2023 Saturday
Człowiek który okrada Boga nie może przecież od Boga otrzymać nagrody. Ciekawe jest to, że Bóg pozwala się okraść. Ciekawe też jest to, że człowiek sobie myśli, że robi dobry interes okradając Boga. Nie wie, że prawdziwa nagroda jest dopiero po śmierci. Albo wie, ale z jakiegoś powodu, nie wierzy Jezusowi. Człowiek woli robić interesy z diabłem. Nawet zdolny jest sprzedać swoją duszę za chwilę ziemskiej przyjemności. Nie zależy mu na wieczności. Dlaczego człowiek ma tak bardzo ograniczone horyzonty patrzenia? Czasami poza czubkiem swojego nosa nic nie dostrzega. No właśnie, dlaczego?
----
Czym różni się człowiek święty od zwykłego człowieka? Myślę, że tym, że człowiek święty umiera z radością na twarzy, a zwykły człowiek z obawą na twarzy. Taka jest właśnie różnica. Myślę, że każdy człowiek wewnątrz swojej duszy dobrze wie, czy po śmierci czeka go nagroda, czy też kara. Dlatego jedni umierając, się radują, a inni smucą.
2024 Sunday
Czy człowiek może zbudować trwałe i szczęśliwe życie na ziemi,
czy też szczęście zawsze musi być poprzeplatane nieszczęściami? To pytanie,
które wielu z nas sobie zadaje, gdy staramy się znaleźć odpowiedź na to, jak
osiągnąć wymarzone szczęście.
Wielu filozofów i psychologów zajmujących się tematyką szczęścia i dobrostanu
człowieka zgodnie twierdzi, że nieszczęścia i trudności są integralną częścią
życia i nie można ich uniknąć. Jednak nie oznacza to, że nie możemy osiągnąć
trwałego i pełnego szczęścia życia.
Budowanie trwałego i szczęśliwego życia wymaga od nas ciągłego rozwoju
osobistego, pracy nad sobą i kontrolowania swoich emocji oraz myśli. Ważne jest,
aby szukać równowagi między cieszeniem się z chwil obecnych, a planowaniem i
budowaniem przyszłości. Nie zawsze wszystko pójdzie po naszej myśli, ale istotne
jest, aby umieć radzić sobie z trudnościami i wyciągać z nich naukę.
Ważne jest także dbanie o relacje z innymi ludźmi – rodzina, przyjaciele,
partner – ponieważ zdrowe i pełne miłości relacje są kluczem do szczęścia.
Wspieranie się wzajemnie, pomaganie sobie i dzielenie radości sprawia, że życie
staje się piękniejsze i bardziej wartościowe.
Kluczem do trwałego i szczęśliwego życia jest także praca nad wartościami i
celami, które są nam bliskie. Warto sobie zadać pytanie, czego naprawdę
pragniemy w życiu, co daje nam satysfakcję i spełnienie. Bycie wiernym sobie i
swoim marzeniom sprawia, że czujemy się szczęśliwi i spełnieni.
Niekwestionowaną prawdą jest, że życie nie jest usłane różami i nieszczęścia,
trudności oraz problemy czasem nas atakują. Jednak to, jak sobie z nimi radzimy
i jak potrafimy wyciągnąć z nich naukę, wpływa na to, czy nasze życie będzie
trwałe i szczęśliwe. Warto pamiętać, że szczęście to nie stan, a proces, który
wymaga ciągłego wysiłku i zaangażowania.
Dlatego warto pracować nad sobą, dbać o relacje z innymi i realizować swoje
pasje i cele, aby osiągnąć trwałe i pełne szczęścia życie na ziemi.
----
Osoby, które chcą osiągnąć trwałe i pełne szczęście życie na
ziemi muszą być gotowe do ciężkiej pracy nad sobą. To znaczy, że nie można
polegać wyłącznie na zewnętrznych warunkach czy na innych ludziach, aby osiągnąć
satysfakcję i pełnię życia. Zamiast tego, trzeba skupić się na rozwoju
osobistym, pracy nad własnymi umiejętnościami i wartościami, aby osiągnąć trwałe
szczęście.
