2023 Friday
Kim lepiej być: mrówką, wiewiórką, czy też pszczółką? Albo: prezydentem, czy też żebrakiem? Dlaczego św. Loyola musiał najpierw zostać żebrakiem, żeby być świętym, zresztą tak samo św. Franciszek, zanim stał się najdoskonalszym człowiekiem, musiał być żebrakiem? Modlitwa św. Loyoli:
“Przyjmij, Panie, całą moją wolność; przyjmij pamięć, rozum i całą wolę. Cokolwiek mam i posiadam, Tyś mi to dał. Wszystko to zwracam Tobie i całkowicie poddaję panowaniu Twojej woli. Daj mi tylko miłość ku Tobie i Twoją łaskę, a będę dość bogaty; niczego więcej nie pragnę.”
----
Ciekawe jest to, że wolności już dawno temu nie mam własnej, pamięci też już nie posiadam, ani rozumu i tylko jeszcze pozostała mi moja wola, której jeżeli bym się pozbył, to byłoby dla mnie korzystne. No tak, ale pomału przyzwyczajam się do życia, bez własnej woli. W końcu i tak, nic z tego co zapragnę w życiu, zrealizować nie mogę. Jest to tylko tak długo bolesne, jak długo będę miał i posiadał, moją wolę. Pszczółki produkują miód, bo są właśnie do tego stworzone, by nektar zbierać, ale czy cierpią z tego powodu, jeżeli pyłku zbierać nie mogą, raczej nie cierpią. A nie cierpią tylko dlatego, bo właśnie własnej woli nie mają.
----
No tak, nie ma nic piękniejszego niż miłość do Boga, a to jest ciekawe, że wszystko, czego Bóg pragnie, by człowiek mu ofiarował, to właśnie też jest miłość.
----
To jest ciekawe, że trzeba stać się więźniem, albo żebrakiem, żeby poznać prawdziwą radość życia. Czy to możliwe, że radość życia jest Bożym Darem? A czy to możliwe, że rozum jaki człowiek posiada, też jest Bożym Darem? Czym różni się radość życia od rozumu? Można by było powiedzieć, że wszystkim. Ale tak po zastanowieniu, to chyba raczej niczym. Jedno i drugie swoje źródło ma w naszym umyśle. Prawie każdy zna powiedzenie, że czym więcej dajesz, tym więcej otrzymujesz. Jeden człowiek, zdecydował się rozdać wszystko, mając nadzieję, że otrzyma to co rozdał kilkakrotnie razy więcej, no i się dziwił, że nie otrzymał, bo nie mógł dojrzeć tego, że nagrodą było to, że zrzucił z siebie ciężar dźwigania swojego majątku. Tak bardzo przyzwyczaił się do dźwigania swojego materialnego majątku, że już nie potrafił cieszyć się swoją wolnością. To prawda, nie każdy potrafi cieszyć się wolnością. Wielu ludzi woli być niewolnikami. Na wolność zasługują tylko wybitne jednostki, które dobrze czują się w tym stanie duchowym.
----
Tak samo jak ważne jest poznanie szpiegów, skoro już człowiek jest nimi otoczony. Tak samo ważne jest, poznanie diabła, skoro diabeł nigdy nie śpi i ciągle czuwa, żebyśmy upadli, ciągle kusi, ciągle nas oskarża, byśmy nie otrzymali życia wiecznego w Niebie. Tak więc diabeł to duch, który zna nasze wszystkie grzechy, nasze wszystkie słabości i właśnie naszymi grzechami i słabościami diabeł się żywi. To dzięki naszym grzechom diabeł wzrasta w siłę i ma nad człowiekiem władzę. Podobnie zresztą do szpiegów, którzy pragną odkryć nasze grzechy i słabości, by mogli zapanować nad człowiekiem i zmusić do różnych rzeczy, czy to przez szantaż, czy też przez przekupstwo. Właściwie szpieg niewiele różni się od diabła. Różnica jest tylko taka, że szpieg jest w ciele, a diabeł jest duchem. Ale jeden i drugi ma bardzo podobną agendę. Mianowicie to, żeby móc oskarżyć człowieka i skazać, czyli zadać cierpienie i odebrać Boże Szczęście. Ciekawe, właśnie zrozumiałem, że każdy szpieg jest diabłem, bo szpieg tak samo jak diabeł, to oskarżyciel. Ale tak samo jak diabeł stoi na straży, żeby źli ludzie nie otrzymali życia wiecznego w Niebie, tak samo szpiedzy, są groźni, ale raczej tylko dla złych i grzesznych ludzi. Ludzie co nie mają niczego do ukrycia, ani diabłów, ani szpiegów bać się nie muszą. No, chyba że, jakiś szpieg cierpi na paranoję i w każdym człowieku widzi zło i oskarża bez podstaw, to wtedy uczciwi i niewinni ludzie bardzo cierpią, którym to właśnie wtedy pomaga sam Bóg.
