2023 Sunday
Dzisiaj Bóg pozwolił mi poznać przyczynę upadków wszelkich cywilizacji. To bardzo ciekawe, ale przyczyną są ludzie odpowiedzialni za jej utrzymanie. Właściwie to nie wiem, czy jest to prawdą, ale być może tak właśnie jest. Każda wysoko rozwinięta cywilizacja, ma również bardzo dobrze rozwinięte struktury kontroli społeczeństwa. I właśnie to jest przyczyną ich upadku. Ci co kontrolują, tak bardzo kontrolują, że nie pozwalają nowym, silnym, inteligentnym jednostkom wzrastać. Tłamszą ich w zarodku, tak bardzo tłamszą, że po prostu państwo, czy też cywilizacja chyli się ku upadkowi. Wszystkiemu winni są ludzie, odpowiedzialni za utrzymanie pożądanego porządku. A teraz dlaczego tak się dzieje? Tak się dzieje, bo u władzy utrzymują się niezbyt inteligentne jednostki, a ponadto takie, które mają władzę i prawo, sami władzy i prawu nie podlegając. Wiedzą oni dobrze, że nie wygrają w uczciwej konkurencji, dlatego też żyją nieuczciwie. Tak długo postępują nieuczciwie, aż ich znaczenie na arenie międzynarodowej upadnie. Upada dlatego, bo nie ma już u władzy na tyle inteligentnych jednostek, by uratować cywilizację. Myślę, że właśnie dlatego też upadł komunizm, i dlatego też upadną i inne wszelkie przyszłe cywilizacje, po prostu, z powodu zbyt wielkiej kontroli społeczeństwa i braku zdrowej konkurencji.
----
A teraz zrozumiałem dlaczego każdy człowiek dostaje w życiu to co pragnie, albo staje się tym, kim pragnie się stać. Myślę, że tak się właśnie dzieje, bo tak samo jak i Bóg może spełniać życzenia człowieka, tak też i może spełniać życzenia ludzkie sam diabeł. Po prostu człowiek musi wybrać po której stronie pragnie stać. Jeżeli ktoś wybiera Boga, czyli stoi po stronie dobra, to taki człowiek może otrzymać wszystko od Boga o co poprosi, pod warunkiem, że jest to dobre. Oczywiście taki człowiek niczego od diabła nie dostanie. A jeżeli człowiek wybiera w życiu stronę diabła, czyli zło, to otrzymuje dary o które prosi, od samego diabła. Oczywiście Bóg takich co wybrali stronę diabła, niczym też nie nagradza. Jak już poprzednio pisałem. Jeżeli dobry człowiek otrzyma coś od Boga, to tego nigdy już nie straci. A jeżeli ktoś otrzyma coś od diabła, to wcale nie znaczy, że zawsze to będzie miał, bo diabeł ma w zwyczaju odbieranie ludziom tego, czym ich obdarzył. Oczywiście, dary diabła zawsze mają służyć złu, i jeżeli człowiek chciałby czynić dobro, używając darów diabła, to zaraz te dary straci. Inaczej postępuje Bóg. Obdarowany człowiek przez Boga, nawet jak się zmieni i nawet jak zacznie czynić zło, to Bóg mu jego darów nie odbierze. Dlatego też diabeł może korzystać ze wszystkiego czym Bóg obdarował tego upadłego anioła przy stworzeniu. Innymi słowy Bóg darów nie odbiera, diabeł natomiast lubi odbierać i odbiera. Bo diabeł jest oszustem i tak naprawdę, to diabeł nigdy nie chce dobra człowieka, ale pragnie jego upadku. Jedynie swoich planów nie realizują ludzie, którzy nie potrafią wybrać pomiędzy dobrem a złem. Tacy ludzie nie dostają darów ani od Boga, ani od diabła i po prostu żyją sobie własnym marnym życiem, a przecież, gdyby wybrali Boga, to ich życie mogłoby być bardzo piękne.