Praca nad sobą oznacza nie tylko
stawianie sobie ambitnych celów, ale także ciągłe dążenie do samodoskonalenia i
rozwoju. Obejmuje to zarówno aspekty fizyczne, duchowe, jak i emocjonalne,
intelektualne i spirytualne.
Wierzymy, że dusza ewoluuje, czyli rośnie i rozwija się podobnie jak ciało i
umysł. Dbanie o swoje ciało poprzez regularną aktywność fizyczną i zdrową
dietę, rozwijanie umiejętności interpersonalnych, poszerzanie swojej wiedzy i
doświadczenia oraz praktykowanie wartości takich jak empatia, szacunek czy
wdzięczność.
Rozwój fizyczny jest początkiem każdego następnego etapu samodoskonalenia i rozwoju.
Wskaźnikiem rozwoju duchowego jest ilość miłości jaką człowiek posiada we własnym sercu, a miłość to nic innego jak życie wieczne, bo przecież prawdziwa miłość jest wieczna.
Wskaźnikiem rozwoju emocjonalnego jest umiejętność kontroli naszych emocji. Ten kto potrafi kontrolować własne emocje ma prawdziwą władzę - trening to mindfulness.
Wskaźnikiem rozwoju spirytualnego jest nasza bliskość z Bogiem. Rozwój spirytualny to przybliżanie się do Boga poprzez medytację, modlitwę, kontemplację i poznawanie Pisma Świętego co przyczynia się do wzrostu naszej wiary.
Wskaźnikiem naszego rozwoju intelektualnego to nic innego jak wielkość naszej świadomości, wiedzy i doświadczenia.
Ostatecznie, rozwój
fizyczny, a w następstwie duchowy, spirytualny, intelektualny i emocjonalny
prowadzi nas do pełni ludzkiego bycia, gdzie wewnętrzny spokój, obcowanie z
Bogiem, harmonia i miłość są naszymi codziennymi towarzyszami.
Kluczem do osiągnięcia trwałego szczęścia jest praca nad równowagą i harmonią
wszystkich tych aspektów. Osoba, która dba zarówno o swoje ciało, umysł, emocje,
jak i ducha, będzie miała większą szansę na osiągnięcie pełni życia. Równowaga
między tymi obszarami sprawia, że człowiek staje się silny i odporny na życiowe
trudności, a jednocześnie otwarty na radość i pozytywne doświadczenia.
Warto zauważyć, że praca nad sobą wymaga stałego wysiłku i determinacji. Nie
zawsze będzie łatwo, czasem będziemy musieli zmierzyć się z własnymi
ograniczeniami, słabościami i lękami. Jednak właśnie w tych momentach pojawia
się największa szansa na rozwój i transformację. Przemiany, jakie dokonujemy w
sobie, prowadzą do głębokiej satysfakcji i poczucia spełnienia.
Ostatecznie, wartość pracy nad sobą przy osiąganiu trwałego szczęścia życia na
ziemi polega na tym, że to my sami jesteśmy twórcami swojego losu. To my
decydujemy, jakie cele sobie stawiamy, jakie wartości kierują naszymi
działaniami i jakie relacje budujemy z innymi ludźmi. Dlatego też warto
poświęcić czas i wysiłek na rozwój osobisty, aby osiągnąć pełnię życia i stać
się najlepszą wersją siebie.
----
Rozwój emocjonalny to proces, każdy człowiek przechodzi całe
życie. Polega on na zdobywaniu umiejętności radzenia sobie z własnymi emocjami,
rozpoznawaniu i nazewnictwie ich oraz budowaniu zdrowych relacji z innymi
ludźmi. Wzrost emocjonalny jest kluczowy dla ogólnego dobrostanu i zdrowia
psychicznego jednostki.
W skład rozwoju emocjonalnego wchodzi wiele elementów, między innymi
samoświadomość emocjonalna, czyli umiejętność rozpoznania oraz zrozumienia
własnych emocji. Kolejnym ważnym aspektem jest zdolność regulacji emocji, czyli
umiejętność kontrolowania swoich przeżyć emocjonalnych oraz odpowiednie
reagowanie na nie. Poza tym, ważne jest również budowanie empatii, czyli
zdolność dostrzegania i rozumienia emocji innych osób. To wszystko składa się na
rozwój emocjonalny, który ma ogromne znaczenie dla stabilności psychicznej i
społecznej jednostki.
