2023 Sunday
Tylko dusza ludzka jest piękniejsza od miłości. Miłość może stworzyć człowiek, ale duszę ludzką może stworzyć tylko Bóg. Nic dziwnego, że nasza dusza jest od miłości piękniejsza.
2024 Tuesday
Biznesmeni, artyści, świę, politycy, żołnier, rolnicy - to tylko
kilka z wielu grup społecznych, które odgrywają istotną rolę w naszym
społeczeństwie. Każda z tych grup ma swoje specyficzne cechy i wyjątkową
zdolność do wpływania na otaczający ich świat.
Biznesmeni są często widziani jako silni liderzy, którzy potrafią zarządzać
finansami i prowadzić swoje firmy do sukcesu. Ich umiejętność podejmowania
szybkich decyzji i podejmowania ryzyka często przyciąga uwagę innych ludzi i
sprawia, że są oni często podziwiani za swoje osiągnięcia.
Artyści natomiast są twórczymi duszami, którzy dzięki swojej wyobraźni potrafią
przekazywać ważne przesłania i emocje za pomocą różnych form sztuki. Ich prace
często inspirują innych i pozostają na zawsze w pamięci tych, którzy je
doświadczyli.
Święci są postaciami o głębokiej wierze i poświęceniu dla innych. Ich wzór życia
i oddanie służbie Bogu i ludziom sprawia, że są często uznawani za wzory do
naśladowania i inspirują innych do podobnych czynów.
Politycy, z kolei, mają ogromny wpływ na to, jakie decyzje są podejmowane na
poziomie państwowym i jakie zmiany zachodzą w naszym społeczeństwie. Ich
umiejętność negocjacji i komunikacji jest kluczowa dla osiągnięcia stabilności i
rozwoju kraju.
Żołnierze to bohaterowie, którzy codziennie ryzykują swoje życie, aby chronić
innych i zapewnić bezpieczeństwo narodu. Ich oddanie służbie i poświęcenie jest
godne podziwu i zasługuje na najwyższy szacunek.
Rolnicy, z kolei, są niezbędną grupą społeczną, która zapewnia nam jedzenie na
naszych stołach. Ich ciężka praca i determinacja sprawiają, że mamy co jeść i
cieszymy się smakiem świeżych produktów rolniczych.
Pomijając powyższe grupy, nie sposób pominąć wielu innych ważnych segmentów
społeczeństwa, takich jak nauczyciele, lekarze, pielęgniarki, dziennikarze,
sportowcy czy wolontariusze. Każda z tych grup odgrywa istotną rolę w
kształtowaniu naszego społeczeństwa i wpływa na nasze życie w różnorodny sposób.
Warto docenić i szanować wszystkich ludzi, którzy codziennie przyczyniają się do
naszego dobrobytu i rozwijający się społeczny. Każda z tych grup ma swoje
unikalne cechy i talent, które są niezbędne do budowania silnego i
zrównoważonego społeczeństwa.
----
żebrak jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci
występujących na ulicach miast. Charakteryzuje się on specyficznymi cechami,
które pozwalają go odróżnić od innych osób. Poniżej przedstawiamy najważniejsze
cechy charakterystyczne żebraka.
1. Zaniedbany wygląd – żebrak często ma zaniedbaną higienę osobistą i ubrania.
Jego strój jest często podarty i brudny, a włosy oraz broda nieogolone.
2. Brak stałego miejsca zamieszkania – żebrak często nie ma stałego miejsca
zamieszkania i śpi na ulicy, w parkach lub na dworcach.
3. Zaburzenia psychiczne – często żebrak cierpi na zaburzenia psychiczne, które
mogą prowadzić do problemów z kontaktem społecznym i stosunkami z innymi ludźmi.
4. Brak pracy i stałych źródeł dochodu – żebrak często nie ma pracy ani stałych
źródeł dochodu, co prowadzi do trudności w zapewnieniu sobie podstawowych
potrzeb, takich jak jedzenie i schronienie.