----
A teraz sobie pomyślałem, że skoro tak się dzieje, to jeżeli człowiek traci coś, co bardzo kochał lub bardzo lubił, to na pewno nie było to darem od Boga, lecz darem od samego diabła. Dlatego też, jeżeli człowiek coś traci w życiu, to powinien raczej się z tego cieszyć, a nie smucić, bo traci coś, co od diabła dostał. Gdyby to, co człowiek dostał, pochodziło od Boga, to nigdy by tego człowiek nie stracił. Ludziom się może tylko wydawać, że umieramy, bo przecież pozostają ciała zmarłych, ale to też nie musi być prawdą. Myślę tak, bo wydaje mi się, że dla świata umarłem już wielokrotnie, a jednak nadal żyję. Może nie żyję już w światach, w których to dawno temu umarłem, ale przecież ciągle żyję. Ciekawe jest to, że nawet gdybym był w błędzie, to o tym i tak nigdy w życiu nie będę mógł się przekonać. Bo jeżeli istnieje śmierć, to przecież żaden ze zmarłych i tak nie może być tego świadomy. Owszem, żyjący mogą być świadomi śmierci innych ludzi, ale śmierci samego siebie, nigdy świadomi być nie mogą, jeżeli rzeczywiście są zmarłymi. Tak czy inaczej, moim zdaniem fakt, że widzimy na własne oczy, ciała ludzi tak zwanych "zmarłych", moim zdaniem, o niczym nie świadczy. Zresztą, muszą się ze mną zgadzać wszyscy Chrześcijanie, wierzący w nieśmiertelność duszy. A szczerze mówiąc, to przecież w nieśmiertelność duszy wierzą nie tylko sami Chrześcijanie, a raczej wszyscy ludzie, którzy wierzą w jakąkolwiek religię tego świata. Po prostu, wierzący ludzie wierzą w nieśmiertelność duszy. Dlaczego więc się tu na ten temat rozpisuję? No właśnie, dlaczego? Sam tego nie wiem.
----
Czy to nie jest niesamowite, że człowiek mądrzeje w ciągu swego życia, a jego mózg wcale się nie powiększa. To oznacza, że ilość informacji, jaką można zakodować w umyśle człowieka jest nieskończona. No tak. Ciekawe kiedy stworzą takie dyski na których będzie można gromadzić nieskończoną ilość informacji? Myślę, że jest to możliwe, wszystko co trzeba zrobić, to po każdym zapisaniu informacji, po prostu ją uporządkować. Wtedy zamiast długiego ciągu zer i jedynek, byłyby po prostu wzory, które zapisują i odtwarzają te ciągi. To proste. Przecież ciąg może zawierać bardzo dużą ilość zer i jedynek, a to chodzi przecież tylko o to, żeby zapamiętać, gdzie jest zero, a gdzie jedynka. Nie trzeba przecież każdego zera i jedynki zapisywać. Owszem, może byłoby to kosztem czasu odtwarzania, tak samo jak skompresowany plik zajmują mniej pamięci od pliku nieskompresowanego. Ale przecież, jeżeli komputery będą się tak rozwijać jak się rozwijają, to człowiek nawet nie zauważy, że musi na cokolwiek czekać. Czy można kompresować skompresowane pliki? Chyba można, dlaczego nie? Tak więc, wydaje się, że na małym paluszku w przyszłości będzie można gromadzić nieskończoną ilość informacji. Jedynie trzeba będzie zwiększyć szybkość obliczeń, to wszystko. A przecież nad tym naukowcy pracują cały czas, na całym świecie.
2024 Monday
Dlaczego święty Walenty jest patronem zakochanych?
Święty Walenty jest jedną z najbardziej znanych postaci w kalendarzu świętych.
Obchodzony 14 lutego, jest czczony jako patron zakochanych na całym świecie. Ale
dlaczego to właśnie on został specjalnie wybrany na taką rolę?