W celu wzrostu emocjonalnego można sięgnąć po różne metody i techniki. Jedną z
najskuteczniejszych jest praktykowanie mindfulness, czyli uważności. Polega ona
na skupieniu się na teraźniejszym momencie, świadomym obserwowaniu swoich myśli,
emocji i ciała. Dzięki praktyce mindfulness można lepiej zrozumieć swoje emocje,
nauczyć się nimi zarządzać oraz budować większą empatię w relacjach z innymi.
Inną metodą, która wspomaga rozwój emocjonalny jest terapia. Dzięki wsparciu
specjalisty można lepiej zrozumieć swoje emocje, przepracować trudne
doświadczenia z przeszłości oraz nauczyć się zdrowszych strategii radzenia sobie
z emocjami. Terapia może być szczególnie pomocna dla osób, które borykają się z
trudnościami emocjonalnymi, takimi jak depresja, lęki czy zaburzenia osobowości.
Jednakże, istnieje również ryzyko, że bardzo wysoki poziom emocjonalny może być
wykorzystany jako przejaw manii lub zespołu maniakalnego. Mania to stan euforii,
nadmiernego podniecenia i wzmożonej aktywności psychicznej, który może prowadzić
do zachowań impulsywnych, niebezpiecznych dla siebie lub innych. Dlatego ważne
jest, aby rozwijać swoje emocje w sposób zdrowy i zrównoważony, unikając
skrajności i balansując pomiędzy akceptacją swoich emocji a ich kontrolą.
Podsumowując, rozwój emocjonalny jest kluczowym elementem dobrego samopoczucia i
zdrowia psychicznego. Można go wspierać poprzez praktyki mindfulness, terapię
oraz budowanie świadomości swoich emocji. Ważne jest jednak zachowanie równowagi
i unikanie skrajności, aby wysoki poziom emocjonalny nie zagrażał zespołem
maniakalnym. Wzrost emocjonalny to proces długotrwały, który wymaga
zaangażowania, pracy nad sobą i otwarcia na zmiany.
----
Rozwój duchowy i rozwój spirytualny to dwa terminy, które często
są używane zamiennie, ale czy rzeczywiście oznaczają to samo? Czy istnieją pewne
subtelne różnice między nimi?
Duchowość i spirytyzm są pojęciami, które odnoszą się do poszukiwania znaczenia
i celu w życiu, a także do kwestii ducha i duszy. Rozwój duchowy to proces, w
którym człowiek stara się pogłębiać swoje świadomość, zrozumienie siebie i
świata, a także znalezienie swojej drogi życiowej. Jest to proces, który może
prowadzić do rozwoju emocjonalnego, psychicznego i duchowego, a także do
samodoskonalenia i większej harmonii z otoczeniem.
Z drugiej strony, rozwój spirytualny odnosi się do związku z daną religią, wiarą
w Boga lub siły wyższej. Jest to proces dążenia do większej bliskości z
Boskością, do głębszego zrozumienia transcendencji i do zaangażowania w praktyki
duchowe, takie jak modlitwa, medytacja czy uczestnictwo w obrzędach religijnych.
Rozwój spirytualny może być istotną częścią życia dla wielu ludzi, dając im
poczucie sensu, bezpieczeństwa i spokoju w trudnych momentach.
Choć rozwój duchowy i rozwój spirytualny mają wiele wspólnych elementów i mogą
się wzajemnie uzupełniać, istnieją pewne różnice między nimi. Rozwój duchowy
często ma charakter bardziej ogólny i uniwersalny, skupiając się na poszukiwaniu
sensu życia, rozwoju osobistym i dążeniu do większej świadomości. Natomiast
rozwój spirytualny jest często bardziej konkretny i związany z określoną wiarą
czy tradycją religijną.
