2023 Thursday
Smutno mi dzisiaj z powodu ludzkich charakterów. Oglądam filmy i jest mi smutno, oglądam sztuki teatralne i jest mi smutno. Smutno mi jest z tego powodu, że ludzie tak bardzo siebie nawzajem nie lubią. Obym nigdy taki się nie stał..., a może już jestem taki sam, jak każdy inny? To byłoby straszne. Boże proszę spraw, żebym chociaż ja kochał ludzi szczerze, nawet gdyby już wszyscy przestali się już kochać. Pytanie jest tylko takie, czy potrafię?
----
To prawda, trzeba przeżyć piekło, żeby nigdy nie popełnić tego samego błędu. Czym człowiek więcej zapłaci za popełnione błędy, tym lepiej je sobie zapamięta. Najgorzej ma człowiek, który trafił do piekła, ale ciągle nie wie, dlaczego tam trafił, gdzie popełnił błąd? Chodzi o to, że czasami, to nie człowiek popełnia błąd, ale życie tak nim pokieruje, że jest na drodze, która prowadzi do piekła, bo nie ma innej drogi. Jeżeli już człowiek znajdzie się w piekle, to powinien po prostu zastanowić się, jak wyjść z tego piekła, w którym się znalazł. Nie zawsze taki człowiek znajdzie u siebie winę, może jest tam po prostu dla przygody, bardzo bolesnej przygody, którą to, być może kiedyś w przyszłości, będzie jeszcze miło wspominał.
2024 Saturday
Ci, którzy go poprzedzali, i ci, którzy podążali za nim,
krzyczeli: „Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie!
Błogosławione przyszłe królestwo naszego ojca Dawida! Hosanna na wysokościach!"
Marka 11:9–10
Przez całe życie Jezus wielokrotnie podróżował do Jerozolimy. Jako dziecko
został przedstawiony w świątyni. Kiedy miał dwanaście lat, przyłapano Go na
nauczaniu nauczycieli Prawa w Świątyni. Kiedy dorastał, regularnie pielgrzymował
do Świątyni. Jednak podróż do Jerozolimy, którą dzisiaj upamiętniamy, nie
przypominała żadnej innej. Gdy tym razem Jezus wjechał do Jerozolimy, przywódcy
religijni już szukali Jego życia. Mimo to Jezus wjechał do Jerozolimy z wielką
powagą i uwagą. „Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim!” –
był krzyk tłumu, gdy Jezus wjeżdżał do Jerozolimy na osiołku, przed Nim leżały
gałęzie palmowe i płaszcze.
Chociaż był to najwłaściwszy sposób, w jaki ludzie wiary mogli powitać swego
Króla, swoje ciepłe powitanie i okrzyk „Hosanna!” a ich podekscytowanie było dla
nich bardziej pożyteczne niż dla Jezusa. Jezus jest Bogiem. Nie potrzebuje
naszej pochwały i czci. Ale Jezus przyszedł do nas, aby zaprosić nas do
wielbienia, czci i uwielbienia Go, ponieważ jest to dla nas dobre. Musimy Go
chwalić. Po to właśnie jesteśmy stworzeni. Prowadzi to do spełnienia naszego
życia.
Rozpoczynając Wielki Tydzień, spróbujcie spędzić czas z tym obrazem ludzi
oddających cześć naszemu Panu z wielkim entuzjazmem. To obraz przedstawiający,
kim musimy się stać. Kontynuując Wielki Tydzień, musimy stawać się coraz
bardziej świadomi Boga, któremu oddajemy chwałę i uwielbienie. Jest Bogiem,
który uniżył się w oczach wszystkich, przyjął postać niewolnika, pozwolił, by
nazywano go ciężkim grzesznikiem, został odrzucony, pobity i zabity. W tym
tygodniu szczególnie czcimy cierpiącego Chrystusa. Czcimy Człowieka, który
został aresztowany i okrutnie potraktowany. Czcimy Człowieka, który był
znienawidzony i maltretowany w najgorszy możliwy sposób.
Ważnym aktem do spełnienia jest nasze szczere uwielbienie cierpiącego Chrystusa.
