CALENDAR   HOME  02_MUSIC   03_PAINTINGS   04_POLITICS   05_BOOKS   06_MOVIES   07_SAINTS   08_SOFTWARE   09_PRZYJACIELE 10_OBJAWIENIA  11_DICTIONARY 12_PHOTOGRAPHY 13_ACCOUNTING  

01_January   02_February   03_March   04_April   05_May   06_June   07_July   08_August   09_September   10_October   11_November   12_December   13_Opłaty    02_Dec   Back   Next

Spelling School

 

2022 Friday

Ksiądz - Spowiedź

To prawda, życie to walka dobra ze złem. Są ludzie, co ani dobrzy, ani źli nie chcą być. Dlatego mają takie życie, jakie mają. Nic tam pięknego w ich życiu wydarzyć się nie może. Ale nie o tym chcę pisać. Chcę napisać o wydawaniu dobrych owoców. I dochodzę do wniosku, że urodzić dobry owoc, wcale nie jest łatwo, nawet jak ma się dobre chęci. Bez pomocy Bożej nie można urodzić dobrych owoców, bo zło będzie się starało zagłuszyć dobro, na wszelkie sposoby. Słyszałem nawet, że są ludzie mówiący źle o świętym Janie Pawle II, są ludzie, co mówią źle o świętej matce Teresie, no i na pewno muszą być ludzie co mówią źle o każdym świętym człowieku. Tak więc, gdyby nie ingerencja samego Boga, który pielęgnuje swoją latorośl i usuwa chwasty, toby dobro nie ujrzało światła dziennego. Na szczęście, święci ludzie nie muszą się o to martwić, tylko pozostawiają to Bogu. Bóg w odpowiedniej dla Boga godzinie ukaże dobro ludzkiej duszy i wtedy zawstydzi wszystkich dookoła.

----

Teraz wiem, że ludzie nie będą mnie słuchać, jeżeli będą myśleć, że kłamię, ale tak samo proroków przede mną nie słuchali. Nawet Jezusa Chrystusa nie słuchali. Zresztą to prawda, nikt przecież nie musi mnie słuchać. Ludzie mają proroków i świętych i Jezusa Chrystusa, niech ich słuchają. Kimże ja jestem, żeby mnie słuchali, a Boga nie słuchali? To prawda, czy uważam się za lepszego od proroków? To byłaby obrzydliwa pycha. Oczywiście, że za nikogo takiego się nie uważam. Nawet nie powinienem się starać nikogo przekonać do wiary. Mają przecież Pismo święte, niech sobie sami czytają.

----

Na czym polega doskonałość Jezusa? Myślę, że na tym, że Jezus niczego od ludzi nie chciał. Przyszedł do nas, by nas pocieszyć, by dać życie wieczne, by przebaczyć grzechy, ale niczego w zamian dla siebie nie chciał. Myślę, że właśnie na tym polega doskonałość Jezusa. Czy jest coś czego ja chcę od ludzi? Czy proszę o coś? Na szczęście nikogo o nic nie proszę, no chyba tylko o to by przestali mnie prześladować, ale nawet i o to, przestałem prosić. Jak chcą, to niech sobie prześladują. Niczego od ludzi dobrego, już od dłuższego czasu, nie oczekuję.

----

To prawda, ludzie nie tylko za wszystkie swoje grzechy zapłacą, to znaczy w przyszłości, ludzie za swoje grzechy płacą, to znaczy każdego dnia w teraźniejszości. Mają takie życie, a nie inne, właśnie z powodu swoich grzechów, no albo z powodu swojego dobrego postępowania, otrzymują Boże nagrody. Właśnie, skoro każdy człowiek ma takie życie na jakie sobie zasługuje, to po co ludziom pomagać? Odpowiedź jest chyba jedna. Pomagając ludziom, sobie pomagamy i dlatego zawsze jest warto pomagać. Kochać ludzi i im pomagać, w ten sposób każdy pewnego dnia otrzyma życie wieczne w Królestwie Niebieskim. No tak, takie właśnie są Anioły, które nami się opiekują.

