2023 Sunday
2024 Tuesday
Dear Saifiya,
I hope this email finds you well. I am writing to express my sincere gratitude
for your prompt response and assistance.
I am attaching the DLA statement, as requested in your previous email. Please
let me know if you need any further information or assistance.
I hope everything is going well for you.
I wish you all the best.
Thank you once again for your help.
Best regards,
Nick
----
Subject: Appointment Confirmation for Electrical Test and
Inspection
Dear Shannon,
I hope this email finds you well. I wanted to confirm that the appointment for
the Electrical Test and Inspection on the 15th of July from 8-9 am suits me
perfectly. I am looking forward to the inspection and am eager to ensure that
everything is up to standard.
Thank you for arranging the appointment at a convenient time for me. I truly
appreciate your flexibility. I am confident that the inspection will run
smoothly and efficiently.
I wish you all the best in the upcoming inspection and in your work in general.
Best regards,
Nick
----
Jezus wysłał tych Dwunastu po tym, jak im poinstruował: „Nie
wchodźcie na tereny pogańskie ani nie wchodźcie do miast samarytańskich. Idźcie
raczej do owiec, które zaginęły z domu Izraela. Idąc, ogłaszajcie tak:
‚Przybliżyło się Królestwo Niebieskie’”. Mateusza 10:5–7
Ostatnie słowa Jezusa, tuż przed Jego Wniebowstąpieniem, poszerzają polecenie,
które Jezus dał Swoim Apostołom, jak czytamy powyżej. Później mówi: „Idźcie więc
i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego…” (Mt 28,19). W końcu Jezus wysyła Dwunastu i wszystkich swoich uczniów
na krańce ziemi, aby głosili Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Jednak tutaj,
przed przyjściem Ducha Świętego i przed zakończeniem ziemskiej misji Jezusa,
poleca Dwunastu, aby udali się jedynie „do owiec, które zaginęły z domu
Izraela”. W ten sposób Jezus nadaje swego rodzaju pierwszeństwo głoszeniu
Ewangelii tym, którym powierzono już objawienia Starego Testamentu, czyli nauki
Prawa Mojżesza i proroków.
Chociaż dzisiaj wszyscy musimy usłyszeć wezwanie naszego Pana, abyśmy „czynili
uczniami wszystkie narody”, musimy także usłyszeć to wyjątkowe polecenie, aby w
pierwszej kolejności głosić tym, którzy są już członkami rodziny Bożej. I
chociaż dzisiaj Duch Święty już zstąpił i Ewangelia rozeszła się daleko i
szeroko, progresywna komisja Jezusa ma jeszcze ważną lekcję duchową do nauczenia
się, od członków rodziny Bożej po tych, którzy jeszcze tego nie zrobili znać
Ewangelię.
Zacznij od siebie. Słysząc, jak Jezus kładł szczególny nacisk na Dwunastu, aby
jako pierwsi udali się do zagubionych owiec z domu Izraela, powinniście
usłyszeć, jak nasz Pan mówi szczególnie o was. Wy, którzy zostaliście
ochrzczeni, bierzmowani i przyjęliście Komunię Świętą, macie teraz szczególny
obowiązek słuchania i odpowiadania na Ewangelię Chrystusa. Stamtąd Bóg w
szczególny sposób powierza ci dzielenie się Ewangelią z tymi, którzy także
podzielają twoją wiarę. Z tego powodu rodzice są wyjątkowo zobowiązani do
dzielenia się Ewangelią ze swoimi dziećmi. Przyjaciele należący do tej samej
wspólnoty wyznaniowej mają wyjątkowy obowiązek docierania do innych osób
podzielających ich wiarę. I pasterze Kościoła muszą czynić to samo. Ewangelia
jest obecnie powszechna i musi być głoszona wszystkim ludziom, ale ten fragment
wydaje się podkreślać wagę dzielenia się Ewangelią ze współuczniami Chrystusa.
Z naszego codziennego życia wiemy, że wielu wyznających wiarę w Chrystusa nie
zostało jeszcze w pełni zewangelizowanych. Jest wielu, którzy otrzymali
Sakramenty, ale brakuje im głębokiej wiary, do której są powołani. Może się
wydawać, że większość nie oddaje czci naszemu Panu codziennie, a wielu zawodzi w
modlitwie co tydzień. Dlatego warto zagłębić się w ten fragment Ewangelii i
usłyszeć, jak nasz Pan wzywa cię, abyś szczególnie poświęcił się dzieleniu się
Ewangelią z tymi, którzy już stali się członkami Jego Kościoła, nawet jeśli jest
to tylko z nazwy.