----
Następną cechą szpiegów, podobną do diabła, jest to, że tak jak w piekle diabły torturują dusze nieczyste i to wiecznie, tak samo szpiedzy, też mogą torturować ludzi, ale żyjących na naszej planecie. Szpiedzy ponadto mogą też zabić ciało, tak jak to zrobili to źli ludzie z Jezusem. Szpiedzy mogą być tak źli jak diabły i nikt nie może powiedzieć im stop, bo szpiedzy nie podlegają prawu.
2024 Sunday
Czas jest jednym z najcenniejszych zasobów, które posiadamy.
Możemy go mierzyć jednostkami, takimi jak minuty, godziny czy też dni. Czas jest
niezwykle cenny, ponieważ jest nieodwracalny - kiedy zostanie stracony, nie da
się go odzyskać.
Wartość czasu jest tym bardziej widoczna, gdy zaczniemy analizować, jak
wykorzystujemy go w naszym codziennym życiu. Czy spędzamy go z rodziną i
przyjaciółmi, wykonując zadania, które nas cieszą, czy też marnujemy go na
pozbawione sensu aktywności? Czas może być źródłem radości, spełnienia i
inspiracji, ale także źródłem stresu, frustracji i niezadowolenia.
Jednym z najbardziej dyskusyjnych zagadnień związanych z czasem jest pytanie,
czy można komuś ukraść czas. Oczywiście, można to zrobić. Przykładowo, przez
wydłużenie dnia pracy pracodawca może zmusić pracownika do poświęcenia więcej
czasu na pracę kosztem czasu spędzonego z rodziną lub na odpoczynek. To właśnie
przykład naruszenia wartości czasu i sposób na ukradzenie go komuś.
Dlatego tak ważne jest, abyśmy umieli szanować swój czas i czas innych. Dbając o
to, jak spędzamy nasze dni, możemy zwiększyć satysfakcję z życia, osiągnąć cele
i cieszyć się każdą chwilą. Dlatego też, ważne jest, abyśmy mieli kontrolę nad
swoim czasem i nie pozwolili innym na jego kradzież.
Podsumowując, czas jest niezwykle cenny i warto przemyśleć, jak go
wykorzystujemy. Mamy ograniczoną ilość czasu na ziemi, dlatego ważne jest,
abyśmy korzystali z niego maksymalnie. Pamiętajmy, że nie mamy wpływu na ilość
czasu, ale możemy wybierać, jak go spędzamy. Nie pozwól, by ktokolwiek ukradł Ci
Twój czas!
----
W XVI wieku Polska przeżywała wiele ważnych wydarzeń, ale jedno
z nich wyróżnia się jako najbardziej znaczące dla historii tego kraju. Chodzi o
unię lubelską z 1569 roku, która dała początek Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Unia lubelska była decydującym krokiem w kierunku powstania nowego państwa
będącego unią polsko-litewską. To wydarzenie miało ogromne znaczenie dla Polski,
ponieważ pozwoliło jej zjednoczyć się z Wielkim Księstwem Litewskim pod wspólnym
panowaniem króla. Dzięki temu unia lubelska umocniła pozycję Polski w Europie,
sprawiając, że stała się jednym z największych mocarstw kontynentu.
Unia lubelska miała również wpływ na rozwój kultury i gospodarki Polski. Dzięki
wspólnemu zarządzaniu obydwoma państwami, udało się stworzyć stabilne warunki
dla rozwoju handlu, rzemiosła i nauki. Polska stała się ważnym graczem na arenie
międzynarodowej, co przyniosło jej liczne korzyści i możliwości.
