2023 Thursday
2024 Saturday
Jezus Chrystus jest postacią, która dla wielu osób jest źródłem
natchnienia, miłości i nadziei. Jego nauki, miłość i poświęcenie dla ludzkości
stanowią wzór do naśladowania. Dlatego też wielu ludzi pragnie oddać hołd
Jezusowi i zrobić coś w Jego imię. Ale co człowiek może zrobić dla Jezusa?
Po pierwsze, ważne jest, aby być dobrym
człowiekiem i kochać innych. Jezus nauczał, że miłość do bliźnich jest
jedną z najważniejszych wartości w życiu. Dlatego warto starać się być życzliwym
i pomocnym wobec innych ludzi, dbać o
relacje z nimi i służyć im swoją życzliwością.
Inną rzeczą, którą człowiek może zrobić
dla Jezusa, jest modlitwa i nawrócenie. Modlitwa jest formą kontaktu z
Bogiem i Jezusem, która pozwala nam rozmawiać z nimi, dziękować za łaski i
prosić o ich pomoc. Nawrócenie natomiast polega na zmianie postaw i zachowań
zgodnie z naukami Jezusa, aby żyć
bardziej zgodnie z Jego wolą.
Ponadto, człowiek może także służyć innym i
pomagać potrzebującym w imię Jezusa.
Chrystus nauczał o miłości bliźniego i trosce o biednych i cierpiących. Dlatego
warto zaangażować się w działalność
charytatywną, wolontariat czy pomoc dla osób potrzebujących, aby uczynić
świat lepszym miejscem dla wszystkich.
Wreszcie, jedną z najważniejszych rzeczy, jakie człowiek może zrobić dla Jezusa,
jest żyć zgodnie z Jego naukami i być
Jego świadkiem w świecie. To oznacza być uczciwym, uczciwym, miłosiernym,
cierpliwym i pełnym miłości dla innych. To również oznacza
reprezentowanie Chrystusa w swoich
codziennych działaniach i słowach, aby inni mogli dostrzec Jego obecność w
naszym życiu.
Wnioskiem jest to, że istnieje wiele rzeczy, które człowiek może zrobić dla
Jezusa. Ważne jest jednak, aby być dobrym człowiekiem, kochać innych, modlić
się, nawracać się, służyć innym i żyć zgodnie z Jego naukami.
Działając w ten sposób, człowiek może
oddać hołd Jezusowi i przyczynić się do rozpowszechnienia Jego miłości i
zbawienia na świecie.
----
Enoch is a mysterious figure mentioned in the Book of Genesis in
the Bible. He is described as the son of Jared, the father of Methuselah, and
the great-grandfather of Noah. Enoch is known for being one of the few people in
the Bible who did not die a natural death. Instead, he was taken by God directly
to heaven.
The story of Enoch begins in Genesis 5:21-24, where it is mentioned that Enoch
lived for 365 years and had a close relationship with God. It is said that he
walked with God and pleased Him, and as a result, God took him away so that he
did not experience death.
Enoch's life is significant because it serves as an example of faithfulness and
righteousness. Despite living in a time when wickedness and sin were prevalent
on the earth, Enoch remained faithful to God and lived a life that pleased Him.
This is evidenced by the fact that he was taken directly to heaven, signifying
his special place in the eyes of God.
Enoch's story also holds great symbolism and significance in Christian theology.
Some scholars believe that his translation to heaven foreshadows the future
resurrection of believers in Christ. Enoch's experience serves as a reminder of
the hope and promise of eternal life that awaits those who follow God and walk
in His ways.
In addition to his role in the Book of Genesis, Enoch is also mentioned in other
ancient texts, such as the Book of Enoch and the Book of Jubilees. These texts
provide further insight into Enoch's life and teachings, presenting him as a
prophet and a messenger of God.
Overall, Enoch is a figure shrouded in mystery and intrigue. His story
challenges us to live lives of faithfulness and righteousness, and to seek a
close relationship with God. In doing so, we can hope to walk as Enoch did,
pleasing God and ultimately experiencing the joy of eternal life in His presence.
----
Wszyscy ludzie mają swoje wady i zalety, które mają wpływ na ich
charaktery. Jednakże, istnieją sposoby, dzięki którym można poprawić cechy
charakteru, aby zwiększyć szanse na to, że wszyscy będą się nawzajem kochać i
szanować.