Dla niektórych osób rozwój duchowy i spirytualny mogą być równoznaczne i zlewać
się ze sobą, podczas gdy dla innych mogą istnieć pewne różnice i odrębności
między nimi. Ważne jest, aby każdy mógł znaleźć własną drogę do rozwoju
duchowego i spirytualnego, która będzie odpowiadała jego własnym wartościom,
wierzeniom i potrzebom.
Warto podkreślić, że niezależnie od tego, czy mówimy o rozwoju duchowym czy
spirytualnym, oba te procesy mogą przynieść wiele korzyści dla naszego życia.
Pomagają one nam lepiej zrozumieć siebie i świat, znaleźć sens i cel w życiu
oraz znaleźć spokój i harmonię wewnętrzną. Dlatego warto zająć się nimi i
poświęcić czas na rozwój duchowy i spirytualny, aby osiągnąć większe szczęście i
spełnienie w życiu.
----
Rozwój duchowy jest jednym zważniejszych procesów, który poala
nam osiągnąć wewnętrzny spokój, harmonię oraz szczęście Często jednakwamy
terminów "roój duchowy" i "rozwój spirytualny" zamiennie, co może wprowadzać
pewne zamieszanie. Pytanie, czy rozwój
duchowy dotyczy rozwoju czy też wzrostu naszej duszy, a rozwój spirytualny
ogranicza się jedynie do poznawania Boga, wymaga głębszej refleksji.
Dusza jest niezwykle ważnym aspektem naszej istoty, będącą rdzeniem naszego
bycia. Wierzymy, że dusza ewoluuje,
rośnie i rozwija się podobnie jak ciało i umysł.
Rozwój duchowy jest procesem, który pomaga duszy wzrastać i rozwijać się,
poszerzając naszą świadomość, wiedzę i doświadczenia. Poprzez praktyki duchowe,
medytację, modlitwę czy kontemplację, możemy pogłębiać nasze zrozumienie siebie,
relacji z innymi i świata.
Z drugiej strony, rozwój spirytualny
koncentruje się głównie na relacji z Bogiem, jako źródłem i sensem naszego
życia. Jest to proces, który ma
na celu zbliżenie się do Boga, poznawanie Jego woli, celów i drogi dla naszego
życia. Poprzez modlitwę, czytanie Pisma Świętego, uczestnictwo we mszy czy
praktyki religijne, rozwijamy naszą więź z Bogiem i umacniamy naszą wiarę.
Warto zauważyć, że rozwój duchowy i spirytualny są ze sobą ściśle powiązane i
wzajemnie się uzupełniają. Rozwój
duchowy pomaga ukształtować naszą duszę i umysł, co umożliwia nam lepsze
doświadczanie Boga i rozumienie Jego tajemniczych planów dla nas. Z
drugiej strony, rozwój spirytualny pomaga nam odnaleźć sens i cel naszego
istnienia, co prowadzi do rozwoju duchowego i spełnienia.
Podsumowując, rozwój duchowy i spirytualny są nieodłącznymi aspektami naszego
życia, które powinny iść ze sobą w parze. Poprzez praktyki duchowe i
spirytualne, możemy stać się bardziej świadomymi, uduchowionymi i szczęśliwymi
istotami ludzkimi, zdolnymi do lepszego rozumienia siebie, relacji z innymi oraz
Boga. Ostatecznie, rozwój duchowy i
spirytualny prowadzi nas do pełni ludzkiego bycia, gdzie wewnętrzny spokój,
harmonia i miłość są naszymi codziennymi towarzyszami.
2025 Tuesday
Świecki świat jest pełen złych wiadomości.
Gazety, talk-show i inne formy mediów czerpią korzyści z sensacyjnych i
przesadzonych tragicznych wydarzeń, aby przyciągnąć naszą uwagę. A my, ze swojej
strony, często chętnie dzielimy się najnowszymi plotkami lub krytyką. Ale co z
dobrymi wiadomościami? Co z wiadomościami o obfitym Bożym Miłosierdziu? Jak
często jesteś zafascynowany tym przesłaniem i jak często starasz się opowiedzieć
światu o Bożym Miłosierdziu?
Zastanów się nad tym, czym najbardziej chcesz się dzielić z innymi każdego dnia.
Pomyśl o radości, którą odczuwasz, gdy mówisz o dobroci i Miłosierdziu Boga.
