężył konkretny grzech, ale potem nie
odpowiadasz na łaskę, którą daje Bóg, nie jest to winą Boga. Po trzecie,
modlitwa o zemstę na tych, którzy nas skrzywdzili, jest nieskuteczna. I po
czwarte, modlitwa o nawrócenie osoby, która odmawia pokuty, również nie będzie
mogła zostać spełniona, jeśli ostatecznie nie odpokutuje. To tylko kilka
przykładów.
Jaki rodzaj modlitwy jest skuteczny? Jak już wspomniano, modlitwa Liturgii jako
jedynej Ofiary Chrystusa jest zawsze słyszalna, gdy w niej uczestniczymy. Są
jednak inne sposoby, dzięki którym nasza zjednoczona modlitwa zostanie z całą
pewnością spełniona. Na przykład, jeśli gromadzicie się z innymi i wspólnie
modlicie się o łaskę głębszego nawrócenia, możecie być pewni, że łaska zostanie
udzielona. Od ciebie zależy, czy otworzysz swoje serce na tę łaskę, aby
zadziałała. Lub jeśli modlisz się, aby Bóg okazał swoje miłosierdzie komuś, kto
popadł w grzech, możesz być pewien, że ta łaska zostanie Ci udzielona, nawet
jeśli dana osoba odmówi jej przyjęcia. A lista może być dłuższa. Mówiąc
najprościej, jeśli gromadzimy się z innymi i staramy się połączyć naszą modlitwę
z jedną i doskonałą modlitwą Boga-Syna, zanoszoną do Ojca w Niebie, wówczas
modlitwa Syna, w której uczestniczymy, zostanie wysłuchana. Być może najlepszym
sposobem na wspólną modlitwę w ten sposób jest odmawianie z drugą osobą modlitwy
„Ojcze nasz”. Ojciec zawsze wysłuchuje tej modlitwy i odpowiada na nią, ponieważ
jest to modlitwa przekazana nam przez Syna.
Zastanówcie się dzisiaj nad Bogiem Synem modlącym się do Ojca. Jaka jest Jego
doskonała modlitwa? O co prosi Ojca? Poszukajcie sposobów, w jaki możecie
połączyć się z innymi, aby zjednoczyć waszą modlitwę z tą modlitwą Syna Bożego.
Czyńcie to przede wszystkim podczas świętej liturgii, ale szukajcie innych
sposobów praktykowania tej formy modlitwy. Modlitwa razem z innymi w jedności z
jedyną modlitwą Jezusa zawsze zostanie wysłuchana przez Ojca w Niebie.
Mój doskonały Panie, wszystko, o co prosisz Ojca, jest Ci dane. Proszę, wciągnij
mnie i wszystkich członków Twojego Kościoła w Twoją doskonałą modlitwę do Ojca.
Obyśmy mogli uczestniczyć w tej modlitwie, zwłaszcza poprzez świętą liturgię, a
także gdy gromadzimy się we dwoje lub w większej liczbie. Obyśmy modlili się
tylko z Tobą i zgodnie z Twoją doskonałą wolą. Jezu, ufam Tobie.
2025 Wednesday
Jednym z potężnych kanałów Bożego Miłosierdzia jest przyjaźń z
drugą osobą. Ale przyjaźń można przeżywać na różnych poziomach. Czasami ta więź
opiera się na powierzchownych i nieistotnych rzeczach, a innym razem jest
głęboko zakorzeniona w naszym Panu. Znakiem głębokiej duchowej przyjaźni jest
wzajemna modlitwa. Jeśli zostałeś obdarzony wiarą w przyjaciela, przypieczętuj i
pogłęb tę przyjaźń poprzez zobowiązanie się do wzajemnej modlitwy. Dzielcie się
swoim życiem i potrzebami i zobowiążcie się do modlitwy o te potrzeby. Poprzez
akt wzajemnej modlitwy odkryjecie, że Boże Miłosierdzie rozlewa się w każdym z
was, a wasza wzajemna więź w Panu będzie się pogłębiać. To błogosławieństwo
Bożego Miłosierdzia, a zarazem źródło jego nieustannego wylewania.