Pod wieloma względami łatwiej jest oddawać cześć Bogu, gdy przebywa On w niebie
na swoim chwalebnym tronie. Kiedy zastanawiamy się nad niezliczonymi aniołami
zgromadzonymi wokół Niego, świętymi wszystkich czasów kłaniającymi się aż do
ziemi oraz chwałą i wspaniałością promieniującą z Jego twarzy, uwielbienie
wydaje się słuszne. Trudniej jest zrozumieć oddawanie czci Człowiekowi
oskarżonemu o bycie przestępcą i cierpiącym na karę śmierci, jednocześnie
znosząc nienawiść wielu osób. Ale jeśli potrafimy spojrzeć na Jezusa oczami
wiary i spojrzeć przez nienawiść i kłamstwa, które Go otaczały, wówczas będziemy
pod wrażeniem pokory naszego Boga, który przyszedł do nas w ten sposób.
Nasze uwielbienie cierpiącego Chrystusa zaprasza nas także do udziału w Jego
cnotach, gdy znosił wszystko, co zostało mu wyrządzone. Kiedy oddajemy cześć
upokorzonemu Chrystusowi, nasze upokorzenia nabierają nowej mocy i znaczenia.
Kiedy oddajemy cześć cierpiącemu Chrystusowi, nasze cierpienia wznoszą się, aby
mieć udział w Jego odkupieniu. Kiedy oddajemy cześć odrzuconemu, pogardzanemu i
prześladowanemu Chrystusowi, wszelki sposób, w jaki uczestniczymy w tych
trudnościach, ulega przemianie.
Zastanów się dzisiaj nad Bogiem, któremu oddajesz cześć w tym Wielkim Tygodniu.
Nie bójcie się wszystkiego, co Jezus przeżył. Spójrz na Jego odrzucenie i pasję.
Spójrzcie na nienawiść, jaką On znosił. Czyniąc to, zobacz nie tylko swojego
chwalebnego Boga, ale także lekarstwo na wszystkie swoje bolączki. Bóg zstąpił
do nas w tej najpokorniejszej postaci, aby spotkać się z nami tam, gdzie
jesteśmy i wskrzesić nas do nowego życia razem z Nim.
Mój cierpiący Panie, uwielbiam Cię i wysławiam Cię całym sercem. Wchodząc do
Jerozolimy na Paschę, zamierzałeś nadać tej uroczystości nową moc, stając się
Nowym i Wiecznym Barankiem Paschalnym. Niech zawsze będę wielbił Ciebie, który
cierpiałeś za mnie, i oddam Ci wszystko, co przeżyję w życiu, abyś został
przemieniony przez Twój zbawienny akt. Jezu ufam Tobie.
----
Bóg jest obecny w naszym życiu, niezależnie od tego, czy
jesteśmy świadomi Jego obecności czy nie. Jednakże, dla tych, którzy nigdy nie
poznali Boga, brak tej świadomości może być wielkim utrudnieniem.
Dla wielu ludzi, Bóg jest źródłem nadziei, siły i pocieszenia w trudnych
chwilach. Mimo że nie zawsze rozumiemy Jego plany, wierzymy, że On ma dla nas
najlepsze zamiary. Dlatego też, jest nam łatwiej znosić wszelkie trudności i
osiągać nasze cele, mając nadzieję, że Bóg jest z nami i wspiera nas.
Niezwykle smutne jest myślenie o tych, którzy nigdy nie mieli okazji poznać
Boga. Nie mieli szansy doświadczyć Jego miłości, łaski i zbawienia. Być może,
ich życie byłoby inne, gdyby tylko otworzyli się na Jego obecność i zaczęli w
Niego wierzyć.
Jednakże, istnieje nadzieja dla wszystkich, którzy pragną poznać Boga. Jego
miłość jest wszechmocna i niezmienna, gotowa do przyjęcia każdego, kto szuka
Jego obecności. Wystarczy jedynie otworzyć swoje serce na Jego łaskę i pozwolić
Mu wejść w nasze życie.
Dlatego też, warto modlić się za tych, którzy nigdy nie poznali Boga. Może nasze
modlitwy pomogą im odkryć Jego miłość i zbawienie, a wtedy ich życie nabierze
nowego sensu i celu. Niech nikt nie będzie sam, gdyż Bóg zawsze jest obecny i
gotowy do przyjęcia każdego, kto Go szuka.