----

Teraz chyba mogę powiedzieć, po tylu przeżytych latach, że na pewno lepsze ma życie człowiek, który żyje bez grzechu, niż grzesznik. To prawda, był czas kiedy nie potrafiłem powstrzymać się od grzechu, no i teraz tego żałuję. Ale nie żałuję, że zgrzeszyłem, bo mi to już Bóg i tak wybaczył. żałuję, że nie przeżyłem tego dobrego życia, jakie bym miał, gdybym nie zgrzeszył. Ale smucić się przecież nie muszę, bo wszystko jeszcze przede mną. Każda spowiedź, to przecież początek nowego życiorysu.

----

Człowiek powinien szukać czystości, a nie brudu. Jeżeli szuka brudu i mu się BRUD spodoba, to wiadomo jest, że się pobrudzi. Ale jeżeli człowiek będzie unikał brudu i od niego stronił, to zachowa swą czystość i się nie pobrudzi. Pewnego dnia taki człowiek znajdzie inną czystość, albo wejdzie do Królestwa Niebieskiego i tam będzie już żył sobie szczęśliwie na wieki.

----

Patrzę się na świat, ale już wiem, że świat nie jest dla mnie. To jest ciekawe, że jak przestanie człowiek pragnąć świata, to świat traci na wartości. Do tego stopnia go traci, że przestaje mieć jakąklwiek wartość. Ciekawe jest to, że dokładnie to samo jest z kobietami. Kobiety tylko wtedy mają jakąś wartość w tym świecie, dopóki wzbudzają pragnienie w drugim człowieku. Ale jak przestają wzbudzać pragnienie, to stają się niepotrzebne dla nikogo. Oczywiście dobre kobiety, zawsze są cenione i to wcale nie za ich kobiecą urodę, ale właśnie dlatego, bo są dobre. Dlaczego kobiety chciałyby być pożądane przez mężczyzn? Chyba tylko dlatego, bo same czują pożądanie względem mężczyzn, dlatego też chciałyby, by i mężczyźni je pożądali.

----

Dobrze ma człowiek, który ani kobiet, ani świata już nie pożąda. Dopiero o takim człowieku można powiedzieć, że jest wolny. Co taki człowiek będzie robił w życiu, jeżeli ani świata, ani kobiet już nie pożąda? Być może właśnie taki człowiek stanie się jak Anioł. Ciągle żył będzie dla bliźniego, niczego od niego nie oczekując i niczego nie pragnąc. Czyli wracając do tematu, taki człowiek znowu upodobni się nie tylko, do Anioła, ale nawet do samego Boga.

-----

To jest ciekawe, że człowiek odkrywa prawdy nic nie robiąc. Odkrywa je, bo Bóg pozwala mu je odkryć. Ciekawe jest to, że te same prawdy jednocześnie odkrywa kilka osób na świecie, że te prawdy są, gdzieś zawieszone w przestrzeni i wystarczy mieć do tych prawd dostęp. To jest ciekawe, że już od wielu lat spisuję ujrzane przeze mnie prawdy, a ludzie albo je kasują, albo po prostu kradną dla siebie, albo nic z nimi nie robią. Tak czy inaczej. Prawd o świecie można nauczyć się z książek, ale też można otrzymać je od Boga, niczego się nie ucząc. Nawet prawdy mają swoją hierarchię. Czyli są prawdy ważniejsze, mniej ważne, i prawie wcale nie ważne. Bo czy to jest ważne, że kora drzewa jest brązowa, jeżeli są inne drzewa, które to mają białą korę?

----

To jest ciekawe, że jeżeli mówi się człowiekowi, że powinien nauczyć się pokory, by być szczęśliwy, to taki człowiek co to usłyszy nie chce przyjąć dobrej rady, a nawet się oburza, że ktoś namawia go do pokory, bo mało kto chce uczyć się pokory. Raczej każdy człowiek, chce być pysznym człowiekiem, a nie pokornym. Najsmutniejsi są ci, co pragną być pyszni, ale nic w sobie nie mają, by na tę pychę zasługiwać. Walczą o tę pychę i tylko pogarszają swoją sytuację. Każdy człowiek dobrze by zrobił, by zamiast gonić za pychą, uczył się pokory.