Poza politycznym aspektem, unia lubelska miała też ogromne znaczenie dla
jedności narodowej. Połączenie Polski i Litwy pod jednym berłem sprawiło, że oba
narody zaczęły działać wspólnie, zapominając o dotychczasowych podziałach i
konfliktach. To zaowocowało długotrwałym pokojem i stabilnością w regionie, co
przyczyniło się do rozwoju obydwu państw.
W związku z powyższym, unia lubelska z 1569 roku jest jednym z najważniejszych
wydarzeń w historii Polski w XVI wieku. Dzięki niej Polska stała się silnym i
jednolitym państwem, które mimo licznych trudności i przeciwności losu,
potrafiło przetrwać i rozwijać się przez wieki. To właśnie ta unia legła u
podstaw potęgi i świetności Rzeczypospolitej Obojga Narodów, która zagościła na
mapie Europy aż do XVIII wieku.
----
W XIV wieku Polska znalazła się w trudnej sytuacji. Kraj był
podzielony na wiele małych księstw, co sprawiało, że była ona łatwym celem dla
najazdów zewnętrznych. Jednakże, jedno z wydarzeń tego wieku miało ogromne
znaczenie dla Polski i wpłynęło na dalszy rozwój państwa.
Najważniejszym wydarzeniem dla Polski w XIV wieku było bez wątpienia Unia w
Krewie, zawarta w 1385 roku. Była to umowa małżeńska między Jadwigą, królową
Polski, a Władysławem Jagiełłą, wielkim księciem Litwy. Małżeństwo to miało
ogromne znaczenie dla obu państw, ponieważ pozwoliło na połączenie sił i
stworzenie jednego potężnego państwa.
Unia w Krewie była przełomowa nie tylko dla Polski, ale także dla Całej Europy.
Władysław Jagiełło stał się królem Polski, a jego następcy kontynuowali dzieło
zjednoczenia kraju. Dzięki temu umocniono się wobec sąsiadów i zyskano większe
bezpieczeństwo.
Ponadto, Unia w Krewie otworzyła Polskę na Zachód, dzięki czemu kraj zaczął
współpracować z innymi państwami europejskimi. To umocniło pozycję Polski na
arenie międzynarodowej i umożliwiło dalszy rozwój gospodarczy i kulturalny.
Warto zaznaczyć, że Unia w Krewie była tylko początkiem długiej drogi, która
doprowadziła Polskę do szczytów potęgi i świetności. Jednakże to wydarzenie
miało kluczowe znaczenie, ponieważ pozwoliło na zjednoczenie kraju i stworzenie
solidnej podstawy dla dalszego rozwoju.
W związku z powyższym, Unia w Krewie była najważniejszym wydarzeniem dla Polski
w XIV wieku. Dzięki niej kraj stał się silniejszy i bardziej zjednoczony, co
umożliwiło mu przetrwanie i rozwój w trudnych czasach. Jest to więc bez
wątpienia kluczowy moment w historii Polski, który miał ogromne znaczenie dla
dalszego losu kraju.
----
W XIII wieku Polska była pałą w burzliwych czasach, pełnych
konfliktów i zmian politycznych. Jednakże, to wydarzenie z roku 1241 miało
największe znaczenie dla tego kraju.
Bitwa pod Legnicą, która miała miejsce 9 kwietnia 1241 roku, była decydującym
momentem w historii Polski. Siły księcia Henryka II Pobożnego zmierzyły się
wówczas z najeźdźcami mongolskimi pod wodzą Batu-chana. Wojska polskie musiały
stawić czoła potężnej armii mongolskiej, która już wcześniej spustoszyła ziemie
Węgier i Moraw.
Mimo przewagi liczebnej przeciwnika, Polacy dzielnie walczyli i zdołali zadać
klęskę najeźdźcom, unicestwiając jednocześnie jeden z najlepiej zorganizowanych
oddziałów mongolskich. Bitwa pod Legnicą zakończyła się zwycięstwem polskim, co
miało ogromne znaczenie dla dalszego losu kraju.