Po pierwsze, ważne jest, aby pracować nad swoją empatią. Empatia to umiejętność
wczuwania się w uczucia i potrzeby innych osób. Wzmacnianie tej cechy może pomóc
zrozumieć perspektywę innych osób i być bardziej otwartym na ich emocje.
Zrozumienie i szacunek dla innych osób są kluczowymi elementami budowania
pozytywnych relacji.
Kolejnym ważnym aspektem jest szacunek. Szacunek oznacza traktowanie innych osób
z godnością, szacunkiem i uczciwością. Stawianie siebie w miejscu innych osób i
traktowanie ich tak, jak chciałbyś być traktowany, to klucz do budowania
pozytywnych relacji.
Kolejnym istotnym punktem jest rozwijanie umiejętności komunikacji. Komunikacja
jest kluczem do budowania zdrowych relacji i rozwiązywania konfliktów. Ważne
jest, aby umieć jasno wyrażać swoje potrzeby i oczekiwania, jednocześnie
słuchając uważnie innych osób i szanując ich opinie.
Innym sposobem na poprawę charakterów ludzkich jest praktykowanie wdzięczności.
Wdzięczność to umiejętność dostrzegania pozytywnych aspektów życia i doceniania
tych, którzy przyczyniają się do naszego dobra. Dzielenie się wdzięcznością z
innymi może pomóc w budowaniu więzi i wzmacnianiu relacji.
Wreszcie, ważne jest, aby być otwartym na zmiany i chętnym do ciągłego rozwoju.
Akceptowanie swoich wad i pracowanie nad nimi, aby stawać się lepszym
człowiekiem, jest kluczowe dla budowania pozytywnych relacji z innymi.
Poprawa ludzkich charakterów i budowanie pozytywnych relacji wymaga wysiłku i
zaangażowania, ale może przynieść wiele korzyści. Dzięki empatii, szacunkowi,
dobrej komunikacji, wdzięczności i otwartości na zmiany, możemy stworzyć
atmosferę miłości, zrozumienia i szacunku dla innych osób. Wszyscy jesteśmy
tylko ludźmi i mając świadomość swoich ograniczeń, możemy pracować nad sobą i
stawać się lepszymi ludźmi dla dobra siebie i innych.
----
Kochać wszystkich ludzi jest jednym z najpiękniejszych i
najszlachetniejszych uczuć, jakie możemy doświadczyć. Czy jednak miłość do
wszystkichzi może sprawić że poczujemy się jak w Niebie?
Koncepcja Nieba jest różnie interpretowana w różnych religiach i kulturach, ale
ogólnie jest to miejsce po śmierci, gdzie panuje wieczne szczęście, spokój i
harmonia. W Niebie nie ma miejsca na negatywne emocje, nienawiść czy zło -
panuje tam wyłącznie miłość, dobro i pokój.
W świetle tej definicji, można powiedzieć, że kochać wszystkich ludzi to jedno z
kluczowych elementów, które nas przybliżają do stanu, jaki panuje w Niebie.
Miłość jest siłą, która pozwala nam przekraczać granice, budować relacje i
przynosić dobro innym. Być może, więc kochając wszystkich ludzi, możemy naprawdę
poczuć się jak w Niebie, doświadczając tej niezwykłej harmonii i jedności ze
wszystkimi istotami.
Jednakże, warto pamiętać, że miłość do wszystkich ludzi nie oznacza zawsze zgody
na ich złe postępowanie czy niegodziwe czyny. Miłość może również oznaczać
konsekwentne stawanie w obronie wartości i walkę ze złem. Niezależnie od
okoliczności, miłość powinna być zawsze bezwarunkowa i nieskażona egoizmem.
Warto też pamiętać, że miłość do wszystkich ludzi jest procesem, który wymaga
ciągłego wysiłku i pracy nad sobą. Czasem łatwo jest kochać tych, którzy są nam
bliscy i pokazują nam miłość z powrotem, trudniej jednak kochać tych, którzy nas
krzywdzą czy których postawa jest nam obca. Jednak to właśnie w takich
sytuacjach nasza miłość zostaje prawdziwie przetestowana i rozwija się.
Odpowiedź na pytanie, czy kochając wszystkich ludzi będziemy czuć się jak w
Niebie, jest więc skomplikowana. Miłość to nie tylko piękne uczucie, ale także
ogromne wyzwanie i ciężka praca nad sobą. Jednak, jeśli uda nam się pokonać
barierę egoizmu, nienawiści i zazdrości i otworzyć swoje serce na wszystkich
ludzi, to z pewnością będziemy mogli poczuć choć odrobinę tej niebiańskiej
harmonii i jedności, którą wszyscy tak bardzo pragniemy.