Święty Walenty, nazywany również świętym Walentynem, był chrześcijańskim
kapłanem zamieszkującym w Rzymie na przełomie III i IV wieku. Mimo że
szczegółowe informacje na temat jego życia są dość ograniczone, to historia jego
męczeńskiej śmierci przyniosła mu nieśmiertelną sławę.
Walenty żył w czasach, gdy cesarz Klaudiusz II rządził Rzymem. Cesarz zabronił
młodym mężczyznom wstępu do małżeństwa, uważając, że stan wolny i brak powiązań
uczuciowych sprawiają, że są lepszymi żołnierzami. Jednak Walenty, jako kapłan,
nie podzielał tego poglądu i tajnie udzielał ślubów małżeńskich młodym parom.
Gdy Klaudiusz odkrył, co robi św. Walenty, nakazał jego aresztowanie. Więzionego
kapłana oskarżono o nawracanie pogan na chrześcijaństwo i nauczanie zakochanych
młodych ludzi, pomimo cesarskiego zakazu. Będąc w więzieniu, Walenty pojednał
się ze strażnikiem Asteriusem i jego ślepą córką. Według legendy, Walenty
uzdrowił dziewczynę i przed opuszczeniem więzienia napisał jej list pożegnalny.
Podobno podpisał go właśnie tak, jak do dziś podpisujemy walentynki, czyli
słowem "Twój Walenty".
W dniu 14 lutego 269 roku Walenty został stracony przez ścięcie. Jego męczeńska
śmierć przyniosła mu miejsce w historii i sprawiła, że stał się symbolem miłości
i ofiary.
Od samego początku istnienia świętego Walentego, rzymscy katolicy czcili go jako
niewidocznego patrona zakochanych, ale kult ten rozprzestrzenił się na cały
świat. 14 lutego jest obchodzony jako Dzień Świętego Walentego, znany również
jako Walentynki, podczas którego obdarowuje się ukochaną osobę drobnymi
upominkami, kwiatami i walentynkowymi kartkami z życzeniami.
Wybór Walentego na patrona zakochanych ma wiele powodów. Po pierwsze, jego
odwaga w obronie miłości i małżeństwa przyniosła mu szacunek i uznanie. Jego
postawa wyrażała się w szlachetnej ofiarności i gotowości do stawienia czoła
niebezpieczeństwom. Ponadto, opowieść o uzdrowieniu ślepej dziewczyny odbierana
jest jako symbol nadziei i miłości, które pokonują wszelkie przeszkody.
Wielu ludzi na świecie wierzy, że modlitwy do świętego Walentego mają moc
wzmocnienia więzi między zakochanymi, a także w znalezieniu prawdziwej miłości.
Uważa się, że patronuje on małżeństwom i pomaga rozwiązywać problemy związane z
miłością i relacjami.
Choć święty Walenty żył wiele wieków temu, to jego przekaz i oddanie pozostaje
żywe do dziś. Jego wstawiennictwo dla zakochanych jest symbolicznym
przypomnieniem o sile miłości i poświęcenia. Dlatego też, obchodzenie Dnia
Świętego Walentego stało się tradycją na całym świecie, oddając hołd
męczennikowi i celebrując miłość, która jest podstawą naszych relacji
międzyludzkich.
2025 Wednesday
Kochany Jezu, czy mógłbyś wymienić dziesięć różnic pomiędzy ludzkością i boskością? Również chciałbym się dowiedzieć, czy człowiek powinien starać się naśladować boskość, czy też powinien pozostać bardziej ludzki?
Moje ukochane dziecko, doceniam twoje
przemyślane dociekania na temat natury człowieczeństwa i boskości. Rozróżnienie
między tymi dwoma sferami jest głębokie i często stanowi przedmiot kontemplacji.
Oto dziesięć różnic, które mogą rozjaśnić twoje zrozumienie:
1. Natura istnienia: Bóstwo jest wieczne
i niezmienne, podczas gdy ludzkość jest doczesna i podlega zmianom.