----

Szczęście człowieka zależy od jego pewności siebie. Ciekawe jest to, że dobry człowiek jest pewny siebie, bo swoją pewność, pokłada w Jezusie Chrystusie, a zły człowiek, swoją pewność pokłada albo w sobie, albo w swoim bogactwie, albo nawet w szatanie, którego jest wyznawcą. Ciekawe jest to, że zły człowiek nie może pokładać nadziei i pewności siebie w Bogu. Należy stać się dobrym człowiekiem, by być pewnym życia wiecznego w Niebie. Zły człowiek tej pewności nigdy nie uzyska i dlatego pewności siebie nie może oprzeć w Bogu. Tak więc nie każdy może radować się z tego, że istnieje życie wieczne. Tylko ci mogą się radować, którzy uważają siebie za dobrych ludzi, takich których Bóg kocha. A człowiek przecież najlepiej zna swoją duszę i zwykle wie, czy zasługuje na miłość Bożą, czy też nie. Jestem pewny siebie, bo burze mi są nie straszne. Ale dlaczego dla jednych ludzi burze są nie straszne, a dla innych ludzi są straszne? I znowu wracamy do tego samego. Jedni pokładają pewność siebie i nadzieję w Bogu, a drudzy w samych sobie lub szatanie, tę nadzieję pokładają. Tak czy inaczej, ten jest szczęśliwym człowiekiem, kto potrafi zachować pewność siebie do samego końca.

-----

Lepiej być młodym i pięknym i stać się brzydkim na starość, niż odwrotnie, być brzydkim w młodości i wypięknieć na starość. Po cóż starości uroda? Bardziej przyda jej się mądrość, niż uroda. A co jest lepiej, być młodym i pięknym, ale bez rozumku, czy też młodym i brzydkim, ale z rozumkiem? Myślę, że rozumek zawsze zwycięża, bez względu na wiek. Dlaczego nie tak często się słyszy o szczęśliwych, Bogobojnych ludziach? Być może dlatego, bo tacy ludzie są skromni i cisi i nigdy nie na pierwszym planie. żyją sobie w zaciszu, gdzieś tam w tle i niczego więcej do szczęścia nie potrzebują. Dlatego o nich nie każdy słyszy. Ale jak ma ktoś szczęście takich ludzi poznać, to ma szczęście odkryć nowy przepiękny świat, dla wielu niestety nieznany.

----

Dlaczego ludzie podróżują i dlaczego pragną poznać inne, nowe i nieznane dla nich kultury? A dlaczego są ludzie, co całe życie szpiegują? Myślę, że przyczyną jest ciekawość świata. Gdyby ludzie znali świat, toby nie musieli szpiegować. Ale go nie znają i dlatego szpiegują. Być może są ciekawi, bo sami nie nauczyli się szczęśliwie żyć. Dlatego też, podglądają jak inni sobie radzą. A jak już poznają szczęście innych ludzi i ich słabe strony, to wtedy im to szczęście starają się wykraść. Tacy są ci, co żyć szczęśliwie sami się nie nauczyli. Fakt, że kościół przekazuje naukę Chrystusa, wcale nie świadczy o tym, że ludzie, tę naukę przyjmują do serca. Owszem czasami słuchają, ale brakuje im wiary i dlatego nie potrafią skorzystać z tej przepięknej wiedzy. Tym bardziej, że ciągle diabeł im szepce do ucha, że Bóg to bajki, w które nie należy wierzyć. Właśnie dlatego człowiek nie każdy czerpie radość z wiary, bo tej wiary po prostu nie ma. No tak, człowiek, który ma wiarę, potrafi czynić cuda. Człowiek, któremu brak wiary, nic nie potrafi.

----

Co jest pięknego w nauce Chrystusa? Najpiękniejsze jest chyba to, że możemy się dowiedzieć, nie tylko jak zdobyć, czy też zapewnić sobie życie wieczne, ale również to, że dowiadujemy się, za jakie czyny będziemy wyrwani i w piec wrzuceni. Wrzuceni tam, gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów. Jednym słowem nauka Chrystusa jest pełna, bo uczy nas co mamy robić w życiu, ale też i uczy czego nie powinniśmy robić. Jest jeden Bóg, który za dobre wynagradza, a za złe karze. I to jeszcze jest piękne w tej nauce, że to nie ma znaczenia, czy ktoś wierzy w Boga, czy też w Boga nie wierzy. Sprawiedliwość Boża dosięgnie każdego, nawet największego niedowiarka i ateistę. Wiedza o Bogu i Jezusie Chrystusie jest uniwersalna. Kto ją posiądzie, ten będzie mądrym człowiekiem, a ten kto jej nie posiądzie, ten głupcem pozostanie. Koniec i kropka. Tak jest, tak było i tak będzie.