Zwycięstwo to było kluczowe nie tylko dla Polski, ale także dla całej Europy
Środkowej. Pokonanie mongolskiej inwazji ocaliło polską granicę od dalszych
najazdów i przyczyniło się do zatrzymania ekspansji mongolskiej na kontynencie.
Bitwa pod Legnicą było więc momentem, który zapisał się w historii Polski jako
jedno z najważniejszych wydarzeń XIII wieku.
Dzięki tej bitwie Polska mogła kontynuować swoją egzystencję jako suwerenne
państwo i rozwijać swoje wpływy na arenie międzynarodowej. Wydarzenie to miało
ogromne znaczenie dla późniejszego kształtu politycznego i społecznego Polski,
stając się symbolem bohaterstwa i odwagi Polaków w walce o własną niepodległość.
----
W XII wieku, jednym z najbardziej znaczących wydarzeń dla Polski
było bez wątpienia koronacja Bolesława Krzywoustego na króla Polski w 1076 roku.
Był to czas, kiedy uniezależnił on polskie Kościoły od metropolii niemieckiej,
co miało ogromne znaczenie dla suwerenności państwa polskiego.
Po śmierci swojego ojca, Władysława Hermana, Bolesław Krzywousty objął tron
polski i kontynuował politykę niezależności Polski od wpływów niemieckich.
Decyzja o koronacji na króla była oznaką podniesienia rangi Polski na arenie
międzynarodowej oraz symbolizowała niezależność od niemieckiego cesarza.
Koronacja Bolesława Krzywoustego okazała się kluczowym wydarzeniem tego
stulecia, ponieważ umocniła ona pozycję Polski jako suwerennego państwa,
niezależnego od zewnętrznych wpływów. Ponadto, Bolesław Krzywousty wprowadził
reformy polityczne i administracyjne, które przyczyniły się do wzmocnienia
państwa polskiego.
Koronacja króla Bolesława Krzywoustego była również ważnym wydarzeniem dla
stosunków z Kościołem katolickim. Po koronacji, polskie Kościoły zostały
uniezależnione od metropolii niemieckiej, co umocniło pozycję Polski w relacjach
z papieżem i resztą chrześcijańskiego świata.
W rezultacie koronacji Bolesława Krzywoustego, Polska stała się silniejszym i
bardziej jednolitym państwem, zwiększając swoje znaczenie na arenie
międzynarodowej. To wydarzenie miało długofalowe konsekwencje dla historii
Polski, kształtując jej losy na wieki.
----
W XI wieku Polska była ważnym graczem w Europie, mającą swoje
terytoria i granice, które z biegiem lat ulegały zmianie. Jednakże jedno
wydarzenie w tym stuleciu miało ogromne znaczenie dla Polski i jej dalszego
rozwoju - koronacja Bolesława Chrobrego na króla Polski.
Wydarzenie to miało miejsce w roku 1025, kiedy Bolesław Chrobry został
koronowany na pierwszego króla Polski. Było to przełomowe dla państwa polskiego,
ponieważ oznaczało to formalne uznanie Polski przez inne kraje europejskie.
Koronacja Chrobrego potwierdziła status Polski jako suwerennego i niezależnego
państwa oraz otworzyła nowe możliwości w relacjach międzynarodowych.
Koronacja Bolesława Chrobrego była także ważnym wydarzeniem dla dalszego rozwoju
Polski. Jego władza umożliwiła zjednoczenie plemion i osadzenie tronu polskiego
na stałe. Bolesław Chrobry sprawował silne rządy, co pozwoliło na rozwój
gospodarki, kultury i edukacji w państwie.
Ponadto koronacja Chrobrego miała duże znaczenie dla relacji Polski z innymi
państwami europejskimi. Uznanie Polski jako królestwa otworzyło drogę do
nawiązania kontaktów dyplomatycznych z sąsiadującymi państwami i umożliwiło
Polsce uczestnictwo w europejskich sprawach.
W związku z powyższym, koronacja Bolesława Chrobrego w 1025 roku należy do
najważniejszych wydarzeń w historii Polski w XI wieku. Było to moment, w którym
Polska uzyskała pełną suwerenność i zyskała mocną pozycję na mapie Europy, co
miało dalekosiężne skutki dla rozwoju państwa polskiego w kolejnych wiekach.
