2023 Wednesday
Następny dzień minął i o jeden dzień mniej do spotkania się z Jezusem.
2024 Friday
Dopiero po tym, jak ktoś bardzo cierpi, zaczyna rozumieć dobre
owoce, które mogą z tego wyniknąć. Samo w sobie cierpienie jest wynikiem naszego
upadłego stanu ludzkiego. Ale ponieważ Jezus wszedł w nasz stan ludzki,
obejmując wszelkie cierpienie i odkupując je, cierpienie ma teraz wielką moc,
gdy jest przez nas swobodnie przyjmowane i zjednoczone z cierpieniami Chrystusa.
Jednym z dobrych owoców, który może zrodzić się z cierpienia, jest wiedza
duchowa. Gdy cierpienie jest przyjmowane w Chrystusie i składane Jemu jako
ofiara w zjednoczeniu z Jego własną Ofiarą, odkryjemy, że nasze cierpienie
rozjaśnia życie, umieszcza je w perspektywie, a nawet może dać nam duchowy dar
wglądu w dusze innych, których spotykamy. Ten dar wiedzy o innych duszach
pozwoli nam dostrzec ich potrzeby i zaoferować im Miłosierdzie Boże w szczególny
sposób, w jaki tego potrzebują. Nie bój się pozwolić, aby twoje cierpienia cię
przemieniły i obdarzyły cię tym darem wiedzy wraz z wieloma innymi darami,
którymi Bóg chce cię obdarzyć.
Zastanów się, jak radzisz sobie ze swoimi własnymi cierpieniami. Niezależnie od
tego, czy odczuwasz niewielki dyskomfort, czy intensywny wewnętrzny ból,
wszystko, czego doświadczamy w życiu, może zostać odkupione i przekształcone,
aby nas przekształcić. Jeśli w to wierzysz, spróbuj świadomie przyjąć każdy
dyskomfort i każde cierpienie, którego doświadczasz, jako ofiarę dla Boga.
Ofiaruj je Jemu, a następnie pozwól, aby oczyszczające skutki tego wolnego
objęcia przyniosły obfitość dobrych owoców w twoim życiu.
Panie, tak często uciekam od cierpienia i zaprzeczam odkupieńczym skutkom, jakie
wolne objęcie moich cierpień może na mnie mieć. Daj mi odwagę, abym powiedział
„tak” krzyżom, które mi dano i abym był otwarty na duchowe owoce, które mogą one
przynieść w moim życiu. Oddaję wszystko Tobie, drogi Panie. Jezu, ufam Tobie.
----
Breast ironing is a harmful traditional practice that involves
the pressing, massaging, or pounding of young girls’ breasts using heated
objects, such as stones, hammers,ulas, or pestles. This practice is primarily
carried out in parts of Africa, specifically Cameroon, where it is believed to
delay the onset of puberty and curb the sexual desire of young girls.
Breast ironing is usually performed by a girl’s mother or another female
relative, and process can begin as early as age nine. The rationale behind
breast ironing is rooted in the fear of early pregnancies, unwanted attention
from men, and the belief that delaying a girl’s development will increase her
chances of education and employment.
However, breast ironing can have serious physical and psychological consequences
for young girls. The repeated trauma to the breast tissue can lead to scarring,
tissue damage, infections, and in extreme cases, deformities. The emotional
trauma of the practice can also lead to feelings of shame, low self-esteem, and
a distorted body image.
Moreover, breast ironing can also have long-term health implications for girls.
Studies have shown that girls who have undergone breast ironing are more likely
to experience chronic breast pain, breast cancer, and difficulties with
breastfeeding in the future.
Efforts to end breast ironing have been gaining traction in recent years, with
advocacy groups, policymakers, and international organizations working to raise
awareness about the harms of the practice and provide support to affected girls.
In 2016, the United Nations condemned breast ironing as a violation of human
rights and called for its eradication.
It is crucial for communities to understand that breast ironing is a harmful
practice that does not protect girls but instead puts their health and
well-being at risk. Education, advocacy, and support are essential in ending
this harmful tradition and ensuring the safety and empowerment of young girls
everywhere.
----
Child on child abuse also known as peer or peer-to-peer abuse is
a form of maltreatment where a child or adolescent perpetrates harm onto another
child or adolescent This type of abuse can take many forms including verbal
abuse, physical abuse, emotional abuse, and sexual.
