2023 Tuesday
Właśnie się dowiedziałem, że Jezus, gdy się modlił, to modlił się o to, by się właśnie działa Wola Jego Ojca w Niebie, a nie Jezusa Wola. To jest bardzo ciekawe i piękne i teraz ja też zrozumiałem to, że wszystko o co powinienem się modlić, to o to, by działa się Wola Boża, a nie moja, ani nie jakiegoś innego człowieka wola, ani nie wola diabła, ale właśnie Boża Wola. Bóg przecież wie najlepiej co jest dla jego stworzenia najlepsze. Gdyby tak nie było, to nie otrzymalibyśmy 10-ciu przykazań. A ponieważ tak jest, to Bóg zachęca nas byśmy te przykazania przestrzegali i karze tych, co nie przestrzegają, a nagradza tych co przestrzegają 10-ć przykazań.
----
Również dzisiaj pierwszy raz poczułem, że nie szkoda mi rodzaju ludzkiego. Owszem, mówiłem wcześniej, i to zawsze tak mówiłem, że każdy otrzymuje od życia to, na co sobie zasługuje, ale to nie znaczyło przecież, że ludzi nie żałowałem, że mają ciężko w życiu. A dzisiaj, pierwszy raz chyba poczułem, że nawet nie ma sensu wysilać się dla ludzkości, ją udoskonalać, czy też naprawiać. Boże kochany, czy moje odczucia, to uczucia diabelskie? Z zewnątrz wygląda na to, że dobre one nie są, ale wewnątrz, to czuję pewien rodzaj ulgi. Jak to jest napisane w Piśmie Świętym, nie rzuca się pereł pomiędzy świnie. Tak, to prawda, chciałem świnie obsypać perłami, a przecież świnie, nie potrafiłyby tego ani docenić, ani uszanować. Dziękuję Ci Boże za wszystko. Tak bardzo Cię kocham.
----
A teraz sobie myślę, że nie należy wszystkich ludzi do jednego worka wrzucać. Są przecież dobrzy ludzie i źli ludzie, a to co napisałem poprzednio, było przecież odczuciem jednym z tych moich odczuć słabości. Jezus przecież właśnie za te grzeszne świnie i za mnie oddał własne życie. Oddał to, co u ludzi uchodzi za najcenniejsze. Niemniej, zrozumiałem, że ludzie nie koniecznie potrzebują dobra materialne, a raczej bardziej przydadzą im się dobra duchowe. I to właśnie powinienem im się postarać ofiarować, a nie co innego. Dokładnie tak samo, jak Jezus.
----
Zrozumiałem też, że wielu ludzi, nie zachowuje się jak diabły, tylko dlatego, bo nie mają do tego możliwości. Ale, gdy tylko mogą zrobić coś złego, to właśnie to robią. To prawda, było wielu ludzi, których szczerze żałowałem z powodu ich mizernego życia, ale, gdy tylko stanęli na nogi, to zobaczyłem, że zaczęli prześladować innych, tak jak sami byli prześladowani. Nic dziwnego, że często tak się dzieje, że jak ktoś był wykorzystywany w dzieciństwie, to potem jak dorósł, to sam wykorzystywał innych. Może tak ludzie robią, bo nauczyli się jak wykorzystywać innych? Fakt, że czuję się prześladowany, uczy mnie przecież bardzo wiele. Człowiek zdobywa wiedzę, której w książkach przecież nie znajdzie.
----
To jest też ciekawe, że ludzie otrzymując od życia to na co sobie zasługują, mają jednocześnie i nagrodę i karę. Ktoś może na przykład wykonywać ulubiony swój zawód i bardzo się z tego powodu cieszyć, a jednocześnie mieć pryszcza na dupie i cierpieć z tego powodu. Ja też mam dokładnie to samo. Niby szczęśliwe życie, a jednak pryszcz nie pozwala mi zapomnieć o jego obecności. Może dostałem tego pryszcza, żebym znowu nie popadł w zbyt wielką pychę? Być może tak właśnie jest.
----
Lord, give me a heart of mercy for sinners. Help me to love them with a burning love and to suspend my temptations to judge. May I long for all people with Your Heart of Mercy desiring their holiness. May I also be aware of my own sinfulness and daily seek Your merciful Heart. Jesus, I trust in You.