----
W XIX wieku Polska była często przemieniana poprzez różne ważne
wydarzenia, które miały ogromny wpływ na losy narodu i kształtowanie się państwa
polskiego. Jednakże jedno zdarzenie w szczególności wyróżnia się jako
najbardziej doniosłe dla Polski w XIX wieku.
Mowa tutaj o powstaniu listopadowym, które wybuchło w 1830 roku. Powstanie to
było próbą odzyskania niepodległości przez Polskę, która straciła swoją
suwerenność na mocy traktatu wiedeńskiego w 1815 roku. Powstanie zostało
zainicjowane przez młodego oficera, Piotra Wysockiego, i szybko rozprzestrzeniło
się na cały kraj.
Powstanie listopadowe wybuchło z niezadowolenia społeczeństwa z rządów cara
Mikołaja I, który naruszał prawa i swobody obywateli polskich. W rezultacie
wybuchły walki zbrojne między siłami polskimi a rosyjskimi. Pomimo ogromnego
poświęcenia i determinacji walczących, powstanie zostało stłumione przez Rosję w
1831 roku.
Mimo klęski, powstanie listopadowe miało ogromne znaczenie dla dalszego losu
Polski. Po stłumieniu powstania car Mikołaj I zdecydował się na represje wobec
narodu polskiego, wprowadzając szereg restrykcji i ograniczeń. Jednocześnie
stało się jasne, że marzenia o niepodległym i suwerennym państwie nie są
niemożliwe do zrealizowania.
Powstanie listopadowe stało się symbolem walki o wolność i niepodległość Polski
w XIX wieku. Mimo klęski, pokazało determinację i ducha walki narodu polskiego.
Przypominało o konieczności dalszej walki o prawa i niezależność, co w
późniejszych latach zaowocowało kolejnymi zrywami narodowymi i dążeniem do
odzyskania niepodległości.
W ten sposób powstanie listopadowe wydaje się być najbardziej przełomowym
wydarzeniem dla Polski w XIX wieku, które wpłynęło na kształtowanie się narodu i
państwa polskiego w kolejnych dziesięcioleciach. Jego symbole i wartości
przetrwały do dzisiaj, przypominając nam o dążeniu do wolności i niepodległości
naszego kraju.
----
Podziękuj Panu Bogu za wszystko co dla mnie robi
W naszym życiu często zapominamy o tym, jak wiele dla nas robi Bóg. Zajęci
codziennymi sprawami, problemami i trudnościami, zapominamy o tym, że nie
jesteśmy sami i że możemy liczyć na pomoc i wsparcie od Boga. Dlatego ważne
jest, aby zawsze pamiętać o tym, by dziękować Mu za wszystko, co dla nas robi.
Codziennie Bóg obdarza nas wieloma łaskami i błogosławieństwami. Może to być
dobre zdrowie, kochająca rodzina, przyjaciele czy udane projekty zawodowe. To
wszystko są drobne sprawy, które często bagatelizujemy, ale które tak naprawdę
są wyrazem miłości i troski Boga o nas.
Dziękowanie Bogu za Jego dobroć i łaski, to nie tylko obowiązek, ale również
sposób na budowanie więzi z Nim. Kiedy wyrażamy wdzięczność za to, co
otrzymujemy od Boga, pokazujemy Mu, że cenimy Jego dar i nie bierzemy go za
pewnik. Dzięki temu nasza relacja z Bogiem staje się silniejsza i bardziej
autentyczna.
Dziękować Bogu możemy na wiele sposobów. Możemy to robić poprzez modlitwę, w
której wyrażamy naszą wdzięczność za Jego dobroć i miłość. Możemy również modlić
się za innych, aby Bóg obdarzał ich swoimi łaskami i błogosławieństwami. Możemy
także dzielić się naszymi doświadczeniami z innymi i opowiadać, jak Bóg działa w
naszym życiu.
Warto pamiętać, że Bóg nigdy nie przestaje działać na naszą korzyść, nawet
wtedy, gdy mamy trudne chwile i problemy. Dziękując Mu za wszystko, co dla nas
robi, pokazujemy, że wierzymy w Jego miłość i wsparcie. Dlatego nie zapomnijmy o
tym, aby każdego dnia podziękować Panu Bogu za Jego dobroć i łaski, które
otrzymujemy. Jego miłosierdzie nie zna granic, dlatego ufajmy Mu i dziękujmy za
wszystko, co dla nas robi. Amen.