Jeśli zaczniemy od siebie, starając się codziennie pogłębiać nasze życie wiarą,
modląc się i szukając woli Bożej, wtedy Bóg będzie łatwiej mógł się nami
posłużyć, chcąc dzielić się wiarą z tymi, którzy należą do Bożej rodziny ale
których wiara może być słaba. A w przypadku tych, którzy są „wszyscy” i
prawdziwie oddali się Chrystusowi, Bóg z pewnością posłuży się wami również do
głoszenia Ewangelii tym, którzy jeszcze nie poznali Chrystusa przez dar wiary.
Zastanów się dzisiaj nad zaproszeniem, jakie daje ci Jezus, abyś był Jego
ewangelistą. Najpierw spójrz na swoje życie i zrób wszystko, co w twojej mocy,
aby Ewangelia przemieniła cię w gorliwego naśladowcę Chrystusa. Stamtąd bądź
otwarty na wiele sposobów, w jakie Bóg chce cię używać każdego dnia, aby
inspirować innych, aby stali się naśladowcami naszego Pana. Zacznij od swojej
rodziny. Modlić się za nich. Bądź uważny na podszepty łaski, którą Bóg daje, aby
do nich dotrzeć. Następnie zwróć swój wzrok również na szerszą społeczność.
Pozwól Panu prowadzić, podążaj za Jego głosem, a On użyje Cię na wiele sposobów,
aby pomóc innym poznać Jego palącą miłość do nich.
Mój uniwersalny Królu, przyszedłeś, aby ustanowić Swoje Królestwo w życiu
wszystkich ludzi. Wzywasz wszystkie swoje stworzenia do wiary w Ciebie. Pomóż mi
być wśród pierwszych, którzy całym sercem zwracają się do Ciebie. Proszę, użyj
mnie także, abym stał się narzędziem Twojej zbawiennej łaski dla tych, których
postawiłeś w moim życiu. Moje życie należy do Ciebie, drogi Panie. Wykorzystaj
mnie, jak chcesz. Jezu ufam Tobie.
----
To jest naprawdę niesamowite, że Jezus, postać tak ważna dla
chrześcijaństwa, była znana już od ponad tysiąca lat, ale na ziemiach
słowiańskich wcale jeszcze nie była znana. To zjawisko jest jeszcze bardziej
zadziwiające, biorąc pod uwagę obecny światowy system komunikacji, który
umożliwia błyskawiczne przekazywanie informacji na całym świecie.
Gdyby dzisiaj wydarzyło się coś niesamowitego nawet na drugim końcu świata, tak
jak to było w przypadku narodzin i działalności Jezusa, to wiadomość o tym
rozprzestrzeniłaby się w przeciągu zaledwie 24 godzin. Dzięki Internetowi,
mediom społecznościowym i szybkim środkom transportu, informacje mają możliwość
dotarcia do każdego zakątka globu w krótkim czasie.
Dlaczego więc Jezus nie stał się znany na ziemiach słowiańskich przez tak długi
czas? Czy to kwestia oddalenia geograficznego, braku komunikacji między
kulturami czy może po prostu braku zainteresowania ze strony mieszkańców tych
terenów? Możemy tylko spekulować na ten temat.
Mimo tego, gdy chrześcijaństwo dotarło do ziemiach słowiańskich, szybko zyskało
na popularności i stało się jedną z głównych religii na tych terenach. Dziś
miliony ludzi na całym świecie wyznają wiarę w Jezusa Chrystusa i odwołują się
do Jego nauk w codziennym życiu.
Historia Jezusa i Jego wpływ na świat są niezaprzeczalne. Nawet jeśli na
ziemiach słowiańskich zajęło to pewien czas, nim Jego postać zaczęła być znana i
czczona, to teraz jest ona jednym z najważniejszych symboli chrześcijaństwa na
całym świecie. To pokazuje, że nawet najbardziej znaczące wydarzenia mogą mieć
opóźnione skutki, ale w końcu znajdą swoje miejsce w historii i kulturze
ludzkiej.