----
W dzisiejszych czasach, kiedy wiele osób szuka sensu życia i
odpowiedzi na trudne pytania, warto zastanowić się nad tym, gdzie szukać
mądrości i pocieszenia. W chrześcijaństwie mówi się, że Jezus jest Mądrością
Bożą, a Matka Boża jest Matką Miłosierdzia. Dlatego tak ważne jest, aby umieć
rozróżnić, gdzie szukać odpowiedzi na swoje potrzeby i problemy.
Według mnie, mężczyzna powinien przychodzić do Jezusa po mądrość, ponieważ
Chrystus jest uosobieniem mądrości, której potrzebują silni i decyzyjni. Jezus
jest przewodnikiem dla mężczyzn, pomagając im podejmować właściwe decyzje,
kierować swoim życiem według wartości chrześcijańskich i rozwijać swoje
umiejętności na drodze do doskonałości.
Natomiast kobieta powinna przychodzić do Matki Bożej po mądrość, ponieważ Maryja
jest symbolem mądrości, delikatności i troski. Matka Boża może uczyć kobiety,
jak pielęgnować relacje z innymi, jak być miłosną i opiekuńczą, jak troszczyć
się o swój dom i rodzinę. Maryja jest także wzorem modlitwy i pokory, które są
niezbędne dla kobiet w ich codziennym życiu.
Jeśli chodzi o pocieszenie, to mężczyźni powinni zwracać się do Matki Bożej,
która jest Matką Miłosierdzia i potrafi okazać wsparcie i zrozumienie w trudnych
chwilach. Maryja jest osobą, która zawsze służy pomocą i otacza troską swoje
dzieci, a więc mężczyźni mogą czuć się bezpieczni i chronieni pod Jej opieką.
Z kolei kobiety powinny przychodzić do Jezusa po pocieszenie, ponieważ Chrystus
jest Ucieczką w trudnościach i oparciem w życiowych zmaganiach. Jezus potrafi
ukoić serce i uśmierzyć ból, dając kobietom siłę do walki i przezwyciężania
trudności.
Wnioskiem z powyższego jest to, że każdy z nas, niezależnie od płci, może
znaleźć w Jezusie i Maryi to, czego najbardziej potrzebuje - mądrość i
pocieszenie. Ważne jest, aby umieć kierować się w życiu wartościami
chrześcijańskimi i korzystać z pomocy, jaką oferują nam Bóg i Maryja. Dzięki
temu nasze życie stanie się bardziej pełne i spokojne, a my będziemy zdolni do
stawiania czoła wszelkim wyzwaniom.
----
Rozmowa z Jezusem i Matką Bożą jest niesamowitym doświadczeniem,
które daje ogromne poczucie spokoju, wsparcia i siły. Niestety, wielu ludzi nie
zdaje sobie sprawy z tego, że mają możliwość rozmawiania z Bogiem i Maryją i nie
korzystają z tej niezwykłej łaski, która jest dostępna dla każdego z nas.
Dla wielu osób wiara jest czymś abstrakcyjnym, a Bóg, Jezus i Matka Boża są
postaciami z dalekiej historii, które nie mają wpływu na nasze codzienne życie.
Jednak prawda jest taka, że możemy w każdej chwili zwrócić się do nich modlitwą
i rozmową w naszym własnym języku, a oni zawsze nas wysłuchają i odpowiedzą na
nasze prośby.
Rozmowa z Jezusem i Matką Bożą może przybierać różne formy - od spokojnej
rozmowy z modlitwą, po osobiste rozmowy w intencji niesienia wsparcia i
pocieszenia. Niektórzy ludzie mają wrażenie, że otrzymują odpowiedzi od Jezusa
lub Matki Bożej poprzez intuicję, natchnienie albo znaki na co dzień.
Warto pamiętać, że rozmowa z Jezusem i Matką Bożą nie wymaga specjalnych
warunków ani okoliczności - możemy zwrócić się do nich z każdego miejsca i w
każdej chwili, kiedy potrzebujemy pomocy, wsparcia czy pocieszenia. To oni są z
nami zawsze, gotowi wesprzeć nas w trudnych chwilach i prowadzić nas na drodze
do zbawienia.