----
Monday
"Nie bój się! Wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma go
tutaj, gdyż został wskrzeszony tak, jak powiedział. Przyjdźcie i zobaczcie
miejsce, gdzie leżał. Potem idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom:
Zmartwychwstał i idzie przed wami do Galilei; tam go zobaczycie. Oto wam
powiedziałem. Mateusza 28:5–7
Pan prawdziwie zmartwychwstał! Alleluja! Grzech i śmierć zostały zniszczone, a
wszystkim, którzy z wiarą trzymają się Zbawiciela, zaoferowano nowe życie. Cóż
za wspaniały dzień dzisiaj świętujemy!
Cytowana powyżej Ewangelia Mateusza czytana jest podczas Mszy Wigilii
Paschalnej. Przed czytaniem tej Ewangelii następuje siedem czytań Starego
Testamentu, po każdym następuje psalm, a także czytanie Nowego Testamentu,
kolejny psalm i Ewangelia. W sumie w Wigilię Paschalną jest siedemnaście czytań!
Z tego powodu Wigilia Paschalna nazywana jest „matką wszystkich wigilii”.
Chociaż wiele osób nie miało okazji uczestniczyć w Wigilii Paschalnej, warto ją
zrozumieć, ponieważ jej struktura i długość odzwierciedlają zachwyt i
zadziwienie, jakie musimy odczuwać w obliczu Zmartwychwstania Chrystusa.
Msza Wigilii Paschalnej rozpoczyna się w ciemności, po zachodzie słońca, przy
wyłączonych światłach w Kościele. Na zewnątrz zapala się i błogosławi nowy
„ogień płonący”, który symbolizuje Światło Chrystusa, które rozprasza wszelką
ciemność. Od tego ognia zapala się świecę wielkanocną i inne świece trzymane
przez wiernych w kościele, a nowe światło oświetla kościół. Po procesji do
kościoła ze świecami następuje odśpiewanie starożytnego hymnu Exaultat. Hymn ten
jest zapowiedzią Kościoła Zmartwychwstania Chrystusa i jest przepełniony głęboką
teologią, przedstawioną z młodzieńczym wzruszeniem i zdumieniem. Tabernakulum
pozostaje puste, aby ponownie zaprosić wiernych do oczekiwania na celebrację
Eucharystii. Następuje długa Liturgia Słowa, która opowiada historię Bożego
planu zbawienia. Wreszcie sakramenty wtajemniczenia są sprawowane podczas Mszy
św., której kulminacją jest celebracja Najświętszej Eucharystii.
Dlaczego tej uroczystości przypisuje się taką powagę? Bo Wielkanoc jest tego
warta! Nic nigdy nie było i nie będzie bardziej chwalebne niż triumf Syna Bożego
nad grzechem i śmiercią. Wielkanoc musi nas napełnić zachwytem i zachwytem.
Dzięki Jego śmierci i Zmartwychwstaniu nasze życie zmieniło się na zawsze.
Dlatego nawet jeśli nie możesz uczestniczyć w „matce wszystkich czuwań”, spróbuj
wyciągnąć wnioski z tego czuwania.
Jedną z wielu lekcji, jakie możemy wyciągnąć z Wigilii Paschalnej, jest to, że
chwalebny Boży plan zbawienia rozwija się w czasie, a następnie osiąga
kulminację w niewyobrażalnej chwały. Jest to szczególnie widoczne w licznych
czytaniach Liturgii Słowa. Pierwsze czytanie tej Mszy pochodzi z Księgi Rodzaju
i opisuje sześć dni stworzenia. Następnie czytamy historię Abrahama, naszego
ojca w wierze, i tego, jak jego zaufanie do Boga zostało wystawione na próbę,
gdy powiedziano mu, aby złożył swego syna Izaaka w ofierze, co było zapowiedzią
Ojca w Niebie, ofiarującego swego jedynego Syna za nas wszystkich. Następnie
czytamy historię Mojżesza, który wyprowadzał lud z Egiptu z niewoli przez Morze
Czerwone. Wody Morza Czerwonego są symbolem Chrztu, który miażdży grzech i
prowadzi do wolności. Następują czytania proroków Izajasza, Barucha i Ezechiela,
ukazujące rozwój Bożej obietnicy dotyczącej nadchodzącego daru zbawienia.