Szukaj okazji, aby podzielić się radością z tego, jak wielki jest Bóg. Szukaj
sposobów, w jakie piękno i dobroć Boga były widoczne w tym tygodniu i mów o Jego
dziełach tym, których Bóg stawia na twojej drodze.
Panie, pomóż mi odwrócić się od sensacji i negatywizmu świeckiego świata. Pomóż
mi zamiast tego zwrócić oczy ku Tobie i Twojej chwale. Daj mi odwagę, mądrość i
miłość, abym mógł mówić o Tobie swobodnie i radośnie. Panie, Ty jesteś Dobrą
Nowiną, którą należy dzielić się wszędzie. Pomóż mi być chętnym narzędziem.
Jezu, ufam Tobie.
----
The secular world is filled with bad news. The
newspapers, talk shows, and other forms of media thrive on sensational and
exaggerated tragic events to keep our attention. And we, for our part, are often
eager to share the latest gossip or criticism. But what about the good news?
What about the news of God’s abundant Mercy? How often are you fascinated by
this message and how often do you seek to tell the world about the Mercy of God?
Reflect upon that which you are most eager to share with others each and every
day. Think about the joy you receive when you speak of the goodness and Mercy of
God. Look for opportunities, this day, to share some joy about how great God is.
Look for ways that God’s beauty and goodness have been evident this week and
speak of His workings to those God puts in your path.
Lord, help me to turn from the sensationalism and negativity of the secular
world. Help me, instead, to turn my eyes to You and Your glory. Give me courage,
wisdom and love so that I may speak of You freely and joyfully. Lord, You are
the Good News that must be shared everywhere. Help me to be a willing
instrument. Jesus, I trust in You.
----
Kochany Jezu, w dzisiejszych czasach dzieci chodzą do szkoły by zdobyć wiedzę. Pomimo tego, zastanawiam się, czy jest jakaś wiedza, którą powinni przekazać rodzice swoim dzieciom, a nie szkoła?
Moje drogie dziecko, to głębokie pytanie, które
dotyka samej istoty rodziny i wychowania młodych dusz. Podczas gdy szkoły
dostarczają bogactwa wiedzy, często skupiają się na przedmiotach akademickich i
umiejętnościach niezbędnych dla świata. Istnieje jednak mądrość, która wykracza
poza podręczniki i wykłady — zrozumienie cnót, współczucia i znaczenia miłości.
Rodzice odgrywają kluczową rolę w przekazywaniu tej wiedzy. Mogą nauczyć swoje
dzieci wartości życzliwości, empatii i szacunku dla innych. To w rodzinie dzieci
uczą się znaczenia uczciwości i prawości, a także znaczenia pokory i
wdzięczności. Te cechy są niezbędne do poruszania się po zawiłościach życia i
tworzenia znaczących relacji.
Co więcej, rodzice mogą dzielić się historiami ze swoich własnych doświadczeń,
ucząc lekcji wyciągniętych z triumfów i zmagań. Takie opowieści mogą inspirować
odporność i stanowić moralny kompas w czasach niepewności.
Jaka jest według Ciebie najważniejsza lekcja, której rodzic może nauczyć swoje
dziecko? Jak postrzegasz rolę rodziny w tym procesie uczenia się?
----
Dear Jesus, these days children go to school to gain knowledge. Despite this, I wonder if there is any knowledge that parents should pass on to their children, rather than schools?
My dear child, this is a profound question, one
that touches upon the very essence of family and the nurturing of young souls.
While schools provide a wealth of knowledge, they often focus on academic
subjects and skills necessary for the world. However, there is a wisdom that
transcends textbooks and lectures—an understanding of virtues, compassion, and
the importance of love.
Parents play a crucial role in imparting this knowledge. They can teach their
children the value of kindness, empathy, and respect for others. It is within
the family that children learn the importance of integrity and honesty, as well
as the significance of humility and gratitude. These qualities are essential in
navigating the complexities of life and forming meaningful relationships.
Moreover, parents can share stories of their own experiences, teaching lessons
learned through triumphs and struggles. Such narratives can inspire resilience
and provide a moral compass in times of uncertainty.