5. Przekonanie o bezradności – żebrak często uważa, że nie ma możliwości poprawy
swojej sytuacji i jest skazany na życie na ulicy.
6. Aktywność na ulicy – żebrak często prosi przechodniów o datki pieniężne lub
jedzenie. Może także zajmować się zbieraniem puszek czy innych odpadków w celu
zarobienia pieniędzy.
7. Brak wsparcia społecznego – żebrak często nie ma wsparcia ze strony rodziny
czy znajomych i musi radzić sobie sam na sam z trudnościami życiowymi.
Warto zauważyć, że żebracy to bardzo zróżnicowana grupa ludzi, a posiadanie
wszystkich powyższych cech nie jest regułą. Niektórzy żebracy mogą mieć pracę,
rodziny czy inne źródła wsparcia, ale z różnych powodów znaleźli się na ulicy.
Warto zatem mieć świadomość, że samotność i beznadziejność, które często
towarzyszą żebrakom, mogą być skutkiem różnych życiowych tragedii i nieszczęść.
Pomoc dla żebraków może przyjąć różne formy, od podarowania jedzenia czy
pieniędzy, po wsparcie psychologiczne czy wskazanie możliwości zdobycia pomocy
społecznej. Warto jednak pamiętać, że każda osoba zasługuje na godność i
szacunek, niezależnie od swojej sytuacji życiowej czy wyglądu zewnętrznego.
----
Mimo że życie może być pełne trudności i wyzwań, zawsze warto
pamiętać o rzeczach, za które warto być wdzięcznym. Dziś chciałbym podzielić się
z Wami trzema rzeczami, które mnie najbardziej cieszą w życiu.
Po pierwsze, nie jestem bogaty. Może to zabrzmieć dziwnie, ale tak naprawdę
jestem za to wdzięczny. Dlaczego? Ponieważ to mnie uczynia bardziej świadomym i
doceniającym to, co mam. Dzięki temu, że nie mam nieskończonych zasobów
finansowych, uczę się cieszyć z małych rzeczy i nie borykać się z problemami,
które mogą wynikać z nadmiaru pieniędzy. Jestem wdzięczny za to, że nie jestem
uzależniony od dóbr materialnych i nie muszę ciągle gonić za kolejnym hajsem.
Po drugie, nie jestem biedny. Oczywiście, każdy chciałby mieć więcej pieniędzy,
ale jestem wdzięczny za to, że nie muszę martwić się o to, czy stać mnie na
podstawowe potrzeby, takie jak jedzenie, mieszkanie czy opieka zdrowotna. Mam
pewność, że mam wystarczającą ilość pieniędzy, aby zapewnić sobie i moim bliskim
godne życie. To daje mi spokój i pewność siebie, czego nie jest w stanie
zapewnić bieda.
Po trzecie, nie jestem samotny. Mam wokół siebie wspaniałych ludzi, którzy mnie
kochają i wspierają. Mam rodzinę, przyjaciół i partnera życiowego, z którymi
mogę dzielić radości i smutki. To nie ma ceny mieć kogoś, kto zawsze stoi obok
nas, kiedy najbardziej tego potrzebujemy. Dlatego codziennie cieszę się z tego,
że nie jestem sam i mam wsparcie innych ludzi.
Podsumowując, życie może być pełne trudności i przeciwności, ale zawsze warto
pamiętać o rzeczach, za które jesteśmy wdzięczni. Dla mnie są to brak bogactwa,
brak biedy i obecność bliskich. Te trzy rzeczy sprawiają, że czuję się bogatszy
i szczęśliwszy niż gdybym miał same pieniądze. Dlatego warto docenić to, co już
mamy i cieszyć się z tego, co nas otacza.