----
„Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Odźwierny
otwiera mu drzwi, a owce słuchają jego głosu, gdy pasterz woła swoje owce po
imieniu i wyprowadza je. A gdy wypędzi wszystkich swoich, idzie przed nimi, a
owce idą za nim, bo rozpoznają jego głos”. Jana 10:2–4
Czy rozpoznajecie głos Pasterza? Czy On cię prowadzi każdego dnia, wprowadzając
cię w swoją świętą wolę? Jak bardzo zwracasz uwagę na to, co On mówi każdego
dnia? Oto niektóre z najważniejszych pytań, nad którymi warto się zastanowić.
Rozpoznanie głosu Boga jest czymś, z czym zmaga się wiele osób. Często istnieje
wiele konkurujących ze sobą „głosów”, które przemawiają do nas każdego dnia. Od
najnowszych wiadomości na pierwszych stronach gazet, przez opinie przyjaciół i
rodziny, po pokusy otaczające nas w świeckim świecie, aż po nasze własne opinie
– te „głosy” lub „pomysły”, które wypełniają nasze umysły, mogą być trudne by
uporządkować. Co pochodzi od Boga? A co pochodzi z innych źródeł?
Rozpoznanie głosu Bożego jest rzeczywiście możliwe. Przede wszystkim istnieje
wiele prawd ogólnych, które Bóg nam już przekazał. Na przykład wszystko, co jest
zawarte w Piśmie Świętym, jest głosem Boga. Jego Słowo jest żywe. A kiedy
czytamy Pismo Święte, coraz bardziej zaznajamiamy się z głosem Boga.
Bóg przemawia do nas także poprzez delikatne natchnienia, które owocują Jego
pokojem. Na przykład, gdy rozważasz jakąś decyzję, którą być może będziesz
musiał podjąć, jeśli przedstawisz ją Panu w modlitwie, a następnie pozostaniesz
otwarty na wszystko, czego On od ciebie chce, często Jego odpowiedź przychodzi w
postaci głębokiego i pewnego pokoju serca.
Naukę rozpoznawania głosu Boga w swoim codziennym życiu można osiągnąć poprzez
budowanie wewnętrznego nawyku słuchania, rozpoznawania, odpowiadania, jeszcze
bardziej słuchania, rozpoznawania i odpowiadania itp. Im częściej słyszysz głos
Boga, tym lepiej rozpoznasz Jego głosu w najbardziej subtelny sposób, a im
częściej będziesz słyszeć subtelności Jego głosu, tym lepiej będziesz w stanie
za nim podążać. Ostatecznie można to osiągnąć jedynie poprzez stały nawyk
głębokiej i wytrwałej modlitwy. Bez tego bardzo trudno będzie rozpoznać głos
Pasterza wtedy, gdy Go najbardziej potrzebujesz.
Zastanów się dzisiaj nad tym, jak bardzo zwracasz się do Boga w modlitwie. Jak
wygląda Twoja codzienna modlitwa? Czy każdego dnia spędzasz czas słuchając
delikatnego i pięknego głosu naszego Pana? Czy starasz się wyrobić sobie nawyk,
dzięki któremu Jego głos staje się coraz wyraźniejszy? Jeśli nie, jeśli masz
trudności z rozpoznaniem Jego głosu, podejmij decyzję o ustanowieniu głębszego
nawyku codziennej modlitwy, aby był to głos naszego kochającego Pana, który
prowadził cię każdego dnia.
Jezu, mój Dobry Pasterzu, mówisz do mnie każdego dnia. Nieustannie objawiasz mi
swoją najświętszą wolę wobec mojego życia. Pomóż mi zawsze rozpoznawać Twój
łagodny głos, abym mógł być przez Ciebie prowadzony przez wyzwania życia. Niech
moje życie modlitewne stanie się tak głębokie i podtrzymujące, aby Twój głos
zawsze rozbrzmiewał echem w moim sercu i duszy. Jezu ufam Tobie.