It is important note that child on child is not a normal part of childhood
development. It can have and lasting effects on both the victim and the
perpetrator. It is also to recognize that the dynamics of child on child abuse
can be different from adult-perpetrated abuse, as it often involves more
confusion and less power and control dynamics.
Child on child abuse can occur in a variety of settings such as schools,
communities, and even within families. It can be difficult for adults to detect,
as it often happens in private or hidden spaces. However, there are some warning
signs that adults can look out for, including changes in behavior, unexplained
injuries, and sudden fear or avoidance of certain individuals.
One of the key factors in preventing child on child abuse is education. Children
need to be taught about appropriate behavior and boundaries from a young age.
They also need to be empowered to speak up if they feel uncomfortable or unsafe.
It is also important for adults to be vigilant and to take reports of abuse
seriously. Child on child abuse should be treated with the same level of
seriousness as adult-perpetrated abuse. It is crucial for adults to intervene,
provide support to the victim, and hold the perpetrator accountable for their
actions.
In conclusion, child on child abuse is a serious issue that can have lasting
impacts on both the victim and perpetrator. It is everyone's responsibility to
educate, empower, and protect children from all forms of abuse. By creating a
safe and supportive environment for children to thrive, we can prevent child on
child abuse and promote healthy and happy childhoods.
----
Restraint in education refers to the act of limiting or
controlling certain aspects of a student's behavior or academic experience. This
can take many forms, from physical restraints to limitations on academic freedom.
One of the most common types of in education is classroom management. Teachers
use various techniques to maintain control and order in the classroom, such as
setting clear expectations, implementing rules and consequences, and using
positive reinforcement. These strategies help create a conducive learning
environment and prevent disruptive behavior from impeding the learning process.
Another form of restraint in education is standardized testing. While these
tests can provide valuable information about a student's academic progress, they
can also be limiting in some ways. Students may feel pressured to perform well
on these tests, which can lead to stress and anxiety. Additionally, teachers may
be forced to narrow their curriculum to focus on the subjects and skills tested,
neglecting other important aspects of education.
Furthermore, academic restraint can also manifest in the form of tracking or
streaming students based on their perceived abilities. While this practice aims
to tailor instruction to meet individual needs, it can also pigeonhole students
into certain academic paths and limit their potential for growth and exploration.
Restraint in education can also extend to the physical realm, with the use of
seclusion and restraint techniques to manage behavior in students with special
needs. While these methods may be necessary in some situations to ensure the
safety of students and staff, they can have potential negative consequences,
both physically and emotionally.
It's important for educators to strike a balance between maintaining discipline
and fostering a positive learning environment. Restraint should be used
judiciously and with the best interests of students in mind. Teachers should
strive to empower students to take ownership of their learning and develop
critical thinking skills, rather than simply imposing control over their
behavior.
In conclusion, restraint in education is a complex issue that requires careful
consideration and balance. While some forms of restraint may be necessary to
maintain order and safety, it's essential to be mindful of the potential
consequences and ensure that students are able to thrive and grow in a
supportive and nurturing academic environment.
----
Display Screen Equipment (DSE) is an essential tool in today's
digital age. From computers to smartphones, tablets, and televisions, we
interact with these devices on a daily. However, prolonged use of DSE can have
negative effects on our health if not correctly.
DSE refers to any device that has a screen displaying information. This includes
computer monitors, laptops, tablets, smartphones, and even digital signage.
While DSE has revolutionized the way we work, communicate, and entertain
ourselves, it also poses risks to our health if not used appropriately.
One of the most common issues associated with DSE use is eye strain. Staring at
a screen for long periods of time can cause symptoms such as dry eyes, blurred
vision, headaches, and even neck and shoulder pain. This is often referred to as
Computer Vision Syndrome (CVS) and can be exacerbated by poor lighting, glare,
and improper screen settings.
In addition to eye strain, prolonged use of DSE can also lead to musculoskeletal
disorders. Sitting in front of a screen for hours on end can result in poor
posture, neck and back pain, and repetitive strain injuries. It is important to
set up your workstation ergonomically, with the screen at eye level, a
comfortable chair with good lumbar support, and regular breaks to stretch and
move around.