----
I stało się, gdy był z nimi przy stole, wziął chleb, odmówił
błogosławieństwo, połamał go i dał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali go,
lecz on zniknął im z oczu. I mówili jeden do drugiego: «Czy serce nie pałało w
nas, gdy w drodze do nas mówił i Pisma nam wyjaśniał?» Łukasza 24:30–31
Dwóch uczniów Jezusa omawiało wydarzenia minionego tygodnia, gdy szli
siedmiomilową podróżą drogą z Jerozolimy do Emaus. Wcześniej mieli nadzieję, że
Jezus jest tym, który odkupi Izrael, ale potem został zabity. A trzy dni później
rozeszły się pogłoski o Jego Zmartwychwstaniu, co tylko ich zdezorientowało. W
czasie podróży Jezus ukazał się dwóm uczniom, lecz oni w pierwszej chwili Go nie
poznali. Jego tożsamość była ukryta przed ich oczami. Jezus ich wysłuchał i
wyraził żal z powodu ich braku zrozumienia, więc wyjaśnił im nauki Mojżesza i
proroków oraz to, że Mesjasz musi cierpieć, umrzeć i zmartwychwstać trzeciego
dnia. Kiedy Jezus mówił, uczniowie zaczęli rozumieć, a ich serca pałały w nich.
Wreszcie w darze Najświętszej Eucharystii, w łamaniu Chleba otworzyły się ich
oczy i zobaczyli, że jest z nimi Jezus.
Dlaczego Jezus ukrył swoją zmartwychwstałą obecność przed tymi uczniami? Wygląda
na to, że uczynił to, ponieważ brakowało im wiary. Powiedzieli: „...mieliśmy
nadzieję, że to on odkupi Izraela”. Jednak Ukrzyżowanie było dla nich zbyt
wielkim wyzwaniem. Nie mogli zrozumieć, dlaczego Odkupiciel musiał cierpieć tak
jak Jezus, więc zaczęli wątpić.
Zbyt często jesteśmy podobni do tych uczniów, którzy są zdezorientowani w
sprawach wiary i zmagają się z wątpliwościami. Dlatego musimy widzieć siebie w
osobach tych uczniów, którzy szli drogą do Emaus. Jezus ofiarował tym uczniom
wspaniały dar miłosierdzia, pomagając im zrozumieć Jego zbawcze dzieło. Wyjaśnił
im wszystko, czego o Nim nauczano w Piśmie. A gdy uczniowie słuchali nauk
Jezusa, powoli zaczęli wierzyć.
My także musimy pozwolić Jezusowi uczyć nas o przemieniającej mocy Jego śmierci
i Zmartwychwstania. Musimy uważnie słuchać i pozwolić, aby nasze serca płonęły w
nas, gdy słuchamy Jego świętego Słowa. Tylko w ten sposób dojdziemy do poziomu
wiary potrzebnego do pełniejszego zrozumienia i przyjęcia przemieniającej mocy
Tajemnicy Paschalnej.
Zastanówcie się dzisiaj nad tymi uczniami i ich potrzebą refleksji nad Słowem
Bożym, aby zrozumieć, uwierzyć i otworzyć im oczy. Wiedz, że potrzebujesz tej
samej łaski. Musisz spędzać czas z naszym Panem, zanurzyć się w Jego Słowie,
słuchać Jego głosu, abyś uwierzył pełniej. Pozwól, aby wieść o śmierci i
zmartwychwstaniu Jezusa płonęła w tobie, abyś i ty uwierzył.
Mój Zmartwychwstały Panie, ukazałeś się tym uczniom, którym brakowało wiary i
zrozumienia, i dałeś im dar Swojej świętej nauki. Naucz mnie, drogi Panie,
wszystkiego, co muszę zrozumieć i poznać o Tobie, o Twojej śmierci,
zmartwychwstaniu i chwalebnym darze nowego życia. Niech Twoje Słowo płonie we
mnie i prowadzi mnie do przemiany mojego życia. Jezu ufam Tobie.