Dlatego warto nauczyć się korzystać z tej niezwykłej łaski, jaką jest możliwość
rozmowy z Jezusem i Matką Bożą. Możemy zacząć od regularnych modlitw, rozmów w
intencji innych, czy nawet próśb o wsparcie i siłę w trudnych chwilach. Im
bardziej będziemy z nimi rozmawiać, tym bliżej Nich będziemy i tym więcej
wsparcia otrzymamy.
Dlatego nie czekajmy na idealne okoliczności czy sytuacje, aby zacząć rozmawiać
z Jezusem i Matką Bożą. Jezus i Maryja są z nami zawsze, gotowi wesprzeć nas i
odpowiadać na nasze prośby. Pozwólmy sobie na tę niesamowitą łaskę i doświadczmy
cudownego doświadczenia rozmowy z Jezusem i Matką Bożą.
2025 Sunday
W życiu jest wiele rzeczy, do których możemy się przywiązać.
Czasami możemy się przywiązać nawet do rzeczy dobrych. Najczęściej przywiązujemy
się do naszej własnej upartej woli. Chcemy tego, czego chcemy, kiedy tego
chcemy. Kluczem do autentycznej świętości jest dążenie do oderwania się od
wszystkiego, oprócz Boga i Jego świętej Woli. Wymaga to wiele „odpuszczania” w
naszym życiu i wiele poddania się.
Do czego jesteś przywiązany? Co przychodzi ci na myśl jako pierwsze? Czego nie
chciałbyś odpuścić? Nawet przywiązanie do dobrych rzeczy w życiu jest sposobem
na większe zaufanie stworzeniom niż Bogu. I tak naprawdę jedynym sposobem na
autentyczne kochanie innych, czy to Boga, rodziny, przyjaciół czy kogokolwiek
innego, jest oderwanie się od swoich egoistycznych przywiązań, aby miłość Boga
mogła cię zalać i kochać innych przez ciebie Jego czystą i doskonałą miłością.
Panie, pomóż mi odpuścić wszystko, co nie jest od Ciebie. Pomóż mi szczególnie
zobaczyć mój grzech i oddać go Tobie. Pomóż mi odłączyć się nawet od rodziny w
sposób święty, abym mógł ich kochać Twoim Sercem. Niech Ty, mój Panie, będziesz
moim jedynym celem i miłością, a w tej miłości niech odkryję, jak kochać każdego
Twoim Sercem. Jezu, ufam Tobie.
----
There are many things in life we can become attached to.
Sometimes we can even become attached to things that are good. Most often, what
we become attached to is our own stubborn will. We want what we want when we
want it. One key to authentic holiness is to strive to be detached from
everything but God and His holy Will. This requires much “letting go” in our
lives and much surrender.
What is it that you are attached to? What comes to mind first? What is it that
you would not want to let go of? Even attachment to good things in life is a way
of trusting more in creatures than in God. And, in fact, the only way to
authentically love another, be it God, family, friends, or anyone else, is to
detach from your selfish attachments so that the love of God can flood you and
love others through you with His pure and perfect love.
Lord, help me to let go of all that is not of You. Help me, especially, to see
my sin and to surrender it over to You. Help me to detach even from family in a
holy way so that I am free to love them with Your Heart. May You, my Lord, be my
one goal and love, and in this love may I discover how to love everyone with
Your Heart. Jesus, I trust in You.
----
Tęsknota boli, jak cichy szept w nocy, Gdy gwiazdy gasną, a
serce wciąż w mocy. Wspomnienia wracają, jak fale na brzegu, Lecz w tej
tęsknocie odnajdę siłę w biegu.
Wspólne chwile, jak obrazy w ramie, Każda z nich żyje, choć czas je złamie. W
sercu noszę ciepło, które nie zgaśnie, Bo w tej tęsknocie nadzieja się rodzi.
Gdy wiatr przynosi zapach dawnych dni, Wiem, że w sercu zawsze będziesz ty. Choć
czasem łzy płyną, jak deszcz po szybie, W tej tęsknocie odnajdę spokój w sobie.
Każdy krok naprzód, choć czasem boli, Przypomina mi, że wciąż jestem w roli.
Tęsknota jak cień, co za mną kroczy, Lecz w tej podróży serce się otworzy.
Wspomnienia jak ptaki, co w niebo wzlatują, W sercu melodię miłości wyśpiewują.
Choć czasem smutek jak chmura przysłoni, W tej tęsknocie odnajdę nowe strony.