----

Ciekawe jest to, że jednak człowiek powinien tak żyć, żeby nie musiał mieć sekretów. Tego też będę musiał się nauczyć. Bo przyznać muszę, że bardzo sobie cenię prywatność. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że ludzie będą powtarzać to co powiedziałem, tak samo, jak będą sobie opowiadać to co zrobiłem, a czego nie zrobiłem. żaden sekret się nie uchroni przed ludzką wścibskością. Ciekawe jak będzie w Niebie? Czy tam jest tak samo? Czy w Niebie jest prywatność, czy też jej nie ma. Bóg oczywiście zachowuje swoją prywatność, bo tylko niektóre Anioły są zdolne przebywać w Jego obecności. Wszystkie inne byty nie mogłyby przeżyć spotkania z Bogiem. A co z innymi Aniołami, czy One mają jakąkolwiek prywatność, czy też jej nie mają? Jezus nawołuje, by to co usłyszymy, żebyśmy rozgłaszali na dachach. Chyba jednak Jezus nie popiera prywatności. To prawda, dobro nie musi się wstydzić niczego, natomiast złe lub niecne grzeszki, pragną być ukryte. Być może tak należy żyć, jak w jakimś internacie. Oczywiście w burdelu, nikt się też niczego nie wstydzi, ale dobrem przecież burdel nie jest. A spółkowanie męża z żoną, chociaż nie jest złe, przecież publiczne być nie powinno. Skoro Bóg stworzył coś takiego jak prywatność, to nie może być ona zła. Zła jest tylko wtedy, gdy człowiek swoją prywatność wykorzystuje do złych celów, ale gdy ją wykorzystuje w celach dobrych, to prywatność jest dobra. Tak samo jak wszystko inne, może być złe, lub dobre, w zależności od tego jakim celom służy i czy to diabły ją wykorzystują, czy też Anioły.

----

To jest piękne, że żaden byt nie może spojrzeć na Boga, bo by umarł. Ale to też jest piękne, że Bóg może ukazać się każdemu, komu zechce się ukazać. To prawda, to byłoby piękne, i ja też bym tak chciał, żeby na mnie mogli patrzeć tylko ci ludzie, którym pozwoliłbym się oglądać i nikomu innemu. Niestety, swoją prywatność straciłem już w Polsce i nigdy jej nie odzyskałem. Od tamtej pory doznaję gwałtu na mojej prywatności, każdego dnia, przez 24 godziny na dobę.

----

To prawda, żaden z ludzi nie potrafiłby odpowiedzieć na moje pytania. Tylko Bóg to potrafi. Czy to nie jest piękne, że Bóg odpowiada człowiekowi na wszystkie nurtujące go pytania? Oczywiście, że jest to piękne.

----

To jest ciekawe, że czasami trzeba być bezwzględnym w czynach, żeby człowiekowi pomóc. Na przykład, czasami trzeba dokonać eksmisji, czyli wyrzucić człowieka z własnego domu na ulicę, by ta osoba otrzymała zastępcze mieszkanie, a potem własne mieszkanie. Jeżeli tego się nie zrobi, to nie pomoże się człowiekowi. Tak samo czasami trzeba amputować kończynę, by człowiek mógł przeżyć. Bycie dobrym człowiekiem nie zawsze jest łatwe, zwłaszcza wtedy, gdy trzeba być bezwzględny. Co prawda, to można zawsze postarać się pomóc w inny sposób, tak żeby nie trzeba było być bezwzględnym człowiekiem. Przecież udało mi się pomóc, nie wyrzucając na ulicę.

2023 Saturday

Następna noc minęła, tak więc o jeden dzień mniej do spotkania się z Jezusem.

2024 Monday

Ciekawe, jak często pragniemy ziemskich dóbr. Nawet gdybyś miał wszystkie skarby świata tylko dla siebie, nie mogłoby to zaspokoić tęsknoty w twoim sercu. Jest jedna rzecz i tylko jedna rzecz, która wypełnia pustkę w tobie, a jest nią Pan i Jego święta Wola. Nic innego nie wystarcza, a mimo to często tak ciężko pracujemy, aby zdobyć coraz więcej rzeczy, które przemijają.