Czasami w życiu możemy stracić cierpliwość. Mamy tendencję do tego, czego
chcemy, kiedy tego chcemy. Ale nauka płynąca z Pisma Świętego jest taka, że plan
Boży jest nie tylko doskonały, ale także wypełnia się jedynie zgodnie z Bożym
czasem. To jest Jego doskonała mądrość. To mądrość, której nie zawsze jesteśmy w
stanie pojąć. Ostatecznie, jeśli przyjmiemy w swoim życiu doskonały plan Boży,
będziemy mieli udział w Zmartwychwstaniu Chrystusa. Nic nie mogłoby być lepszego
niż to. Nie ma nic, co ten świat może nam zaoferować, co choćby zbliżyłoby się
do chwalebnej nagrody, jaką jest udział w Zmartwychwstaniu Chrystusa.
Obchodząc wielką uroczystość Wielkanocy, pomyśl dzisiaj o tym, że Boży plan dla
twojego życia jest doskonały. To plan, który Bóg chce dla ciebie realizować krok
po kroku. Końcowym rezultatem jest chwała Zmartwychwstania! To życie w
doskonałości z Nim w Niebie, kiedy każda łza zostanie otarta. To plan, który
usuwa wszelki grzech, smutek i cierpienie i prowadzi do pełni radości. Aby
zrealizować ten plan, należy robić krok po kroku, pod przewodnictwem Boga.
Stopniowo Bóg chce Cię przemienić, uwolnić, przebaczyć, wzmocnić i skierować na
drogę do chwały. Uwierz w najbardziej budzącą podziw chwałę, w jakiej
kiedykolwiek możesz mieć udział. Uwierz w obietnicę Zmartwychwstania. Uczyń
dzielenie się tym swoim jedynym celem w życiu i pozwól Bogu prowadzić cię tą
ścieżką, krok po kroku.
Mój Zmartwychwstały Panie, chwała, którą dzisiaj świętujemy, chwała Twojego Zmartwychwstania, przewyższa wszystko, co mogę sobie wyobrazić. Nowe życie dane wszystkim, którzy oddają swoje życie Tobie, jest chwalebne i budzące podziw. Proszę, pomóż mi utrzymać mój umysł i serce skupione na tej chwalebnej obietnicy i pozwolić Ci zawsze prowadzić mnie do niej, krok po kroku. Jezu ufam Tobie.
2025 Sunday
Jest tak wiele dusz, które potrzebują naszych modlitw i
potrzebują Miłosierdzia Bożego. Są to dusze, które tkwią mocno w swoim grzechu.
Możemy się za nie modlić, ale wydaje się, że nie przynosi to większego efektu.
Co więcej możemy zrobić? Czasami największym wstawiennictwem, jakie możemy
złożyć, jest serce wypełnione najbardziej hojną miłością. Musimy usilnie starać
się o najczystszą i nieustępliwą miłość do tych dusz. Bóg dostrzeże tę miłość i
zwróci na nie swoje spojrzenie miłości jako wynik miłości, którą widzi w naszych
sercach.
Kim jest ta osoba, która tak bardzo potrzebuje Miłosierdzia Bożego? Czy jest
członek rodziny, współpracownik, sąsiad lub przyjaciel, który wydaje się być
uparty wobec Boga i Jego Miłosierdzia? Zaangażuj się w najbardziej hojną miłość,
jaką możesz ofiarować tej osobie i oddaj ją Bogu jako swoje wstawiennictwo.
Pozwól Bogu spojrzeć na tę osobę poprzez twoją miłość.
Panie, tak często nie potrafię kochać tak, jak Ty chcesz, abym kochał. Jestem
samolubny i osądzam innych. Zmiękcz moje serce, a następnie umieść w nim
najhojniejszą miłość, jaką kiedykolwiek czułem. Pomóż mi skierować tę miłość do
tych, którzy najbardziej potrzebują Twojego Boskiego Miłosierdzia. Jezu, ufam
Tobie.
----
There are so many souls who are in need of our prayers and are
in need of the Mercy of God. These are those souls who are stuck firm in their
sin. We may pray for them but it seems to have little effect. What more can we
do? Sometimes, the greatest intercession we can make is a heart filled with the
most generous love. We must strive diligently to have the most pure and
relentless love for these souls. God will see this love and will turn His gaze
of love upon them as a result of the love He sees in our hearts.