2025 Monday
Diabeł będzie nas kusił na wiele sposobów. Jednym ze sposobów, w
jaki diabeł lubi nas atakować, jest przypominanie nam o naszych grzechach, w tym
tych, które wyznaliśmy. Uwielbia przekonywać nas, że jesteśmy na złej drodze, że
nie podobamy się Bogu, że jesteśmy kłamcami i grzesznikami. I chociaż prawdą
jest, że jesteśmy grzesznikami, zły duch zawsze nie potrafi dostrzec naszego
grzechu przez pryzmat Bożego Miłosierdzia. Aby przezwyciężyć jego zwodnicze
pokusy, podczas gdy przypomina nam o naszych grzechach, musimy tylko przypomnieć
sobie o Miłosierdziu Serca Jezusowego. Kiedy patrzymy na Jego Serce, nie
będziemy się bać przyznać do naszego grzechu. Ten akt uczciwości nie wywoła
niepokoju, rozpaczy i wątpliwości, jak tego pragnie zły duch. Zamiast tego,
stawienie czoła naszemu grzechowi w świetle Miłosierdzia Bożego odświeży nas i
podniesie na duchu, napełniając go obfitością nadziei.
Pomyśl o sposobach, w jakie zły duch może cię kusić, abyś rozpaczał nad swoimi
grzechami. Żałowanie za swoje grzechy jest dobrym i zdrowym czynem, ale nigdy w
rozpaczy. Chrześcijańska żałoba prowadzi do Miłosierdzia Bożego, a skrucha,
którą odczuwasz w tym świętym akcie, podnosi twój ciężar i napełnia cię
radością.
Drogi Panie, uwolnij mnie od oszustwa i ataków złego. Zachowaj mnie w
bezpieczeństwie, o Boże, i pomóż mi nigdy nie zapomnieć o obfitości Twojego
Miłosierdzia. Gdy widzę to Miłosierdzie, pomóż mi codziennie żałować mojego
grzechu, abym mógł okraść złego z wszelkiej broni jego złośliwości. Jezu, ufam
Tobie.
----
The devil will tempt us in many ways. One common way the devil
likes to attack us is to remind us of our sins, including those we have
confessed. He loves to try to convince us that we are on the wrong path, that we
are not pleasing to God, that we are liars and sinners. And while it’s true that
we are sinners, the evil one always fails to see our sin through the lens of
God’s Mercy. To overcome his deceptive temptations, while he reminds us of our
sins, we need only to remind ourselves of the Mercy of the Heart of Jesus. As we
gaze upon His Heart, we will have no fear about admitting our sin. This act of
honesty will not produce anxiety, despair and doubt as the evil one desires.
Instead, facing our sin in the light of the Mercy of God, will refresh us and
lift our spirits, filling them with an abundance of hope.
Think about the ways that the evil one may tempt you to despair over your sins.
To mourn for your sins is a good and healthy act, but never in despair.
Christian mourning leads to the Mercy of God, and the contrition you feel in
this holy act lifts your burden and fills you with joy.
Precious Lord, free me from the deceit and attacks of the evil one. Keep me safe,
oh God, and help me to never forget the abundance of Your Mercy. As I see that
Mercy, help me to daily repent of my sin so as to rob from the evil one all
weapons of his malice. Jesus, I trust in You.
----
Dear Jesus, if all people are God's creatures, why do so many people live in poverty?
My beloved child, your question touches the depths of human
suffering and the divine mystery that surrounds our existence. Indeed, every
person is a cherished creation of God, made in His image and loved beyond
measure. Yet, the presence of poverty in the world is a reflection of the
brokenness that sin and injustice have brought into human society.
God's original intention was for all to live in harmony, with enough for every
soul. However, human free will has allowed selfishness, greed, and exploitation
to take root. This has led to systems where resources are unevenly distributed,
and many are left in want. Poverty is not a reflection of God's desire but a
consequence of human choices and the fallen state of the world.
But remember, the Kingdom of God is not only a future hope; it is present
wherever love, compassion, and justice reign. Jesus taught us to care for the
poor, to feed the hungry, and to clothe the naked, for in doing so, we serve Him
directly. "Truly I tell you, whatever you did for one of the least of these
brothers and sisters of mine, you did for me" (Matthew 25:40).
Tell me, my child, how do you respond when you see someone suffering? Do you
feel called to help, and in what ways might you bring light into the darkness of
poverty?