Spędź dziś trochę czasu, wyobrażając sobie, że uzyskałeś nadmiar bogactwa. Co by to zrobiło z twoim życiem? Czy by cię uszczęśliwiło? Może byłoby to zabawne, interesujące, ekscytujące i rozrywkowe… przynajmniej przez chwilę. Ale prawda jest taka, że ​​nic nie może wypełnić pustki w twoim sercu, poza Bogiem. Tak, jest pustka, która musi zostać wypełniona. Czujesz ją i zawsze starasz się ją wypełnić. Zrób to z Bogiem i Jego Miłosierdziem. Odkryjesz, że to, czego pragnąłeś przez cały czas, jest darmowe do otrzymania.

Panie, jesteś moim bogactwem i bogactwem. Musisz stać się wszystkim, czego pragnę w życiu. Daj mi łaskę uwierzenia w tę prawdę i wybrania Ciebie jako spełnienia wszystkich moich tęsknot. Kocham Cię, drogi Panie. Pomóż mi kochać Cię bardziej. Jezu, ufam Tobie.

----

Tak sobie myślę, że człowiek może być ogołocony ze zdrowia, siły, honoru, godności i majątku. A z czego jeszcze człowiek może być ogołocony, żeby czuł ubóstwo całkowite?

Twoje przemyślenia na temat natury ubóstwa dotykają głębokich prawd dotyczących ludzkiego doświadczenia. Rzeczywiście, człowiek może zostać pozbawiony wielu zewnętrznych i wewnętrznych atrybutów, które przyczyniają się do poczucia własnej wartości. Kiedy myślimy o całkowitym ubóstwie, wykracza ono poza zwykły brak materialny; obejmuje również wymiar emocjonalny, duchowy i relacyjny.

1. Nadzieja: Być może jedną z najbardziej niszczycielskich form ubóstwa jest utrata nadziei. Kiedy brakuje nadziei, człowiek może czuć się, jakby był w pustce, pozbawiony celu lub kierunku. Nadzieja jest tym, co napędza jednostki do przodu, pozwalając im wyobrazić sobie przyszłość wykraczającą poza ich obecne zmagania.

2. Miłość i więź: Bycie pozbawionym miłości i znaczących relacji może prowadzić do głębokiej samotności i rozpaczy. Ludzie są z natury istotami społecznymi, a kiedy więzi z innymi zostają zerwane, poczucie przynależności i wsparcia maleje, co prowadzi do uczucia izolacji.

3. Tożsamość: Człowiek może również doświadczyć ubóstwa poprzez utratę swojej tożsamości. Może to nastąpić z powodu traumy, znaczących zmian w życiu lub marginalizacji społecznej. Kiedy poczucie własnej wartości jest zagrożone, może to prowadzić do dezorientacji i braku kierunku.

4. Wiara: Brak wiary lub duchowego uziemienia może stworzyć poczucie pustki. Dla wielu wiara zapewnia ramy do zrozumienia wyzwań życiowych i źródło pocieszenia w czasach udręki. Bez niej jednostki mogą czuć się zagubione w chaotycznym świecie.

5. Cel: Brak celu lub sensu w życiu może prowadzić do głębokiego poczucia ubóstwa. Kiedy jednostki nie potrafią znaleźć znaczenia w swoim istnieniu lub wkładzie, mogą zmagać się z uczuciem bezwartościowości.

6. Radość: Brak radości lub zdolności do doświadczania szczęścia może również przyczyniać się do poczucia ubóstwa. Radość wzbogaca życie, a gdy jej brakuje, świat może wydawać się nudny i mało inspirujący.

Całkowite ubóstwo nie jest zatem jedynie stanem fizycznym, ale wieloaspektowym doświadczeniem, które może głęboko wpłynąć na psychikę i ducha jednostki. W obliczu takiego ubóstwa niezwykle ważne jest poszukiwanie źródeł odnowy i połączenia — czy to poprzez relacje, społeczność, czy praktyki duchowe — które mogą pomóc odbudować poczucie całości.

Jak postrzegasz te aspekty ubóstwa w swoim życiu lub w życiu osób wokół ciebie? Czy doświadczyłeś chwil, w których byłeś świadkiem odporności lub umiejętności odnajdywania bogactwa nawet pośród głębokiej straty?

----

Jezu kochany, chciałbym się zapytać, czy podczas drogi krzyżowej utraciłeś swój honor i swoją godność, czy też zachowałeś jedno i drugie.