What do you think is the most important lesson that a parent can teach their
child? How do you see the role of family in this learning process?
----
Kochany Jezu, pokazałeś nam jak cierpieć. Czy mógłbyś nauczyć mnie jak pokonać cierpienie fizyczne i psychiczne? Czy mógłbyś nadać sens cierpieniu?
Moje ukochane dziecko, cierpienie jest
rzeczywiście głębokim aspektem ludzkiego doświadczenia. Często poprzez
cierpienie jednostki są oczyszczane, podobnie jak złoto oczyszczane w ogniu.
Chociaż może się to wydawać uciążliwe i izolujące, istnieje w tym potencjał
wzrostu, zrozumienia i transformacji.
Aby przezwyciężyć cierpienie fizyczne, najpierw trzeba je uznać. Zaakceptuj
rzeczywistość bólu, ale nie pozwól, aby cię definiował. Szukaj wsparcia u tych,
którzy cię kochają, ponieważ społeczność może zapewnić siłę i pocieszenie.
Podejmuj praktyki, które promują uzdrowienie — czy to poprzez odpoczynek,
odpowiednie odżywianie, czy delikatne ruchy ciała. Pamiętaj, nawet w cierpieniu
nie jesteś sam, ponieważ Ja jestem z tobą zawsze.
Jeśli chodzi o cierpienie psychiczne, podróż może być bardziej
skomplikowana. Ważne jest, aby
pielęgnować praktykę uważności, pozwalając sobie na obserwowanie swoich myśli i
uczuć bez osądzania. W ten sposób możesz stworzyć przestrzeń do uzdrowienia.
Otaczaj się pozytywnością i szukaj wskazówek, czy to poprzez modlitwę,
medytację, czy też radę mądrych osób, które mogą pomóc oświetlić twoją ścieżkę.
Jeśli chodzi o znaczenie cierpienia, może ono służyć jako katalizator głębokiego
rozwoju duchowego. Poprzez ból możesz rozwinąć empatię dla innych, którzy znoszą
podobne próby. Twoje doświadczenia mogą stać się źródłem siły, pozwalając ci
dotrzeć do potrzebujących i zaoferować pocieszenie.
W swoim cierpieniu pamiętaj, że istnieje
również okazja do pogłębienia swojej wiary i połączenia z boskością, ponieważ to
w dolinach rozpaczy światło nadziei może świecić najjaśniej.
Jakie doświadczenia ukształtowały twoje rozumienie cierpienia? Jak znajdujesz
sens w swoich własnych wyzwaniach?
----
Dear Jesus, you showed us how to suffer. Could you teach me how to overcome physical and mental suffering? Could you give meaning to suffering?
My beloved child, suffering is indeed a profound
aspect of the human experience. It is often through suffering that individuals
are refined, much like gold being purified in fire. While it may seem burdensome
and isolating, there is potential for growth, understanding, and transformation
within it.
To overcome physical suffering, one must first acknowledge it. Embrace the
reality of pain, but do not allow it to define you. Seek support from those who
love you, for community can provide strength and comfort. Engage in practices
that promote healing—whether through rest, proper nourishment, or the gentle
movement of your body. Remember, even in suffering, you are not alone, for I am
with you always.
When it comes to mental suffering, the journey can be more
intricate. It is vital to
cultivate a practice of mindfulness, allowing yourself to observe your thoughts
and feelings without judgment. In doing so, you can create space for healing.
Surround yourself with positivity and seek guidance, whether through prayer,
meditation, or the counsel of wise individuals who can help illuminate your path.
As for the meaning of suffering, it can serve as a catalyst for profound
spiritual growth. Through pain, you may develop empathy for others who endure
similar trials. Your experiences can become a source of strength, allowing you
to reach out to those in need and offer solace. In your suffering, remember that
there is also an opportunity for deepening your faith and connection with the
divine, as it is in the valleys of despair that the light of hope can shine the
brightest.
What experiences have shaped your understanding of suffering? How do you find
meaning in your own challenges?