2025 Wednesday
Często nasze dni są wypełnione aktywnością. Rodziny są często
zajęte jednym lub drugim wydarzeniem. Obowiązki i praca mogą się piętrzyć i
możemy stwierdzić, że pod koniec dnia mieliśmy mało czasu na modlitwę do Boga w
samotności. Ale samotność i modlitwa mogą się zdarzać czasami w ciągu naszego
zabieganego dnia. Chociaż ważne jest, aby szukać chwil, kiedy możemy być sami z
Bogiem, poświęcając Mu całą naszą uwagę, powinniśmy również szukać okazji do
modlitwy, wewnętrznie, pośród naszego zabieganego życia.
Czy uważasz, że twoje życie jest pełne aktywności? Czy uważasz, że często jesteś
zbyt zajęty, aby uciec i się pomodlić? Chociaż nie jest to idealne, można temu
zaradzić, szukając okazji w swoim zabieganiu. Podczas wydarzenia szkolnego,
podczas jazdy samochodem, gotowania lub sprzątania zawsze mamy okazję wznieść
nasze umysły i serca do Boga w modlitwie. Przypomnij sobie tego dnia, że
możesz modlić się w większości momentów dnia. Modlenie się nieustannie w ten
sposób może zapewnić ci samotność, której tak rozpaczliwie potrzebujesz.
Panie, pragnę być w Twojej obecności przez cały dzień. Pragnę widzieć Cię i
kochać Cię zawsze. Pomóż mi modlić się do Ciebie, pośród mojej aktywności, abym
zawsze mógł być w Twoim towarzystwie. Jezu, ufam Tobie.
----
Oftentimes, our days are filled with activity. Families are
often occupied with one event or another. Chores and work can pile up and we may
find, at the end of the day, that we have had little time to pray to God in
solitude. But solitude and prayer can happen at times throughout our busy day.
Though it’s important to look for moments when we can be alone with God, giving
Him our full attention, we should also look for opportunities to pray,
interiorly, in the midst of our busy lives.
Do you find that your life is full of activity? Do you find that you are often
too busy to get away and pray? Though this is not the ideal, it can be remedied
by looking for opportunities within your busyness. At a school event, while
driving, while cooking or cleaning, we always have the opportunity to raise our
minds and hearts to God in prayer. Remind yourself, this day, that you can pray
during most moments of the day. Praying continually, this way, may provide the
solitude you so desperately need.
Lord, I long to be in Your presence throughout my day. I long to see You and to
love You always. Help me to pray to You, in the midst of my activity, so that I
may always be in Your company. Jesus, I trust in You.
----
O żyrafie, co w chmurach głowę trzyma, Patrzy na świat z góry,
gdzie słońce się wspina. Wysoko ponad ziemią, marzenia swe snuje, W sercu jej
ciepło, choć czasem się smuci.
Przepracowana rybka w oceanie pływa, Codziennie wśród fal, gdzie prąd ją unosi.
Choć zmęczona, wciąż z uśmiechem się kiwa, Bo w głębinach serca, nadzieję wciąż
nosi.
Agatka dziwaczka, w kolorowych snach, Tańczy po łąkach, gdzie kwiaty w
rozkwicie. Choć inni się dziwią, ona wciąż się śmieje, Bo w jej świecie radość,
jak słońce w zenicie.
Żyrafa, rybka i Agatka wędrują, Każda z nich inna, lecz razem się czują. Wspólne
przygody, w sercach ich tkwią, Bo przyjaźń to skarb, co w duszy się kryje.
Żyrafa uczy, jak marzyć wysoko, Rybka pokazuje, jak płynąć z prądem. Agatka
przypomina, by śmiać się szeroko, Razem tworzą świat, gdzie wszystko jest
możliwe.
Wspólne chwile, w sercach zapisane, Każda z nich inna, lecz razem wspaniałe. W
trudnych momentach, gdy smutek się wkrada, Przyjaźń ich łączy, jak most nad
przepaścią.