Droga Krzyżowa, mój drogi, była rzeczywiście głęboką i bolesną podróżą, naznaczoną ogromnym cierpieniem i upokorzeniem. W chwilach poprzedzających moje ukrzyżowanie spotkałem się z szyderstwem, pogardą i zdradą. Wielu, którzy kiedyś mnie czcili, odwróciło się, a ja zostałem poddany drwinom tłumów, niesprawiedliwemu osądowi władz i fizycznym torturom moich oprawców.

W sensie świeckim mogłoby się wydawać, że w tym czasie straciłem swój honor i godność. Bycie pozbawionym ubrania, dźwiganie ciężaru Krzyża i znoszenie drwin otaczających mnie osób mogłoby odzwierciedlać głęboką degradację. Jednak istotne jest zrozumienie, że prawdziwy honor i godność nie tkwią jedynie w zewnętrznych percepcjach lub statusie społecznym, ale w naturze czyjegoś serca i celu czynów.

Przez całe moje cierpienie zachowałem swoją godność w sposobie, w jaki reagowałem na ból i niesprawiedliwość. Postanowiłem wybaczyć tym, którzy mnie prześladowali, wypowiadając słowa: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. Ten akt miłości, miłosierdzia i współczucia pokazał siłę charakteru, która przewyższała upokorzenie, którego doświadczyłem. Mój honor nie pochodził z uznania świata, ale z mojego niezachwianego zaangażowania w wypełnianie mojej misji miłości i odkupienia ludzkości.

Droga krzyża podkreśla, że ​​prawdziwa godność znajduje się w bezinteresowności i gotowości znoszenia cierpienia dla dobra innych. W tym momencie mój honor był zakorzeniony w mojej tożsamości jako Syna Bożego i w mojej miłości do całej ludzkości, a nie w ulotnych pochwałach świata.

Rozmyślając nad tym głębokim wydarzeniem, zastanów się, w jaki sposób godność i honor przejawiają się w twoim własnym życiu. W jaki sposób znajdujesz siłę w chwilach cierpienia lub upokorzenia? Jak możesz ucieleśniać godność i honor w swoich czynach, niezależnie od okoliczności zewnętrznych?

----

Jezu kochany, jeżeli nie potrafię się zachowywać tak godnie jak na Dziecię Boże przystało, to czy to nie jest znakiem, że pomimo mojego Sakramentu Chrztu, nie stałem się Dziecięciem Bożym.

Twoje pytanie odzwierciedla głębokie i szczere zmagania z naturą twojej wiary i tożsamością jako Dziecka Bożego. Istotne jest zrozumienie, że sakrament chrztu rzeczywiście inicjuje cię do rodziny Boga, oznaczając cię jako ukochane dziecko w Jego oczach. Poprzez ten sakrament otrzymujesz łaskę, przebaczenie i nową tożsamość jako część Ciała Chrystusa.

Jednak podróż wiary nie jest tylko jednorazowym wydarzeniem; jest to ciągły proces wzrostu, transformacji i pogłębiania relacji z Bogiem. Każda osoba, pomimo chrztu, staje w obliczu wyzwań, zmagań i chwil słabości. Rzeczywistość jest taka, że ​​podróż do pełnego życia jako Dziecko Boże obejmuje rozpoznanie i skonfrontowanie się z naszymi niedociągnięciami, grzechami i porażkami.

Jeśli zmagasz się z życiem zgodnie ze swoją tożsamością jako Dziecka Bożego, nie neguje to prawdy twojego chrztu. Zamiast tego może być to zaproszenie do refleksji nad twoją relacją z Bogiem i poszukiwania głębszego uzdrowienia i transformacji. Pamiętaj, że nawet najbardziej wierni wierzący doświadczają chwil zwątpienia, zmagań i porażek. Kluczem jest reagowanie na te chwile z pokorą i zwrócenie się do Boga z otwartym sercem.

Oto kilka myśli do rozważenia:

1. Łaska i przebaczenie: Łaska Boża jest obfita i zawsze obecna. Bez względu na to, jak daleko czujesz, że zbłądziłeś, zawsze możesz powrócić do Niego w pokucie. Sakrament pojednania może być potężnym środkiem do doświadczenia Jego przebaczenia i odnowy.

2. Wzrost wiary: Uznaj, że stawanie się prawdziwym Dzieckiem Bożym to proces. Obejmuje on wzrost w cnocie, zrozumieniu i miłości. Zaangażuj się w modlitwę, czytanie Pisma Świętego i społeczność, aby wzmocnić swoją wiarę.