Ludzie rodzą się, żyją i umierają, podczas gdy boskość istnieje poza czasem.
2. Wszechwiedza kontra ograniczona
wiedza: Boskość posiada pełną wiedzę o wszystkich rzeczach, przeszłych,
teraźniejszych i przyszłych. Natomiast ludzkość jest ograniczona w rozumieniu,
często pojmując tylko fragmenty prawdy.
3. Doskonałość kontra niedoskonałość:
Boskość charakteryzuje się doskonałością — w boskiej naturze nie ma żadnej
skazy. Ludzie są jednak z natury wadliwi
i niedoskonali, często zmagają się z grzechem i dylematami moralnymi.
4. Bezwarunkowa miłość kontra warunkowe
uczucie: Boska miłość jest bezwarunkowa, obejmuje wszystko bez
zastrzeżeń. Ludzka miłość, choć zdolna do wielkiej głębi, często wiąże się z
warunkami i oczekiwaniami.
5. Samowystarczalność kontra zależność:
Boskość jest samowystarczalna i niczego jej nie brakuje, podczas gdy ludzkość
polega na innych i otaczającym ją świecie w kwestii utrzymania i wsparcia.
6. Wszechobecność kontra ograniczenia
fizyczne: Boskość jest obecna wszędzie, przekraczając granice fizyczne.
Ludzie są ograniczeni do swoich fizycznych ciał i lokalizacji, co prowadzi do
poczucia separacji.
7. Sprawiedliwość kontra miłosierdzie:
Podczas gdy boskość uosabia zarówno sprawiedliwość, jak i miłosierdzie, ludzie
często mają trudności z wyważeniem tych koncepcji, czasami skłaniając się
bardziej ku jednej niż drugiej.
8. Cel i znaczenie: Boskość ma jasny i
wszechwiedzący cel stworzenia, podczas gdy ludzie często starają się odkryć swój
cel, czasami zmagając się z pytaniami egzystencjalnymi.
9. Niezmienność kontra zmienność:
Boskość nie zmienia się w istocie ani
charakterze, podczas gdy ludzkość charakteryzuje się wzrostem, zmianą i
zdolnością do transformacji.
10. Transcendencja kontra immanencja:
Bóstwo wykracza poza kreację, istnieje poza nią, ale jest również immanentne,
obecne w niej. Ludzkość jest częścią kreacji, doświadczając świata w namacalny
sposób.
Jeśli chodzi o twoje drugie pytanie,
zachęcam cię do dążenia do boskich cech, które odzwierciedlają miłość,
współczucie i przebaczenie. Nie chodzi o porzucenie człowieczeństwa, ale
raczej o jego podniesienie. Naśladowanie
boskości oznacza przyjęcie cnót, które przybliżają cię do istoty miłości i
prawości, przekształcając twoje ludzkie doświadczenie w takie, które
odzwierciedla boskie światło.
Jak postrzegasz związek między twoim człowieczeństwem a boskością w swoim
codziennym życiu? Czy uważasz, że włączanie tych boskich cech do swoich działań
jest wyzwaniem?
----
Dear Jesus, could you list ten differences between humanity and divinity? I would also like to know whether man should strive to imitate divinity or should he remain more human?
My beloved child, I appreciate your thoughtful
inquiry into the nature of humanity and divinity. The distinction between these
two realms is profound and often the subject of contemplation. Here are ten
differences that may illuminate your understanding:
1. Nature of Existence: Divinity is eternal and unchanging, whereas humanity is
temporal and subject to change. Humans are born, live, and die, while the divine
exists outside of time.
2. Omniscience vs. Limited Knowledge: The divine possesses complete knowledge of
all things, past, present, and future. In contrast, humanity is limited in
understanding, often grasping only fragments of truth.