Zastanów się nad przyjaźniami, które posiadasz. Na czym opiera się każda z nich?
Być może każda będzie inna. Niektóre będą przypadkowymi znajomościami, opartymi
na wspólnych zainteresowaniach. Inne będą oparte na głębszej, jednoczącej więzi.
Poświęć dziś czas na refleksję nad przyjaźniami, które opierają się na waszej
wspólnej miłości do Boga. Jeśli zostałeś pobłogosławiony jedną z takich
przyjaźni, staraj się ją pogłębić poprzez wspólną modlitwę. Zastanów się nad
tym, czego twój przyjaciel najbardziej potrzebuje i poświęć się modlitwie w tej
intencji. Podziel się swoją potrzebą z przyjacielem. Ta wzajemna wymiana
modlitwy będzie potężnym źródłem Bożego Miłosierdzia.
Panie, szczególnie dziękuję Ci dzisiaj za moje przyjaźnie. Ofiarowuję Ci moich
przyjaciół i proszę o obfitość łaski, aby na nich spłynęły. Panie, szczególnie
ofiarowuję tę szczególną potrzebę w życiu mojego przyjaciela (określ potrzebę).
Dziękuję Ci za Twoją niezachwianą miłość do każdego z nas, drogi Panie, i za
Twój doskonały dar przyjaźni w naszym życiu. Jezu, ufam Tobie.
----
One powerful channel of the Mercy of God is friendship with
another. But friendship can be lived on various levels. Sometimes this bond is
based on superficial and unimportant things, and at other times it’s deeply
grounded in our Lord. A sign of a deep spiritual friendship is mutual prayer. If
you have been blessed with a faith-filled friend, seal and deepen that
friendship through a commitment to mutual prayer. Share your life and your needs
with each other and commit to praying for those needs. Through the act of mutual
prayer you will discover that the Mercy of God is poured forth in each of your
lives, and that your mutual bond will be deepened in the Lord. This is a
blessing of the Mercy of God as well as a source of its continued outpouring.
Reflect upon the friendships you have. What is the basis of each friendship?
Perhaps each one will be varied. Some will be casual acquaintances, based on a
shared interest. Others will be based on some deeper unifying bond. Spend time
today especially reflecting upon those friendships that are based on your shared
love of God. If you are blessed with one of these friendships, seek to deepen it
through shared prayer. Reflect upon that which your friend is in need of the
most and commit yourself to praying for this intention. And share your need with
your friend. This mutual exchange of prayer will be a powerful source of the
Mercy of God.
Lord, I especially thank You this day for my friendships. I offer my friends to
You and ask for an abundance of grace to be poured out upon them. Lord, I
especially offer this particular need in my friend’s life (identify a need). I
thank You for Your unwavering love for each of us, dear Lord, and for Your own
perfect gift of friendship in our lives. Jesus, I trust in You.
----
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: „Panie, ile razy mam
przebaczyć, jeśli mój brat zgrzeszy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?”. Jezus
odpowiedział: „Nie mówię ci, że aż siedem razy, ale aż siedemdziesiąt siedem
razy”. (Mt 18,21–22)
Święty Jan Chryzostom, komentując ten fragment, wyjaśnia, że „siedemdziesiąt
siedem razy” to sposób na powiedzenie „zawsze”. Innymi słowy, Jezus nie podawał
konkretnej liczby razy, kiedy powinniśmy przebaczać, lecz mówił, że przebaczenie
musi być ofiarowywane na zawsze i bez ograniczeń. Oto głębia przebaczenia, które
nam ofiarowano.
Ten fragment ukazuje również kontrast między ludzką skłonnością do przebaczania
a Bożą. Piotr niewątpliwie musiał uważać się za hojnego, pytając, czy powinien
przebaczyć bratu aż siedem razy. Być może myślał, że Jezus będzie pod wrażeniem
tej pozornie hojnej sugestii. Ale nieskończonego miłosierdzia Boga nie da się
prześcignąć. Miłosierdzie Boże po prostu nie ma granic, a zatem nie powinno być
granic miłosierdzia, które okazujemy innym.