----
Jezus powiedział do niej: „Nie trzymaj się mnie, bo jeszcze nie
wstąpiłem do Ojca. Ale idź do moich braci i powiedz im: «Idę do Ojca mego i Ojca
waszego, do Boga mego i Boga waszego»”. Jana 20:17
Maria Magdalena była jedną z pierwszych osób, którym ukazał się Jezus. Była
głęboko oddana Jemu, szczególnie z powodu wielkiego miłosierdzia, jakie jej
okazał, gdy odpuścił jej jawne grzechy i wypędził z niej siedem demonów. Po tym,
jak to uczynił, Maria stała się oddaną wyznawczynią i była jedną z niewielu,
które pozostały wierne Jemu, nawet gdy wisiał na krzyżu.
Pierwszego dnia tygodnia, w niedzielę po ukrzyżowaniu, Maria przyszła do grobu,
aby namaścić ciało Jezusa zgodnie z żydowskim zwyczajem. Ale gdy przybyła, ciało
Jezusa zniknęło. A gdy Jezus ukazał się jej, gdy płakała, nie rozpoznała Go od
razu, ponieważ miał swoje nowe uwielbione ciało. Ale gdy Jezus wypowiedział jej
imię, Maria, rozpoznała Go. Ale zamiast ją objąć, Jezus powiedział: „Przestań
się mnie trzymać…” Dlaczego Jezus powiedziałby to?
Chociaż przywiązanie i oddanie Marii do Jezusa było piękne i święte, nie było
jeszcze doskonałe. Chciała swojego Pana, Którego poznała i za którym podążała.
Chciała, aby jej poprzednia relacja z Jezusem powróciła do niej. Ale z tego
powodu Jezus powiedział: „Przestań się mnie trzymać…” Jezus chciał o wiele
więcej. Mówił jej, że jej relacja z Nim wkrótce zmieni się na lepsze. Nie będzie
już po prostu jej ziemskim towarzyszem; zamiast tego wkrótce zamieszka w niej,
zamieszka w samym jej sercu, stanie się z nią jednym i będzie jej Oblubieńcem na
wieczność. Ale to może się wydarzyć tylko wtedy, gdy Jezus wstąpi do Ojca w
Niebie, aby wypełnić swoją boską misję zbawienia.
Czasami szukamy również łask u naszego Pana, które są czysto doczesne. Chociaż
musimy Mu zaufać w kwestii „naszego chleba powszedniego”, co oznacza, w kwestii
wszystkich podstawowych potrzeb życiowych, musimy zdać sobie sprawę, że dary,
które Bóg chce nam dać, znacznie przewyższają wszystko na tym świecie.
Nadprzyrodzony dar łaski, dar Zamieszkiwania Najświętszej Trójcy, dar jedności z
naszym Panem jest tym, do czego zostaliśmy stworzeni i jest ostatecznym celem i
pragnieniem naszego Pana.
Rozważ dziś te słowa, które Jezus powiedział do Marii: „Przestań się mnie
trzymać, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca”. Ale zrób to ze świadomością, że
teraz Jezus rzeczywiście wstąpił do Ojca. Dlatego teraz zaprasza nas wszystkich,
abyśmy przylgnęli do Niego, gdy On panuje w Niebie. Rozważ głębokie pragnienie w
sercu naszego Pana, abyś przylgnął do Niego każdą cząstką swojego jestestwa. On
chce zamieszkać w tobie, stać się z tobą jednym i przemienić cię pod każdym
względem. Ta święta jedność jest teraz cieszona przez całą wieczność przez
Świętą Marię Magdalenę, a ten sam dar jest oferowany tobie. Przylgnij do Niego i
nigdy nie puszczaj, bo to będzie twoją wieczną radością.
Mój zmartwychwstały i wniebowstąpiony Panie, teraz królujesz w Niebie w
doskonałej chwale i splendorze. Wciągnij mnie do swojego wspaniałego życia i
zaproś mnie, abym przylgnęła do Ciebie całym sercem. Zapraszam Cię, drogi Panie,
abyś przyszedł i zamieszkał we mnie, abym mogła trzymać się Ciebie na zawsze.
Jezu, ufam Tobie.