Who is that person in such need of the Mercy of God? Is there a family member, a
coworker, a neighbor or friend who appears to remain obstinate toward God and
His Mercy? Commit yourself to the most generous love you can offer that person
and give it to God as your intercession. Allow God to gaze upon this person
through your love.
Lord, so often I fail to love as You desire me to love. I am selfish and
judgmental toward others. Soften my heart and then place in my heart the most
generous love I have ever felt. Help me to turn that love to those in most need
of Your Divine Mercy. Jesus, I trust in You.
----
A był pewien urzędnik królewski, którego syn chorował w
Kafarnaum. Gdy usłyszał, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego
i poprosił, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, który był bliski śmierci. Jezus
mu powiedział: „Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie”. Jana 4:46–48
Jezus ostatecznie uzdrowił syna urzędnika królewskiego. A gdy urzędnik królewski
powrócił, aby zobaczyć, że jego syn został uzdrowiony, powiedziano nam, że „on i
cały jego dom uwierzyli”. Niektórzy uwierzyli w Jezusa dopiero po tym, jak
dokonał cudów. Są dwie lekcje, które powinniśmy z tego wyciągnąć.
Po pierwsze, fakt, że Jezus dokonał cudów, świadczy o tym, Kim On jest. Jest
Bogiem wielkiego miłosierdzia. Jako Bóg, Jezus mógł oczekiwać wiary od tych,
którym usługiwał, nie oferując im „dowodu” znaków i cudów. Dzieje się tak,
ponieważ prawdziwa wiara nie opiera się na zewnętrznych dowodach, takich jak
widzenie cudów; raczej autentyczna wiara opiera się na wewnętrznym objawieniu od
Boga, przez które On komunikuje nam swoje własne ja i my wierzymy. Dlatego fakt,
że Jezus czynił znaki i cuda, pokazuje, jak miłosierny jest. Ofiarował te cuda
nie dlatego, że ktokolwiek na nie zasługiwał, ale po prostu ze względu na swoją
ogromną hojność, aby pomóc wzbudzić wiarę w życiu tych, którym trudno było
uwierzyć poprzez sam wewnętrzny dar wiary.
Mając to na uwadze, ważne jest, aby zrozumieć, że powinniśmy pracować nad
rozwijaniem naszej wiary bez polegania na zewnętrznych znakach. Wyobraź sobie na
przykład, gdyby Jezus nigdy nie dokonał żadnych cudów. Ilu uwierzyłoby w Niego?
Być może bardzo niewielu. Ale byliby tacy, którzy uwierzyliby, a ci, którzy to
zrobili, mieliby wiarę wyjątkowo głęboką i autentyczną. Wyobraź sobie na
przykład, gdyby ten królewski urzędnik nie otrzymał cudu dla swojego syna, ale
mimo to zdecydował się uwierzyć w Jezusa poprzez przemieniający wewnętrzny dar
wiary.
W życiu każdego z nas istotne jest, abyśmy pracowali nad rozwijaniem naszej
wiary, nawet jeśli Bóg nie wydaje się działać w potężny i oczywisty sposób. W
rzeczywistości najgłębsza forma wiary rodzi się w naszym życiu, gdy decydujemy
się kochać Boga i służyć Mu, nawet gdy sprawy są bardzo trudne. Wiara pośród
trudności jest oznaką bardzo autentycznej wiary.
Zastanów się dziś nad głębią swojej własnej wiary. Kiedy życie jest trudne, czy
kochasz Boga i służysz Mu mimo wszystko? Nawet jeśli nie usuwa krzyży, które
dźwigasz? Staraj się mieć prawdziwą wiarę zawsze i w każdych okolicznościach, a
będziesz zdumiony, jak prawdziwa i podtrzymująca stanie się twoja wiara.
Mój miłosierny Jezu, Twoja miłość do nas przekracza to, co kiedykolwiek będziemy
w stanie pojąć. Twoja hojność jest naprawdę wielka. Pomóż mi uwierzyć w Ciebie i
przyjąć Twoją świętą wolę zarówno w dobrych, jak i trudnych czasach. Pomóż mi
szczególnie być otwartym na dar wiary, nawet gdy Twoja obecność i działanie w
moim życiu wydają się ciche. Niech te chwile, drogi Panie, będą chwilami
prawdziwej wewnętrznej przemiany i łaski. Jezu, ufam Tobie.