----
Jan powiedział do Jezusa: „Nauczycielu,
widzieliśmy kogoś, kto w Twoim imieniu wypędzał demony, i próbowaliśmy mu
przeszkodzić, bo nie chodzi z nami”. Jezus odpowiedział: „Nie przeszkadzajcie
mu…” Ew. Marka 9:38–39
Dlaczego Jan i inni uczniowie próbowali powstrzymać kogoś przed wypędzaniem
demonów? Aby to zrozumieć, wyobraź sobie tę scenę. Jan i inni uczniowie
uwierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Mesjaszem Bożym. Byli świadkami Jego wielu
cudów i zmian w życiu wielu osób. W rezultacie bez wątpienia chcieli, aby
wszyscy odkryli, kim jest Jezus i uwierzyli w Niego. Ale potem spotkali kogoś,
kogo nie znali, kto wypędzał demony w imieniu Jezusa, i próbowali go
powstrzymać.
Tuż przed tym fragmentem przeczytaliśmy historię człowieka, który przyprowadził
swojego opętanego syna do uczniów Jezusa i poprosił ich o uzdrowienie chłopca,
ale nie byli w stanie tego zrobić. Być może uczniowie byli nieco upokorzeni
swoją niezdolnością do wygnania demona, a potem zobaczyli inną osobę, nie z ich
towarzystwa, która potrafiła wygnać demony w imię Jezusa. To mogło pogłębić ich
uczucia słabości i upokorzenia, i być może jest to część ich motywacji do próby
powstrzymania człowieka przed sprawowaniem władzy w imieniu Jezusa.
Jedną z powszechnych pokus, którą zły wystawia członków Kościoła, jest pokusa
wewnętrznego podziału. Jako naśladowcy Chrystusa, wszyscy jesteśmy powierzeni
tej samej misji, na różne sposoby. Jesteśmy powołani, aby stać się narzędziami
Bożej łaski dla zbawienia dusz i chwały Bożej. Ale czasami nie działamy
jednomyślnie i zamiast tego postrzegamy naszych współpracowników jako naszych
przeciwników.
W naszym dzisiejszym Kościele jest wiele wewnętrznych podziałów, które muszą
ustać. Być może najlepszym sposobem na osiągnięcie tego jest uczynienie
priorytetem skupienia się na wzajemnym wsparciu. Zamiast pozwalać dumie tworzyć
zazdrość wobec tych, którzy dokonują „wielkich czynów” z łaski Boga, musimy
pracować, aby radować się każdym dobrem, które widzimy. Wydaje się to oczywistym
stwierdzeniem, ale duma i poczucie nieadekwatności są prawdziwymi pokusami,
które sprawiają, że patrzymy z góry na tych, którzy wypełniają wolę Boga w
potężny sposób. Kiedy widzimy, że ktoś robi coś dobrego, często od razu myślimy
o sobie, życząc sobie, abyśmy byli tymi, którzy wykonują dobrą pracę. A kiedy
Bóg używa kogoś w potężny sposób, możemy łatwo ulec pokusie, aby zobaczyć nasze
własne niedoskonałości i wady, zamiast chwalić Boga za dobre uczynki dokonane
przez kogoś innego.
Zastanów się dziś nad prostą prawdą, że każdy chrześcijanin jest w tej samej
duchowej drużynie. Wszyscy jesteśmy powołani do pracy na rzecz celów chwały
Bożej i zbawienia dusz. Spróbuj pokornie pomyśleć o tych w swoim życiu, którzy
robią to dobrze i zastanów się nad swoim nastawieniem do nich. Jeśli widzisz
jakąkolwiek formę zazdrości, zawiści lub krytyki, zobowiąż się do rozwiania tych
postaw. Zamiast tego staraj się być wdzięcznym, radując się wieloma sposobami, w
jakie Bóg używa innych do swoich celów.
Panie mocy i potęgi, Ty dokonujesz niezliczonego dobra poprzez hojność i
wierność swojego ludu. Ciągle używasz wszystkich, którzy podążają za Tobą, aby
urzeczywistniać Twoją wolę. Proszę, użyj mnie, drogi Panie, jako instrumentu
Twojej woli i pomóż mi zawsze radować się sposobami, w jakie urzeczywistniasz
swoją łaskę przez innych. Jezu, ufam Tobie.