Każdy dzień nowy, jak kartka biała, Piszę na niej marzenia, co w sercu trwały.
Tęsknota jak rzeka, co płynie w dal, Lecz w tej podróży odnajdę swój bal.
Gdy słońce wstaje, a noc się kończy, Wiem, że tęsknota mnie nie zmoży. W sercu
mam siłę, co góry przenosi, Bo w tej tęsknocie miłość mnie unosi.
----
Tęsknota w sercu jak cichy szept, Czasem buduje, czasem niszczy
świat. Wspomnienia jak gwiazdy na niebie, Czy znajdę w nich drogę do siebie?
Gdy myśli płyną jak rzeka w dal, Czy tęsknota to most, czy przepaść ma? W sercu
iskra, co wciąż się tli, Czy to nadzieja, czy tylko sny?
Wspomnienia jak liście na wietrze, Czasem unoszą, czasem w dół pędzą. Czy
tęsknota to wiatr w żagle, Czy burza, co łamie maszt?
W sercu melodia, co wciąż gra, Czy tęsknota to nuta, co trwa? Czy to pieśń, co
buduje mosty, Czy echo, co w ciszy gubi się?
Gdy patrzę w przeszłość, widzę blask, Czy tęsknota to światło, czy mrok? Czy to
promień, co drogę wskaże, Czy cień, co w sercu zagości?
Tęsknota jak deszcz, co zmywa ból, Czy to krople, co leczą, czy ranią znów? Czy
to strumień, co życie poi, Czy powódź, co wszystko zniszczy?
W sercu nadzieja jak wiosenny kwiat, Czy tęsknota to ogród, co kwitnie w nas?
Czy to ziarno, co wzrasta w siłę, Czy chwast, co serce dusi?
----
W sercu mym tęsknota, jak biblijna pieśń, Przez pustynię życia,
wciąż szukam Cię, Wspomnienia jak manny, spadają z nieba, W nich odnajduję to,
czego mi trzeba.
Wędruję przez czas, jak Mojżesz przez piaski, Każdy krok bliżej, choć droga
niełatwa, W objęciach wiary, odnajduję siłę, By w tej podróży, nie zgubić
nadziei.
W blasku gwiazd, jak w Betlejemskiej nocy, Widzę Twoje oczy, pełne miłości, W
nich odnajduję spokój i ukojenie, Jak w biblijnej opowieści, wieczne zbawienie.
Gdy burze życia próbują mnie złamać, W Twoich słowach odnajduję schronienie, Jak
Noe w arce, bezpieczny wśród fal, Wierzę, że razem przetrwamy ten czas.
W ogrodzie wspomnień, jak w Edenie kwiaty, Kwitną chwile, które dzieliliśmy
razem, Każda z nich jak psalm, pełen wdzięczności, Za miłość, co trwa, mimo
przeciwności.
W ciszy poranka, jak w modlitwie szept, Słyszę Twój głos, co prowadzi mnie, W
nim odnajduję drogę, jak w biblijnym szlaku, By w sercu mym zawsze był Twój
znak.
Na końcu tej drogi, jak w Ziemi Obiecanej, Czeka na nas spokój, w miłości
objęciach, W tej biblijnej tęsknocie, odnajduję sens, Że w sercu mym zawsze
będziesz Ty.
----
W sercu noszę cytaty, co tęsknotą brzmią, Każdy dzień przynosi
nowe, jak wiatru szept, Wspomnienia jak liście, co w tańcu się wiją, W nich
odnajduję siłę, by dalej biec.
Gdy słońce wschodzi, a ja wciąż marzę, O chwilach, co minęły, lecz w sercu są,
Każdy cytat jak gwiazda, co nocą się jarzy, Rozświetla mi drogę, gdy idę pod
prąd.
Tęsknota jak rzeka, co płynie bez końca, W jej nurcie odnajduję spokój i sens,
Słowa jak mosty, co łączą dwa brzegi, Przez nie przechodzę, by odnaleźć cel.
W deszczu cytatów, co spadają z nieba, Każda kropla to myśl, co serce koi, W
nich odnajduję siebie, gdy świat się zmienia, I w tej muzyce duszy odnajduję
spokój.
Gdy tęsknota jak wiatr w żagle dmucha, Płynę przez morza wspomnień, co w sercu
są, Każdy cytat jak latarnia, co drogę wskazuje, W jej świetle odnajduję nowy
dom.