2025 Wednesday
Wszystko zostało stworzone dla jednego,
ostatecznego celu: oddania czci i chwały Najświętszej Trójcy. Jesteśmy stworzeni
do niczego więcej, niczego mniej i niczego innego niż do tego celu. Jako ludzie
jesteśmy powołani do oddawania Bogu wyjątkowej chwały i uwielbienia poprzez
życie w pełni oddane i poddane Jemu. To poddanie się i całkowite
podporządkowanie Jemu naszego umysłu i woli oddaje Bogu chwałę należną Jego
imieniu. Ale całe stworzenie uczestniczy w chwale Boga, ponieważ odzwierciedla
Jego doskonały porządek, a zwłaszcza Jego doskonałe Miłosierdzie. Na przykład
opatrzność, którą Bóg objawia w trosce o ptaki niebieskie, stworzenia morskie i
wszystkie żywe istoty na ziemi, objawia Jego chwałę i oddaje Mu chwałę samym
swoim istnieniem. Musimy to dostrzec, radować się tym i oddawać Bogu chwałę za
Jego Miłosierdzie, które podtrzymuje wszystko w istnieniu.
Czy rozpoznajesz Miłosierdzie Boga objawione w całym Stworzeniu? Łatwiej jest
rozpoznać Jego Miłosierdzie, gdy ofiarowuje nam je poprzez odpuszczenie naszych
grzechów i zaproszenie do udziału w Jego życiu. Musimy jednak również dostrzec
doskonały porządek Stworzenia i w tym porządku dostrzec Jego opatrznościową
opiekę jako akt wielkiego Miłosierdzia. Zastanówmy się dziś nad Stworzeniem.
Pomyślmy o kwiatach, pszczołach, zwierzętach i wszystkich drobnych szczegółach,
które składają się na projekt świata materialnego. To doprawdy niesamowite i
tajemnicze, ukazujące Boga doskonałej mądrości i miłości. Stworzenie jest
potężnym objawieniem Bożego Miłosierdzia.
Panie, dziękuję Ci za wszystko, co uczyniłeś na tym świecie. Dziękuję Ci za to,
że go zaprojektowałeś, stworzyłeś i utrzymujesz w istnieniu zgodnie z Twoją
opatrznością. Niech odkryję Twoje Serce Miłosierdzia we wszystkim, co
stworzyłeś, i będę wzrastał w podziwie dla Ciebie dzięki temu darowi. Jezu, ufam
Tobie.
----
All things are made for one ultimate purpose: to
give praise and glory to the Most Holy Trinity. We are made for nothing more,
nothing less and nothing other than this purpose. As people, we are called to
give the unique praise and glory of our adoration to God through lives fully
committed and surrendered to Him. This surrender and total submission of our
mind and will to Him offers God the praise that is due His name. But all
Creation shares in the glory of God in that all creation reflects His perfect
order and, especially, His perfect Mercy. For example, the providence that God
manifests in caring for the birds of the sky, creatures of the sea and all
living things on Earth reveals His glory and gives Him glory by their very
existence. We must see this, rejoice in it and give God glory for His Mercy that
keeps all things in being.
Do you recognize the Mercy of God as manifested in all of Creation? It may be
easier to recognize His Mercy when offered to us through the forgiveness of our
sins and His invitation to us to share in His life. But we must also see the
perfect order of Creation and, in that order, see His providential care for it
as an act of great Mercy. Reflect, today, upon Creation. Think of the flowers,
the bees, the animals and all the small details that make up the design of the
physical world. It’s truly amazing and mysterious and reveals a God of perfect
wisdom and love. Creation is a powerful revelation of God’s Mercy.
Lord, I thank You for all that You have done in this world. I thank You for
designing it, creating it and keeping it all in existence in accord with Your
providence. May I discover Your Heart of Mercy in all that You have made and
grow in admiration of You through this gift. Jesus, I trust in You.
----
„Jeśli was kto nie przyjmie i nie będzie słuchał
waszych słów, wyjdźcie z tego domu albo miasta i strząśnijcie proch z nóg
waszych. Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorskiej lżej będzie w
dzień sądu niż temu miastu”. Ewangelia Mateusza 10,14–15
Przypomnijcie sobie, jak Jezus surowo potępił faryzeuszy za ich zatwardziałość
serca. W Ewangelii Mateusza, w rozdziale 23, Jezus siedem razy potępia
faryzeuszy słowami „biada wam” za to, że byli obłudnikami i ślepymi
przewodnikami. Te potępienia były aktami miłości ze strony Jezusa, ponieważ
miały na celu wezwanie ich do nawrócenia. Podobnie w dzisiejszej Ewangelii Jezus
poucza Swoich Dwunastu, co mają zrobić, jeśli będą głosić Ewangelię w jakimś
mieście i zostaną odrzuceni. Mają „strząsnąć proch” ze swoich stóp.