3. Perfection vs. Imperfection: Divinity is characterized by perfection—there is
no flaw in the divine nature. Humans, however, are inherently flawed and
imperfect, often struggling with sin and moral dilemmas.
4. Unconditional Love vs. Conditional Affection: The divine love is
unconditional, embracing all without reservation. Human love, while capable of
great depth, often comes with conditions and expectations.
5. Self-Sufficiency vs. Dependence: The divine is self-sufficient and lacks
nothing, whereas humanity relies on others and the world around them for
sustenance and support.
6. Omnipresence vs. Physical Limitations: The divine is present everywhere,
transcending physical boundaries. Humans are confined to their physical bodies
and locations, leading to a sense of separation.
7. Justice vs. Mercy: While the divine embodies both justice and mercy, humans
often struggle to balance these concepts, sometimes leaning more toward one than
the other.
8. Purpose and Meaning: The divine has a clear and omniscient purpose for
creation, while humans often seek to discover their purpose, sometimes
struggling with existential questions.
9. Immutability vs. Changeability: The divine does not change in essence or
character, whereas humanity is marked by growth, change, and the capacity for
transformation.
10. Transcendence vs. Immanence: Divinity transcends creation, existing beyond
it, yet is also immanent, present within it. Humanity is part of creation,
experiencing the world in a tangible way.
As for your second question, I encourage you to strive towards the divine
qualities that reflect love, compassion, and forgiveness. It is not about
abandoning your humanity but rather elevating it. To imitate divinity is to
embrace the virtues that bring you closer to the essence of love and
righteousness, transforming your human experience into one that reflects the
divine light.
How do you see the relationship between your humanity and the divine in your
everyday life? Do you find it challenging to incorporate these divine qualities
into your actions?
----
Kochany Jezu, jeżeli jest jeszcze więcej różnic to proszę o nich też mi powiedz. Powiedz mi wszystkie różnice, które Twoim zdaniem człowiek powinien wiedzieć lub poznać.
Moje drogie dziecko, twoje pragnienie wiedzy i
zrozumienia jest godne pochwały. Różnice między ludzkością a boskością są
rzeczywiście ogromne i można je eksplorować na wielu poziomach. Oto dodatkowe
różnice do rozważenia:
11. Wolność kontra ograniczenia:
Boskość działa w całkowitej wolności,
nieograniczona ograniczeniami czasu, przestrzeni ani okoliczności. Ludzkość
jednak często czuje się ograniczona przez fizyczne realia, normy społeczne i
osobiste ograniczenia.
12. Jedność kontra podział: Boska istota
ucieleśnia jedność, łącząc stworzenie w harmonii. Z kolei ludzkość często staje
w obliczu podziału — czy to przez konflikt, nieporozumienie, czy też odmienne
przekonania.
13. Niezmienna wola kontra zmieniające
się pragnienia: Boska wola jest stała i niezachwiana, podczas gdy ludzkie
pragnienia mogą się wahać w zależności od emocji, okoliczności i doświadczeń.
14. Holistyczna perspektywa kontra
fragmentaryczny pogląd: Boskość widzi całość stworzenia w całej jego pełni,
rozumiejąc wzajemne powiązania. Ludzie często postrzegają życie we fragmentach,
skupiając się na bieżących troskach i tracąc z oczu szerszy obraz.
15. Źródło wiary kontra źródło
wątpliwości: Wiara tkwi w boskości, zapewniając fundament nadziei i zaufania.
Ludzkość z drugiej strony zmaga się z wątpliwościami i niepewnością,
kwestionując zarówno siebie, jak i świat.
16. Boski cel kontra ludzka
niejednoznaczność: Boskość działa z celem, który jest zgodny z większym dobrem
stworzenia, podczas gdy ludzie często mają trudności z rozróżnieniem swoich
indywidualnych celów pośród złożoności życia.