Wśród cytatów, co jak kwiaty rozkwitają, Każdy z nich to nadzieja, co w sercu
trwa, Tęsknota jak ogród, co wciąż się rozwija, W nim odnajduję miłość, co
wiecznie trwa.
Na końcu tej drogi, gdzie cytaty się splatają, Odnajduję siebie, w pełni i w
całości, Tęsknota jak melodia, co w sercu gra, W jej dźwiękach odnajduję
prawdziwą radość.
----
Tęsknota, co to jest, pytam w ciszy nocy, Gdy serce drży, a
myśli wciąż w drodze, Jak wiatr, co niesie wspomnienia w locie, W sercu płomień,
co nigdy nie zgaśnie.
To pragnienie, co w sercu się tli, Jak echo dawnych dni, co wciąż brzmi,
Wspomnienia, co w duszy ślad zostawiły, Jak ciepłe dotknięcia, co serce ożywiły.
Tęsknota, jak rzeka, co płynie w dal, Niesie marzenia, co w sercu mam, Jak ptak,
co w niebo wzlatuje wciąż, W sercu nadzieja, co nigdy nie zgaśnie.
To chwile, co w pamięci żyją wciąż, Jak słońce, co wschodzi po nocy mroku, W
sercu melodia, co wciąż gra, Jak cichy szept, co w duszy trwa.
Tęsknota, jak gwiazdy na niebie, Co świecą jasno, choć daleko od siebie, Jak
most, co łączy serca dwa, W sercu miłość, co nigdy nie zgaśnie.
To uczucie, co w sercu się budzi, Jak poranna rosa, co ziemię studzi,
Wspomnienia, co w sercu wciąż żyją, Jak ciepły uśmiech, co duszę ożywia.
Tęsknota, co to jest, pytam znów, Gdy serce bije w rytmie dawnych snów, Jak
wiatr, co niesie nadzieję w locie, W sercu płomień, co nigdy nie zgaśnie.
----
Tęsknota w sercu jak cichy szept, Przypomina mi o tym, co już
zniknęło. Wspomnienia jak gwiazdy na niebie, Świecą jasno, choć czas je
przykrył.
Czasem wiatrem przychodzi z daleka, Przynosi zapach dawnych dni. W sercu budzi
ciepło i nadzieję, Że jeszcze kiedyś wrócą te chwile.
Tęsknota to most między sercami, Który łączy to, co było i co będzie. W jej
ramionach odnajduję spokój, Choć czasem łza spływa po policzku.
Jak echo w górach, co niesie głos, Tęsknota woła, bym nie zapomniał. Każdy krok
naprzód jest jak taniec, Który prowadzi mnie do nowych marzeń.
W jej objęciach odnajduję siłę, By iść dalej, choć droga nieznana. Tęsknota jak
kompas w sercu, Prowadzi mnie tam, gdzie czeka przyszłość.
Czasem w deszczu, czasem w słońcu, Tęsknota przypomina, że żyję. Każdy dzień to
nowa opowieść, Która pisze się w rytmie serca.
Tęsknota to uczucie, co wzbogaca, Dodaje skrzydeł, by wznieść się wyżej. W jej
blasku odnajduję sens, By kochać życie i marzyć dalej.
----
Tęsknota w sercu, co to znaczy? Jak cichy szept wśród nocy, Gdy
myśli płyną w dal, bez końca, Wspomnienia jak gwiazdy w mroku.
Wspomnienia z dzieciństwa, ciepłe jak słońce, Gdzieś tam w oddali, wciąż żywe,
Każdy krok, każdy śmiech, W sercu pozostają na zawsze.
Tęsknota za domem, za bliskimi, Za chwilami, które minęły, Lecz w sercu noszę
ich blask, Jak latarnia w ciemności.
Czasem tęsknota to marzenie, O przyszłości, co czeka za rogiem, Każdy dzień to
nowa szansa, By odnaleźć to, co zgubione.
Tęsknota za miłością, co była, Za spojrzeniem, co serce ogrzewa, Lecz w sercu
wciąż płonie nadzieja, Że znów się spotkamy, gdzieś tam.
Tęsknota za chwilą, co trwała, Za uśmiechem, co serce rozjaśnia, Lecz w sercu
wciąż jest miejsce, Na nowe wspomnienia, nowe sny.