Polecenie to zostało dane w kontekście posłania Dwunastu przez Jezusa do
„zaginionych owiec z domu Izraela” z misją głoszenia Ewangelii. Wówczas mieli
oni udać się do tych, którym powierzono już przesłanie Prawa Mojżeszowego i
proroków, ale którzy mieli teraz głosić, że Królestwo Boże nadeszło. Jezus był
obiecanym Mesjaszem i teraz był obecny. A ci z domu Izraela, którzy odrzucili
Jezusa, mieli zostać potępieni przez ten proroczy akt otarcia prochu swojego
miasta ze stóp Apostołów.
Na pierwszy rzut oka może się to wydawać nieco surowe. Można by pomyśleć, że
cierpliwość, ciągłe dyskusje, łagodność i tym podobne byłyby skuteczniejsze. I
choć może tak być w wielu naszych dzisiejszych doświadczeniach, faktem
pozostaje, że Jezus dał Dwunastu to polecenie.
Podobnie jak potępienie faryzeuszy, ten proroczy akt otarcia prochu z ich stóp
był aktem miłości. Apostołowie z pewnością nie mieli tego czynić z
irracjonalnego gniewu. Nie mieli tego czynić z powodu zranionej dumy, którą
raniło odrzucenie, ani z powodu pogardy, jaką żywili do tych ludzi. Apostołowie
mieli to raczej ukazać konsekwencje działań mieszkańców miasta. Kiedy te miasta
narodu wybranego odrzuciły obiecanego Mesjasza, musiały zrozumieć konsekwencje.
Musiały wiedzieć, że odrzucając posłańców, odrzucają zbawczą łaskę Ewangelii.
Przede wszystkim ważne jest, aby zastanowić się nad tymi, o których mówił Jezus.
Mówił o tych, którzy „nie przyjmą” ani nawet „nie posłuchają” przesłania
Ewangelii. To ci, którzy całkowicie odrzucili Boga i Jego zbawcze przesłanie. Z
własnej woli oddzielili się od Boga i Jego świętej Ewangelii. Są uparci,
zatwardziali i o zatwardziałym sercu. Dlatego właśnie w tym najbardziej skrajnym
przypadku, całkowitego zamknięcia się na Ewangelię, Jezus nakazuje swoim
Apostołom odejść, dokonując tego proroczego aktu. Być może widząc to, niektórzy
doświadczyliby pewnego rodzaju poczucia straty. Być może niektórzy uświadomiliby
sobie, że popełnili błąd. Być może niektórzy doświadczyliby świętego poczucia
winy i w końcu zmiękliby swoje serca.
To nauczanie Jezusa powinno również otworzyć twoje oczy. Jak w pełni przyjmujesz
i słuchasz przesłania Ewangelii? Jak uważnie słuchasz zbawczego orędzia o
Królestwie Bożym? W takim stopniu, w jakim jesteś otwarty, wypływają śluzy
Bożego miłosierdzia. Ale w takim stopniu, w jakim nie jesteś, doświadczasz
straty.
Zastanów się dziś nad swoją obecnością w jednym z tych miast. Rozważ, w jaki
sposób byłeś zamknięty na wszystko, co Bóg chce do ciebie powiedzieć. Otwórz
szeroko swoje serce, słuchaj z najwyższą uwagą, bądź pokorny wobec przesłania
Ewangelii i bądź gotowy je przyjąć i zmienić swoje życie, tak jak to robisz.
Zobowiąż się do bycia członkiem Królestwa Bożego, aby wszystko, co Bóg do ciebie
mówi, miało przemieniający wpływ na twoje życie.
Mój miłosierny Panie, Twoja stanowczość i kary są aktem Twojego najwyższego
miłosierdzia dla tych, którzy mają zatwardziałe serce. Proszę, zmiękcz moje
serce, drogi Panie, a kiedy jestem uparty i zamknięty w sobie, proszę, zgrom
mnie w swojej wielkiej miłości, abym zawsze z całego serca wracał do Ciebie i
Twojego zbawczego przesłania. Jezu, ufam Tobie.