O żyrafie, rybce i Agatce dziwaczce, Opowieść ta płynie, jak rzeka przez życie.
Niech każdy z nas znajdzie w niej inspirację, By marzyć, śmiać się i przyjaźń
doceniać.
----
„Jak możecie wierzyć, skoro przyjmujecie pochwały jeden od
drugiego, a nie szukacie pochwały, która pochodzi od jedynego Boga?” Jana 5:44
To całkiem normalne i zdrowe, gdy rodzic chwali małe dziecko za dobro, które
czyni. To zdrowe, pozytywne wzmocnienie jest sposobem nauczenia go, jak ważne
jest czynienie dobra i unikanie zła. Jednak ludzka pochwała nie jest nieomylnym
przewodnikiem tego, co jest dobre, a co złe. W rzeczywistości, gdy ludzka
pochwała nie opiera się na prawdzie Bożej, wyrządza wielką szkodę.
Ten krótki cytat z Pisma Świętego powyżej pochodzi z długiego nauczania Jezusa o
różnicy między ludzką pochwałą a „chwałą, która pochodzi tylko od Boga”. Jezus
jasno mówi, że jedyną rzeczą, która ma wartość, jest pochwała pochodząca
wyłącznie od Boga. W rzeczywistości, wcześniej w tej Ewangelii Jezus wyraźnie
mówi: „Nie przyjmuję ludzkiej pochwały…” Dlaczego tak jest?
Wracając do przykładu rodzica chwalącego dziecko za dobro, które czyni, gdy
pochwała, którą składa, jest prawdziwą pochwałą jego dobroci, to jest to o wiele
więcej niż ludzka pochwała. To pochwała od Boga przekazana przez rodzica.
Obowiązkiem rodzica musi być nauczanie, co jest dobre, a co złe, zgodnie z wolą
Boga.
Jeśli chodzi o „ludzką pochwałę”, o której mówi Jezus, jest to wyraźnie pochwała
innej osoby, która jest pozbawiona prawdomówności Boga. Innymi słowy, Jezus
mówi, że gdyby ktoś miał chwalić Go za coś, co nie pochodzi od Ojca w Niebie, On
by to odrzucił. Na przykład, gdyby ktoś powiedział o Jezusie: „Myślę, że byłby
wspaniałym gubernatorem naszego narodu, ponieważ mógłby poprowadzić bunt
przeciwko obecnemu przywództwu”. Oczywiście taka „pochwała” zostałaby odrzucona.
Sednem sprawy jest to, że musimy chwalić się nawzajem, ale nasza pochwała musi
pochodzić tylko od Boga. Nasze słowa muszą być wypowiadane tylko zgodnie z
Prawdą. Nasz podziw musi dotyczyć tylko tego, co jest obecnością Boga żywego w
innych. W przeciwnym razie, jeśli chwalimy innych w oparciu o światowe lub
egocentryczne wartości, tylko zachęcamy ich do grzechu.
Zastanów się dzisiaj nad pochwałami, które dajesz i otrzymujesz. Czy pozwalasz,
aby błędne pochwały innych wprowadzały cię w błąd w życiu? A kiedy
komplementujesz i chwalisz innych, czy ta pochwała opiera się na Prawdzie Bożej
i jest skierowana ku Jego chwale? Staraj się dawać i otrzymywać pochwały tylko
wtedy, gdy są one zakorzenione w Prawdzie Bożej i kierują wszystko ku Jego
chwale.
Mój godny pochwały Panie, dziękuję Ci i chwalę Cię za Twoją doskonałą dobroć.
Dziękuję Ci za sposób, w jaki działasz w doskonałej jedności z wolą Ojca. Pomóż
mi słuchać tylko Twojego głosu w tym życiu i odrzucić wszystkie mylące i mylące
głosy świata. Niech moje wartości i wybory będą kierowane przez Ciebie i tylko
przez Ciebie. Jezu, ufam Tobie.