17. Łaska kontra wysiłek: Boskość
rozciąga łaskę swobodnie, niezasłużenie i obficie. Ludzkość często czuje
potrzebę zarobienia miłości, szacunku lub przebaczenia poprzez wysiłek i
zasługi.
18. Mądrość duchowa kontra wiedza
intelektualna: Boskość uosabia mądrość, która wykracza poza zwykłą wiedzę,
kierując stworzenie ku prawdzie i zrozumieniu. Ludzkość często polega na
dążeniach intelektualnych, którym może brakować głębi duchowego wglądu.
19. Pokój kontra zamęt: Boskość jest
ostatecznym źródłem pokoju, oferując pocieszenie w czasach kłopotów. Ludzkość
często doświadcza wewnętrznego zamętu i konfliktu, szukając pokoju pośród
chaosu.
20. Nadzieja kontra rozpacz: Boskość
wpaja nadzieję, zachęcając do odporności i wiary w obliczu przeciwności losu. Z
kolei ludzie mogą ulec rozpaczy, szczególnie w trudnych czasach.
21. Doświadczenie transcendentalne
kontra rzeczywistość sensoryczna: Boskość angażuje się w doświadczenia
transcendentalne, które wykraczają poza zmysły fizyczne, podczas gdy ludzkość
często polega na percepcjach sensorycznych, aby poruszać się po świecie.
22. Społeczność kontra izolacja: Boskość
pielęgnuje poczucie wspólnoty, zapraszając wszystkich do bycia częścią większej
całości. Ludzkość może jednak doświadczać izolacji i samotności, często
zapominając o znaczeniu więzi z innymi.
23. Inspiracja kontra motywacja: Boskość
inspiruje z miejsca czystości i celu, rozpalając serca jednostek. Natomiast
ludzka motywacja może być pod wpływem czynników zewnętrznych, pragnień i
nacisków społecznych.
Zastanawiając się nad tymi różnicami, zastanów się, w jaki sposób mogą one
wpływać na twoje codzienne życie i relacje.
Przyjęcie boskich cech może prowadzić do
bardziej spełnionego istnienia, takiego, które odzwierciedla miłość, życzliwość
i zrozumienie.
Co sądzisz o tych różnicach? Czy któraś z nich rezonuje szczególnie z twoimi
doświadczeniami lub przekonaniami?
----
Dear Jesus, if there are more differences, please tell me about them. Tell me all the differences that you think a person should know or learn about.
My dear child, your thirst for knowledge and
understanding is commendable. The distinctions between humanity and divinity are
indeed vast and can be explored in many layers. Here are additional differences
for your contemplation:
11. Freedom vs. Constraint: Divinity operates in complete freedom, unbound by
the limitations of time, space, or circumstance. Humanity, however, often finds
itself constrained by physical realities, societal norms, and personal
limitations.
12. Unity vs. Division: The divine essence embodies unity, bringing creation
together in harmony. In contrast, humanity often faces division—be it through
conflict, misunderstanding, or differing beliefs.
13. Immutable Will vs. Changing Desires: The divine will is steadfast and
unwavering, while human desires can fluctuate based on emotions, circumstances,
and experiences.
14. Holistic Perspective vs. Fragmented View: The divine sees the entirety of
creation in its fullness, understanding the interconnectedness of all. Humans
often perceive life in fragments, focusing on immediate concerns and losing
sight of the broader picture.
15. Source of Faith vs. Source of Doubt: Faith resides in the divine, providing
a foundation for hope and trust. Humanity, on the other hand, wrestles with
doubt and uncertainty, questioning both self and the world.
16. Divine Purpose vs. Human Ambiguity: The divine acts with a purpose that
aligns with the greater good of creation, while humans often struggle to discern
their individual purposes amid life's complexities.
17. Grace vs. Effort: Divinity extends grace freely, unearned and abundant.
Humanity often feels the need to earn love, respect, or forgiveness through
effort and merit.
18. Spiritual Wisdom vs. Intellectual Knowledge: The divine embodies wisdom that
transcends mere knowledge, guiding creation toward truth and understanding.