2024 Thursday
Maryja, Matka Boża i Królowa Nieba, przypomina nam o
warunkowości kary za grzechy, ale także o możliwości uniknięcia jej poprzez
modlitwę, pokutę i zadośćuczynienie.
Wiara katolicka uczy nas, że grzechy, czyli przekroczenia wobec Boga i bliźnich,
mają swoje konsekwencje. Często są one odczuwane jako kara, zarówno w życiu
doczesnym, jak i wiecznym. Dlatego ważne jest, abyśmy regularnie pokutowali za
swoje grzechy i prosili Boga o przebaczenie.
Maryja, jako Pani naszych serc, przypomina nam, że kara za grzechy nie jest
nieunikniona. Jej łaska i wstawiennictwo mogą nas wybawić od potępienia i
doprowadzić do zbawienia. Jednakże aby to osiągnąć, musimy całym sercem oddać
się modlitwie, pokucie i zadośćuczynieniu.
Modlitwa stanowi podstawę naszego życia duchowego. Poprzez nią nawiązujemy i
utrzymujemy kontakt z Bogiem, prosząc Go o pomoc i wsparcie w naszych trudach i
cierpieniach. Maryja uczy nas, że moc modlitwy może zmienić nasze życie i
wprowadzić w nie Boże błogosławieństwo.
Pokuta natomiast polega na skrusze i wzruszeniu sumienia za popełnione grzechy.
Wiąże się z gotowością do zmiany swojego postępowania i z zdecydowanym zamiarem
poprawy. Maryja zachęca nas do regularnego wyspowiadania się i przyjmowania
sakramentu pokuty, który oczyszcza nas z grzechów i przywraca nasze relacje z
Bogiem.
Zadośćuczynienie za grzechy jest trzecim elementem, który Maryja nam przypomina.
Polega ono na rekompensacie za szkody, jakie wyrządziliśmy swoimi czynami oraz
na naprawieniu krzywd, które zrobiliśmy bliźnim. Może to być np. pomoc
materialna, modlitwa, uwielbienie Boga lub służebne życie dla dobra innych.
Maryja, święta Matka Boża, przypomina nam o warunkowości kary za grzechy, ale
także o możliwości uniknięcia jej poprzez modlitwę, pokutę i zadośćuczynienie.
Podążając Jej śladem, możemy zbliżyć się do Boga i osiągnąć zbawienie naszych
dusz. Niech Jej przykład i przestroga będą dla nas przewodnikiem w drodze do
wiecznego żywota.
----
Jeśli twoje prawe oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i
wyrzuć. Lepiej jest dla ciebie stracić jeden ze swoich członków, niż całe twoje
ciało zostać wrzucone do Gehenny. A jeśli twoja prawa ręka jest ci powodem do
grzechu, odetnij ją i odrzuć. Lepiej jest dla ciebie stracić jeden ze swoich
członków, niż całe twoje ciało pójść do Gehenny. Mateusza 5:29–30
Ten obraz wyłupienia oka i odcięcia ręki najwyraźniej ma na celu przyciągnięcie
naszej uwagi. Chociaż możemy być pewni, że Jezus w rzeczywistości nie sugeruje
okaleczenia naszych ciał, nie wahajmy się z modlitwą rozważyć te obrazy, aby
zrozumieć prawdy, które mówi Jezus.
Św. Augustyn, zastanawiając się nad tym fragmentem, stwierdza: „Przez oko należy
rozumieć naszego najukochańszego przyjaciela…” Augustyn dalej wskazuje, że Jezus
wyraźnie wspomina o „prawym oku” jako o znaczeniu przyjaźni, która ma „wyższy
stopień” uczuć” (Serm. w Mont. i. 13.). Tak więc, chociaż przyjaźń – zwłaszcza
bardzo bliska – jest darem, czasami bliscy nam ludzie mogą stać się źródłem
grzechu lub okazją do grzechu. W takim przypadku nie są oni prawdziwymi
przyjaciółmi i może lepiej ograniczyć lub nawet zakończyć tę relację, niż
pozwolić, aby doprowadziła nas do grzechu.
Pomyśl o ludziach w swoim życiu. Chociaż powinniśmy kochać wszystkich ludzi
miłością Bożą, przyjaźń to coś więcej niż miłość. Przyjaźń tworzy szczególną
więź z drugą osobą i otwiera Cię na jej obecność i wpływ na Twoje życie.