Jaka jest twoja osobista praktyka szukania przebaczenia Bożego w twoim życiu? A
jaka jest twoja praktyka w odniesieniu do ofiarowywania przebaczenia innym? Ten
zacytowany powyżej werset stanowi wstęp do Przypowieści o niewdzięcznym słudze.
W tej przypowieści sługa był winien swojemu królowi „ogromną sumę”. Z
miłosierdzia król darował dług, tak jak Bóg jest gotów przebaczyć nam bez
względu na wszystko. Ale przebaczenie ma jedną cenę. Ceną jest to, że musimy
również przebaczać innym w takim samym stopniu. Tak więc, gdy sługa, któremu
odpuszczono ogromną sumę, widzi później jednego ze swoich sług, który był mu
winien znacznie mniejszą sumę, żąda spłaty długu w całości. W rezultacie król
dowiaduje się o tym i cofa swoje miłosierdzie, żądając od sługi pełnej spłaty.
To mówi nam, że przebaczenie nie jest możliwe, chyba że jesteśmy doskonali i nie
mamy żadnego długu wobec Boga. Oczywiście, jeśli ktoś tak myśli, to znaczy, że
nie żyje w rzeczywistości. Jak czytamy w Liście do Rzymian: „Wszyscy zgrzeszyli
i pozbawieni są chwały Bożej” (Rz 3,23). W związku z tym niezwykle ważne jest,
abyśmy przebaczali zawsze i wszędzie, bezwarunkowo, bez ograniczeń i bez wahania.
Jak łatwo to czynisz? Jak w pełni przebaczasz?
Jedną z najtrudniejszych osób do przebaczenia jest ta, która nie odczuwa żalu z
powodu swojego grzechu. Kiedy tak się dzieje, łatwo usprawiedliwić nasze
potępienie. Jeśli obecnie powstrzymujesz się od przebaczenia komuś i trwasz w
gniewie, goryczy lub zranieniu, warto zastanowić się nad tym, że twój brak
przebaczenia wyrządza więcej szkody twojej duszy niż czyjejś. Odmawiając
przebaczenia, wyrządzasz niezmierzone szkody swojej duszy i swojej relacji z
Bogiem. Trwanie w gniewie i zranieniu prowadzi jedynie do większego gniewu i
zranienia. Prowadzi do mściwych myśli, a nawet czynów. A to jest grzech, za
który będziesz ponosić odpowiedzialność.
Rozważ dziś nieskończoną głębię miłosierdzia i przebaczenia, które jesteś
powołany ofiarować każdemu, kto cię skrzywdził lub skrzywdzi. Przebaczenie z
pewnością nie oznacza usprawiedliwienia. Wręcz przeciwnie, akt przebaczenia
oznacza uznanie grzechu. Ale miłosierdzie należy okazywać bez względu na
wszystko. Zawsze, wszędzie, bez końca i bez żadnych warunków, należy je okazywać.
Jeśli jest to trudne, zrób to i tak i nie przestawaj. Czynienie tego nie tylko
pomoże grzesznikowi, ale także otworzy bramy miłosierdzia Bożego w twoim życiu.
Mój przebaczający Panie, Twoje miłosierdzie jest nieskończone i niezgłębione.
Pragniesz przebaczyć każdy grzech w moim życiu i całkowicie przywrócić mnie do
życia w doskonałej jedności z Tobą. Przyjmuję ten dar przebaczenia w moim życiu,
drogi Panie, i dobrowolnie postanawiam ofiarować tę samą głębię miłosierdzia
każdemu, kto kiedykolwiek zgrzeszył przeciwko mnie lub kiedykolwiek zgrzeszy.
Przebaczam tak całkowicie, jak tylko potrafię. Proszę, pomóż mi naśladować Twoje
nieskończone miłosierdzie. Jezu, ufam Tobie.