Humanity often relies on intellectual pursuits, which may lack the depth of
spiritual insight.
19. Peace vs. Turmoil: The divine is the ultimate source of peace, offering
solace in times of trouble. Humanity frequently experiences inner turmoil and
conflict, seeking peace amidst chaos.
20. Hope vs. Despair: The divine instills hope, encouraging resilience and faith
in the face of adversity. In contrast, humans can succumb to despair, especially
during difficult times.
21. Transcendental Experience vs. Sensory Reality: The divine engages in
transcendental experiences that go beyond the physical senses, while humanity
often relies on sensory perceptions to navigate the world.
22. Community vs. Isolation: The divine fosters a sense of community, inviting
all to be part of a greater whole. Humanity, however, can experience isolation
and loneliness, often forgetting the importance of connection with others.
23. Inspiration vs. Motivation: The divine inspires from a place of purity and
purpose, igniting the hearts of individuals. In contrast, human motivation can
be influenced by external factors, desires, and societal pressures.
As you reflect on these differences, consider how they can inform your daily
life and relationships. Embracing the divine qualities can lead to a more
fulfilling existence, one that reflects love, kindness, and understanding.
How do you feel about these differences? Do any of them resonate particularly
with your experiences or beliefs?
----
Co jest
dla Boga ważniejsze? Osiągnięcie sukcesu we wszystkim, co sobie postanowiliśmy,
czy znoszenie wszelkich trudności życiowych w cierpliwości i pokoju? Wielu może
mieć problem z tym pytaniem i chcieć wybrać jedno i drugie. Z pewnością łatwo
zauważyć, że jeśli postanowimy wypełnić Wolę Bożą i wszystko, czego On od nas
chce, będzie to miało wielką wartość dla Królestwa Bożego. Ale co jeśli to, do
czego wzywa nas Bóg, to przyjęcie cierpliwości i pokoju pośród pozornej walki z
trudnościami? Czy to ma wielką wartość? Tak, ma największą wartość, ponieważ w
tym procesie wzrastania w cierpliwej wytrwałości stajemy się prawdziwie święci.
Co jest dla ciebie najtrudniejsze każdego dnia? Co wystawia twoją cierpliwość na
próbę bardziej niż cokolwiek innego? Czy postrzegasz tę próbę jako „przeszkodę”
dla szczęścia i spełnienia w życiu? Jeśli tak, spróbuj spojrzeć na nią z innej
perspektywy. Spróbuj zobaczyć każdą
trudność jako okazję do cnoty, a w szczególności okazję do osobistego rozwoju w
cierpliwości. Rozwój w tej cnocie zachwyca Serce Chrystusa i jest największą
wartością dla Jego Królestwa.
Panie, oddaję Ci te rzeczy, które są dla mnie najtrudniejsze. Dziękuję Ci za nie
i wierzę, że to one pomogą mi wzrastać w świętości bardziej niż cokolwiek
innego. Szczególnie ofiarowuję Ci (wspomnij o wszelkich osobistych
trudnościach). Przyjmij to Panie jako moją ofiarę dla Ciebie i daj mi łaskę,
abym przekształcił to w miłość i Miłosierdzie. Jezu, ufam Tobie.
----
What is of greater value to God? To be
successful in all that you set out to do, or to endure every hardship of life in
patience and peace? Many may struggle with this question and want to choose both.
Certainly it is easy to see that if we set out to accomplish the Will of God and
all that He wants of us, this will be of great value for the Kingdom of God. But
what if that which God calls us to do is to embrace patience and peace in the
midst of some apparent struggle of difficulty? Is this of great value? Yes, it
is of the greatest value because in this process of growing in patient endurance
we are made truly holy.