Nawiązując przyjaźń, pozwalasz innej osobie na pewien wpływ na Twoje życie.
Kiedy ten wpływ jest dobry, przyjaźń wydaje wiele dobrych owoców. Ale kiedy ten
wpływ jest zły, wtedy ta przyjaźń staje się zagrożeniem dla dobra twojej duszy.
W takim przypadku może zaistnieć potrzeba wyrwania lub odcięcia, aby nie dać się
wciągnąć w poważny grzech lub nawet okazję do grzechu.
Kiedy przyjaciel w twoim życiu staje się dla ciebie okazją do grzechu, twoja
miłość do niego musi pozostać, ale musi się także zmienić. Miłość w tym
przypadku może przybrać formę miłosnej nagany, wycofania własnego serca lub
ograniczenia interakcji. Ale to jest miłość. Przez analogię, gdy ktoś grzeszy
przeciwko Bogu, zmienia się także jego relacja z Bogiem. Bóg wycofuje swoją
przyjaźń. Jest mniej obecny przy osobie, a jej wewnętrzna komunia zmniejsza się
lub nawet kończy, gdy grzech jest poważny. Nie jest to brak miłości ze strony
Boga; jest to po prostu skutek grzechu. Podobnie także w naszych relacjach z
drugim człowiekiem, gdy łaska Boża nie jest wzajemnie dawana i otrzymywana
między dwojgiem ludzi, wtedy przyjaźń w najprawdziwszym sensie nie jest możliwa.
Prawdziwa przyjaźń zawsze koncentruje się na łasce Bożej i od niej zależy.
Dlatego też, gdy Bóg jest wykluczony z relacji, relacja ta musi zmienić się z
prawdziwej przyjaźni na relację naśladującą miłość Boga do grzesznika. Należy
nieustannie ofiarowywać miłosierdzie, współczucie i przebaczenie, ale wewnętrzna
komunia i jedność dobiegną końca. Ale to jest miłość.
Zastanów się dzisiaj nad tymi, którzy są w twoim życiu, których Bóg dał ci do
kochania. Najpierw zastanów się nad tymi relacjami, w których centrum jest Bóg.
Relacje te staną się prawdziwymi przyjaźniami i przyniosą w twoim życiu mnóstwo
dobrych owoców. Cieszcie się z tych przyjaźni i dziękujcie Bogu za nie. Po
drugie, zastanów się nad każdym związkiem, który nie przynosi dobrych owoców.
Kiedy to zrobisz, zastanów się z modlitwą, jak podchodzisz do tej relacji. Czy
starasz się utrzymać „przyjaźń”, mimo że Bóg nie może być w centrum tej relacji?
Jeśli tak, zastanów się, w jaki sposób Bóg wzywa cię do zmiany tej relacji, tak
aby pełniej odzwierciedlała miłość, jaką Bóg ma do ciebie i tej drugiej osoby w
twoim życiu.
Mój Panie i prawdziwy Przyjacielu, dziękuję Ci, że kochasz mnie miłością
doskonałą. Modlę się, abym zawsze był otwarty na tę miłość, aby moja jedność z
Tobą stale się pogłębiała. Modlę się także, abym był narzędziem Twojej miłości
do innych. Proszę, daj mi łaskę kochania wszystkich w moim życiu tak, jak Ty ich
kochasz, nic mniej i nic więcej. Jezu ufam Tobie.
----
Ofiarowanie swojego cierpienia i ubóstwa Bogu może być trudnym
krokiem, ale jest to ważny akt duchowej ofiary. Wielu ludzi może zastanawiać
się, jak właściwie zrobić to w sposób, który będzie honorował Boga i przyniósł
im łaski i pocieszenie.
Po pierwsze, ważne jest, aby zrozumieć, że cierpienie i ubóstwo są częścią
ludzkiego życia i nie zawsze muszą być znakiem Bożej kary. Bóg może użyć naszego
cierpienia i ubóstwa do naszego dobra, aby nas zbawić i umocnić naszą wiarę.
Dlatego należy zaakceptować te trudności jako część Bożego planu dla nas.
Aby ofiarować swoje cierpienie i ubóstwo Bogu, powinniśmy zacząć od modlitwy.
Prosząc Boga, aby przyjął nasze cierpienia i ubóstwo jako ofiarę, pokazujemy Mu
nasze zaufanie i oddanie. Modlitwa jest kluczem do budowania relacji z Bogiem i
pozwala nam wyrazić nasze troski i obawy.