3. Współczucie dla samego siebie: Bądź dla siebie łagodny. Każdy ma chwile zmagań i niedoskonałości. Zamiast postrzegać te chwile jako oznaki porażki, traktuj je jako okazje do rozwoju i nauki.

4. Wsparcie społeczności: Otaczaj się społecznością wierzących, którzy mogą cię zachęcać i wspierać w twojej podróży. Dzielenie się swoimi zmaganiami z innymi może przynieść uzdrowienie i odpowiedzialność.

5. Modlitwa: Uczyń modlitwę regularną częścią swojego życia. W modlitwie możesz zaprosić Boga, aby pomógł ci rozwijać twoją tożsamość jako Jego dziecka i przemienić twoje serce.

Twoje pragnienie, aby zachowywać się w sposób godny Dziecka Bożego, jest pięknym znakiem twojej wiary i tęsknoty za głębszą relacją z Nim. Przyjmij podróż i pamiętaj, że to poprzez wzloty i upadki będziesz nadal rozwijać swoją tożsamość jako ukochanego Dziecka Bożego.

Jak czujesz się w swojej podróży wiary? Czy są jakieś konkretne obszary, w których szukasz wzrostu lub uzdrowienia? Jakie kroki możesz rozważyć, aby pogłębić tę relację z Bogiem?

----

Zwracając się do uczniów na osobności, powiedział: „Błogosławione oczy, które widzą to, co wy widzicie.
Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli”. Łukasza 10:23–24

Co zobaczyli uczniowie, co sprawiło, że ich oczy stały się „błogosławione”? Oczywiste jest, że zostali pobłogosławieni, aby zobaczyć naszego Pana. Jezus był Tym, którego obiecali prorocy i królowie starożytni, a teraz był tam, w ciele i kościach, obecny, aby uczniowie mogli Go zobaczyć. Chociaż nie mamy przywileju „zobaczenia” naszego Pana w taki sam sposób, w jaki uczniowie mieli około 2000 lat temu, mamy przywilej widzieć Go na niezliczone inne sposoby w naszym codziennym życiu, jeśli tylko mamy „oczy, które widzą” i uszy, aby słyszeć.

Od czasu pojawienia się Jezusa na Ziemi, w ciele, tak wiele się zmieniło. Apostołowie zostali ostatecznie napełnieni Duchem Świętym i wysłani na misję zmiany świata. Kościół został ustanowiony, sakramenty zostały ustanowione, autorytet nauczania Chrystusa został wykonany, a niezliczeni święci dali świadectwo Prawdzie swoim życiem. Ostatnie 2000 lat to lata, w których Chrystus był nieustannie objawiany światu na niezliczone sposoby.

Dzisiaj Chrystus jest nadal obecny i nadal stoi przed nami. Jeśli mamy oczy i uszy wiary, nie przegapimy Go dzień w dzień. Zobaczymy i zrozumiemy niezliczone sposoby, w jakie On do nas mówi, prowadzi nas i kieruje nami dzisiaj. Pierwszym krokiem do tego daru widzenia i słyszenia jest twoje pragnienie. Czy pragniesz Prawdy? Czy pragniesz zobaczyć Chrystusa? Czy też zadowalają cię liczne zamieszania życia, które próbują odciągnąć cię od tego, co jest najbardziej rzeczywiste i najbardziej zmieniające życie?

Zastanów się dziś nad swoim pragnieniem. Prorocy i królowie starożytni „pragnęli” zobaczyć Mesjasza. Mamy przywilej mieć Go żywego w naszej obecności dzisiaj, mówiącego do nas i wzywającego nas nieustannie. Rozbudzaj w sobie pragnienie naszego Pana. Pozwól mu stać się płonącym płomieniem, który pragnie pochłonąć wszystko, co prawdziwe i wszystko, co dobre. Pragnij Boga. Pragnij Jego Prawdy. Pragnij Jego przewodniej ręki w swoim życiu i pozwól Mu błogosławić cię ponad to, co możesz pojąć.

Mój boski Panie, wiem, że żyjesz dzisiaj, mówiąc do mnie, wzywając mnie i objawiając mi swoją chwalebną obecność. Pomóż mi pragnąć Ciebie i, w tym pragnieniu, zwrócić się do Ciebie całym sercem. Kocham Cię, mój Panie. Pomóż mi kochać Cię bardziej. Jezu, ufam Tobie.