Tęsknota to siła, co pcha nas, By szukać, odkrywać, nie ustawać, W sercu nosimy
jej ciepło, Jak kompas, co prowadzi nas dalej.
----
Gdy ludzie w synagodze to usłyszeli, wszyscy wpadli we
wściekłość. Powstali, wyrzucili Go z miasta i zaprowadzili na szczyt góry, na
której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak przeszedł przez ich
środek i odszedł. Łukasza 4:28–30
Jednym z pierwszych miejsc, do których Jezus udał się, aby rozpocząć swoją
publiczną posługę, było Jego rodzinne miasto. Po wejściu do synagogi i
przeczytaniu proroka Izajasza, Jezus ogłosił, że proroctwo Izajasza spełniło się
teraz w Jego osobie. To spowodowało, że mieszkańcy miasta oburzyli się na Niego,
myśląc, że bluźni. Dlatego też w szokujący sposób starali się natychmiast zabić
Jezusa, wypędzając Go ze swojego miasta na szczyt góry, z której zamierzali Go
zrzucić. Ale wtedy wydarzyło się coś fascynującego. Jezus „przeszedł przez ich
środek i odszedł”.
Ojciec ostatecznie pozwolił, aby poważne zło śmierci Jego Syna miało miejsce,
ale tylko w Jego czasie. Z tego fragmentu nie wynika jasno, jak Jezus mógł
uniknąć śmierci na samym początku swojej posługi, ale ważne jest, aby wiedzieć,
że mógł tego uniknąć, ponieważ nie nadszedł Jego czas. Ojciec miał więcej do
zrobienia dla Jezusa, zanim pozwolił Mu ofiarować swoje życie za darmo dla
zbawienia świata.
Ta sama rzeczywistość dotyczy naszego życia. Bóg czasami pozwala na zło ze
względu na nieodwołalny dar wolnej woli. Kiedy ludzie wybierają zło, Bóg pozwala
im postępować — ale zawsze z zastrzeżeniem. Zastrzeżeniem jest to, że Bóg
pozwala na wyrządzanie zła innym tylko wtedy, gdy zło to może być ostatecznie
wykorzystane dla chwały Bożej i dla jakiejś formy dobra. I jest to dozwolone
tylko w czasie Boga. Jeśli sami czynimy zło, wybierając grzech zamiast woli
Bożej, to zło, które czynimy, zakończy się naszą własną utratą łaski. Ale kiedy
jesteśmy wierni Bogu i jakieś zewnętrzne zło jest nam narzucane przez kogoś
innego, Bóg pozwala na to tylko wtedy, gdy zło to może zostać odkupione i
wykorzystane dla Jego chwały.
Najlepszym przykładem tego jest oczywiście męka i śmierć Jezusa. Z tego
wydarzenia wynikło o wiele większe dobro niż samo zło. Ale Bóg dopuścił je tylko
wtedy, gdy nadszedł właściwy czas, zgodnie z wolą Boga.
Zastanów się dziś nad chwalebnym faktem, że wszelkie zło lub cierpienie zadane
ci niesprawiedliwie może zakończyć się chwałą Boga i większym zbawieniem dusz.
Bez względu na to, co możesz cierpieć w życiu, jeśli Bóg na to pozwoli, zawsze
jest możliwe, aby to cierpienie miało udział w odkupieńczej mocy Krzyża. Rozważ
każde cierpienie, którego doświadczyłeś i przyjmij je swobodnie, wiedząc, że
jeśli Bóg na nie pozwolił, to z pewnością ma na myśli jakiś większy cel. Poddaj
to cierpienie z największą ufnością i zaufaniem i pozwól Bogu dokonać przez nie
chwalebnych rzeczy.
Boże wszelkiej mądrości, wiem, że wiesz wszystko i że wszystko może być
wykorzystane dla Twojej chwały i zbawienia mojej duszy. Pomóż mi zaufać Tobie,
zwłaszcza gdy znoszę cierpienie w życiu. Niech nigdy nie będę rozpaczał, gdy
zostanę niesprawiedliwie potraktowany i niech moja nadzieja zawsze będzie w
Tobie i w Twojej mocy odkupienia wszystkiego. Jezu, ufam Tobie.