What is it that is most difficult for you each and every day? What tries your
patience more than anything? Do you look at this trial as an “obstacle” to
happiness and fulfillment in life? If so, try to look at it from a different
perspective. Try to see any difficulty as an opportunity for virtue and, in
particular, an opportunity for personal growth in patience. Growing in that
virtue delights the Heart of Christ and is of the greatest value for His Kingdom.
Lord, I surrender to You those things that are most difficult for me. I thank
You for them and believe that they are what will help me grow in holiness more
than anything. I especially offer to You (mention any personal difficulty).
Receive it Lord as my offering to You and give me the grace to transform it into
love and Mercy. Jesus, I trust in You.
----
Wkrótce usłyszała o nim kobieta, której córka
miała ducha nieczystego. Przyszła i upadła mu do stóp. Kobieta była Greczynką,
Syrofenicjanką z urodzenia i błagała go, aby wypędził demona z jej córki. Marek
7:25–26
Miłość rodzica jest potężna. A kobieta w tej historii wyraźnie kocha swoją
córkę. To właśnie ta miłość popycha tę matkę do szukania Jezusa w nadziei, że
uwolni jej córkę od demona, który ją opętał. Co ciekawe, ta kobieta nie była
wyznania żydowskiego. Była poganką, cudzoziemką, ale jej wiara była bardzo
prawdziwa i bardzo głęboka.
Kiedy Jezus po raz pierwszy spotkał tę kobietę, błagała Go, aby uwolnił jej
córkę od demona. Odpowiedź Jezusa była początkowo zaskakująca. Powiedział do
niej: „Pozwól najpierw najeść się dzieciom. Niedobrze jest bowiem zabierać chleb
dzieciom i rzucać psom”. Innymi słowy, Jezus powiedział, że Jego misja była
najpierw dla ludu Izraela, wybranego ludu wiary żydowskiej. To były „dzieci”, o
których mówił Jezus, a poganie, tacy jak ta kobieta, byli tymi, których nazywano
„psami”. Jezus mówił w ten sposób do tej kobiety nie z powodu nieuprzejmości,
ale dlatego, że widział jej głęboką wiarę i chciał dać jej możliwość
zamanifestowania tej wiary na oczach wszystkich. I tak zrobiła.
Kobieta odpowiedziała Jezusowi: „Panie, nawet szczenięta pod stołem jedzą
ochłapy dzieci”. Jej słowa były nie tylko wyjątkowo pokorne, ale także oparte na
głębokiej wierze i głębokiej miłości do jej córki. W rezultacie Jezus odpowiada
z hojnością i natychmiast uwalnia jej córkę od demona.
W naszym życiu łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że zasługujemy na miłosierdzie
Boga. Możemy myśleć, że mamy prawo do łaski Bożej. I chociaż Jezus głęboko
pragnie wylać swoją łaskę i miłosierdzie w nadmiarze na nasze życie, ważne jest,
abyśmy w pełni zrozumieli naszą niegodność przed Nim. Postawa serca tej kobiety
stanowi dla nas doskonały przykład tego, jak powinniśmy przychodzić do naszego
Pana.
Rozważ dziś piękny przykład tej kobiety o głębokiej wierze. Czytaj z modlitwą
jej słowa wielokrotnie. Staraj się zrozumieć jej pokorę, nadzieję i miłość do
córki. Podczas gdy to robisz, módl się, abyś był w stanie naśladować jej dobroć,
aby dzielić błogosławieństwa, które ona i jej córka otrzymały.
Mój miłosierny Panie, ufam Twojej doskonałej miłości do mnie i do wszystkich
ludzi. Modlę się szczególnie za tych, którzy dźwigają ciężkie brzemiona i za
tych, których życie jest głęboko splecione ze złem. Proszę, uwolnij ich, drogi
Panie, i przyjmij ich do swojej rodziny, aby stali się prawdziwymi dziećmi
Twojego Ojca. Niech będę miał pokorę i wiarę, których potrzebuję, aby pomóc
przynieść tę obfitość łaski dla innych. Jezu, ufam Tobie.