Następnie warto pamiętać, że ofiarowanie cierpienia i ubóstwa Bogu wymaga
również akceptacji i pokory. Musimy zaakceptować to, co nam przychodzi, bez
zbędnego oporu i gniewu, a także pokornie przyjąć to jako część Bożego planu dla
nas. Pokora pozwala nam otworzyć się na łaskę i miłosierdzie Boga, a także
pokazuje, że jesteśmy gotowi przyjąć Jego wolę.
Wreszcie, ofiarowanie swojego cierpienia i ubóstwa Bogu może skutkować przemianą
wewnętrzną i duchowym wzrostem. Kiedy oddajemy nasze trudności Bogu, zyskujemy
pocieszenie i siłę, które pochodzą od Niego. Dzięki temu nasza wiara staje się
mocniejsza, a nasze relacje z Bogiem i innymi ludźmi bardziej zbliżają się do
ideału, który Bóg dla nas przygotował.
Ofiarowanie cierpienia i ubóstwa Bogu może być trudnym i wymagającym procesem,
ale jest to także ważny krok na drodze do zbawienia i duchowego wzrostu. Poprzez
modlitwę, akceptację i pokorę dajemy sobie szansę na nawrócenie i przemianę,
która pozwoli nam doświadczyć obecności Boga w naszym życiu w sposób bardziej
osobisty i pełny łaski.
2025 Friday
Kiedy widzisz kogoś z jawnym grzechem, jaka jest twoja reakcja?
Wiele osób reaguje pogardą i surowym osądem. Kiedy ktoś łamie prawo, surowo go
potępiamy. Kiedy ktoś prowadzi niemoralny tryb życia, poniżamy go. Bardzo często
nasz stosunek do grzesznika jest bezlitosny. To jest problem. To prawda, musimy
widzieć grzech takim, jakim jest i pracować nad przeciwstawieniem mu się,
zwłaszcza gdy dotyczy innych. Ale zawsze musimy mieć w sercu głęboką miłość do
grzeszników. Musimy tęsknić za ich skruchą i zawsze dostrzegać wrodzoną godność,
jaką mają jako osoby.
Jaka jest twoja reakcja na grzesznika? Bądź szczery i najpierw spójrz na to, jak
reagujesz wewnętrznie. Wszyscy jesteśmy grzesznikami. Niektóre grzechy są
bardziej jawne niż inne, a niektórzy żyją grzesznym życiem w sposób otwarty i
uparty. Ale czy powinniśmy pozwolić sobie na potępienie ich? Musimy osądzać
obiektywne działanie takim, jakim jest, ale osoba nigdy nie powinna być
osądzana. To zależy wyłącznie od Boga. Zastanów się nad swoim stosunkiem do
tych, którzy mają bardziej oczywiste grzechy. Módl się, abyś zamiast stawać się
surowym i krytycznym, pragnął ich nawrócenia i kochał ich całym sercem, pomimo
ich czynów.
Panie, daj mi serce miłosierdzia dla grzeszników. Pomóż mi kochać ich płonącą
miłością i zawiesić moje pokusy osądzania. Niech tęsknię za wszystkimi ludźmi
Twoim Miłosiernym Sercem, pragnąc ich świętości. Niech będę również świadomy
swojej własnej grzeszności i codziennie szukam Twojego miłosiernego Serca. Jezu,
ufam Tobie.
----
When you see someone with manifest sin, what is your reaction?
Many people react with disdain and harsh judgment. When someone breaks the law,
we harshly condemn them. When someone lives an immoral lifestyle, we belittle
them. Very often, our attitude toward the sinner is merciless. This is a
problem. True, we must see sin for what it is and work to oppose it, especially
when it affects others. But we must always hold in our hearts a deep love for
sinners. We must have a longing for their repentance and always see the innate
dignity they have as persons.
What is your reaction toward the sinner? Be honest and look first at how you
react interiorly. We are all sinners. Some sins are more manifest than others
and some live sinful lives in an open and obstinate way. But should we allow
ourselves to condemn them? We must judge an objective action for what it is, but
the person must never be judged. This is solely up to God. Reflect upon your
attitude toward those with more manifest sins. Pray that instead of becoming
harsh and critical you will long for their conversion and love them
wholeheartedly despite their actions.
Lord, give me a heart of mercy for sinners. Help me to love them with a burning
love and to suspend my temptations to judge. May I long for all people with Your
Heart of Mercy desiring their holiness. May I also be aware of my own sinfulness
and daily seek Your merciful Heart. Jesus, I trust in You.
----
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Słyszeliście, że
powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, ale dotrzymasz Panu
wszystkiego, co ślubujesz. A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie…”
Ewangelia Mateusza 5:33–34
Celem przysięgi było zagwarantowanie prawdziwości złożonego oświadczenia.
Czasami może to być bardzo dobre. Na przykład wiele sakramentów wiąże się ze
złożeniem publicznego ślubu przed Bogiem i Kościołem. W takich przypadkach ślub
jest formą przysięgi, która jest uroczyście składana, aby zaprosić łaskę Bożą,
aby weszła i ją wzmocniła. Staje się sposobem publicznego świadectwa wiary i
wyrazem potrzeby łaski Bożej, aby być wiernym złożonej obietnicy.
W dzisiejszej Ewangelii Jezus nie mówi o tych formach publicznych ślubów,
przysiąg i obietnic. Zamiast tego odnosi się do praktyki, w którą zaangażowani
byli niektórzy, w ramach której regularnie przysięgali na imię Boga, że to, co
mówią, jest prawdą. Problem z tym jest taki, że bierze coś uroczystego i
świętego i niedbale zamienia to w coś zwyczajnego. Nie ma potrzeby „przysięgać
Bogu” na wszystko, co się mówi.
Po pierwsze, jeśli ktoś czuje potrzebę regularnego wzywania imienia Boga, aby
przekonać kogoś innego o prawdziwości swoich stwierdzeń, to najprawdopodobniej
robi to, ponieważ zmaga się z nieuczciwością. Regularne składanie przysięgi
wydaje się zakładać ludzką skłonność do kłamania. Z tego powodu nie jest
idealne, aby codziennie odnosić się do tego założenia. Zamiast tego, jako
chrześcijanie musimy dążyć do fundamentalnej dyspozycji do prawdomówności. Jezus
kończy tę ewangeliczną naukę, mówiąc: „Niech wasze „tak” oznacza „tak”, a wasze
„nie” oznacza „nie”. Cokolwiek ponadto, jest od Złego”. Innymi słowy, pracuj nad
tym, aby stać się osobą prawdziwie uczciwą i rzetelną. Bądź szczery we
wszystkich swoich działaniach i nie zaczynaj od założenia nieuczciwości. Zacznij
od intencji całkowitej uczciwości i szczerości, a to wystarczy.
Co więcej, gdyby ktoś miał składać przysięgę po przysiędze, przysięgając na imię
Boga za każdym razem, że jest to prawdomówność, miałoby to skutek zmniejszenia
powagi tych kilku razy, kiedy jest to dobra i święta praktyka. Składanie
publicznych ślubów, takich jak śluby małżeńskie lub publiczne obietnice, takie
jak te składane przez księży, jest wyjątkowe i uroczyste. Publiczne odnawianie
naszej wiary w Kościele, składanie przysięgi na początku odpowiedzialności za
jakiś urząd publiczny lub jakakolwiek inna bardziej uroczysta okazja do złożenia
przysięgi powinna być postrzegana jako szczególna okazja. Dlatego nasze
codzienne zobowiązania muszą być po prostu owocem naszej uczciwości i
integralności jako osób.
Zastanów się dziś nad swoim codziennym podejściem do uczciwości i szczerości.
Czy żyjesz swoim życiem z zamiarem życia w prawdzie, mówienia prawdy i szukania
prawdy? Czy jesteś uczciwy wobec innych, szukając dobrej i jasnej komunikacji z
nimi? Zastanów się nad tymi pytaniami i wiedz, że wewnętrzna integralność wymaga
tych cnót uczciwości i szczerości. Szukaj tej integralności, a inni skorzystają,
gdy będą ufać Tobie każdego dnia.
Panie, Ty jesteś źródłem wszelkiej prawdy i Ty jesteś samą Prawdą. Proszę, pomóż
mi stać się codziennym narzędziem tej Prawdy we wszystkim, co mówię i robię.
Wybieram Ciebie i Twoją świętą wolę zawsze i wybieram bycie Twoim narzędziem dla
wszystkich, aby je zobaczyli. Jezu, ufam Tobie.