To mitigate these risks, employers are required to comply with Display Screen
Equipment regulations, which aim to protect workers from the health risks
associated with DSE use. This includes conducting regular risk assessments,
providing training on how to set up workstations correctly, and ensuring that
employees take regular breaks to rest their eyes and stretch their muscles.
Individuals can also take steps to protect their health while using DSE. This
includes adjusting screen settings such as brightness and contrast to reduce
glare, positioning screens at eye level to prevent neck strain, and taking
regular breaks to rest your eyes and stretch your muscles.
In conclusion, while DSE has become an integral part of our daily lives, it is
important to use these devices responsibly to protect our health. By following
ergonomic guidelines, taking regular breaks, and being mindful of our screen use,
we can minimize the negative effects of DSE on our eyes, muscles, and overall
well-being.
----
Hand-arm vibration is a common occupational hazard that can
cause serious health problems if not properly managed. It refers to the exposure
of workers to vibrating equipment or tools, which can lead to a range of
conditions known as hand-arm vibration syndrome (HAVS). HAVS encompasses a
variety of symptoms, including numbness, tingling, and pain in the hands arms,
as well as reduced dexterity and grip strength.
Employers have a legal responsibility to protect their workers from the risks of
hand-arm vibration. This includes conducting risk assessments to identify
potential hazards, providing appropriate training and information on how to
safely use vibrating equipment, and implementing control measures to minimize
exposure. Employers should also ensure that equipment is properly maintained and
regularly serviced to reduce vibration levels.
Employees also have a role to play in preventing hand-arm vibration syndrome.
They should follow safe working practices, use any protective equipment provided,
and report any symptoms of HAVS to their employer as soon as possible. It is
important for employees to take regular breaks from using vibrating equipment
and to rotate tasks to minimize exposure.
In order to comply with regulations, employers should monitor the level of
exposure to hand-arm vibration and keep records of any health surveillance
carried out on their workers. This information can help to identify any trends
or patterns that may indicate a problem with vibration exposure in the workplace.
Overall, both employers and employees have a responsibility to ensure that
hand-arm vibration is properly managed in the workplace. By working together and
following best practices, the risks associated with HAVS can be minimized, and
the health and safety of workers can be protected.
----
Bóg może dać ci lekki krzyż z różnych powodów, niekoniecznie
tylko dlatego, że o niego poprosiłeś. Istnieje wiele innych czynników, które
mogą wpływać na to, dlaczego otrzymujesz konkretny krzyż w swoim życiu.
Jednym z możliwych powodów jest to, że Bóg chce cię przetestować i sprawdzić,
jak radzisz sobie w trudnych sytuacjach. Może chce Cię nauczyć cierpliwości,
wytrwałości i zaufania. Daje Ci lekki krzyż, abyś mógł go nosić i rozwijać się
na duchowej drodze.
Innym powodem może być to, że Bóg widzi, że potrzebujesz trochę wsparcia i
dodatkowej siły w danym momencie. Daje Ci lekki krzyż, abyś mógł poczuć Jego
obecność i zbliżyć się do Niego w trudnych chwilach.
Może również być tak, że Bóg chce, abyś nauczył się pokory i wdzięczności za to,
co masz. Otrzymujesz lekki krzyż, abyś mógł docenić swoje błogosławieństwa i być
wdzięczny za każdy dar od Boga.
Warto zastanowić się nad tym, jaki jest powód, dla którego otrzymałeś lekki
krzyż od Boga. Może to być dla Twojego dobra, abyś mógł się rozwijać, uczyć i
rosnąć duchowo. Pamiętaj, że nawet najlżejszy krzyż ma swoje znaczenie i może
przynieść wiele dobra w Twoim życiu. Bądź otwarty na to, co Bóg ma dla Ciebie i
zaufaj Mu w trudnych chwilach.
----
Bóg daje każdemu z nas życie takie jakie mamy. Myślę, że nie należy tego oceniać, ale raczej akceptować. Oczywiście zawsze można się starać o to, by nasze życie było lepsze w oczach naszego Boga.
Bóg daje każdemu z nas życie takie jakie mamy. To zdanie może
brzmieć dość oczywiste, ale warto czasem się nad nim zastanowić. Czy faktycznie
jesteśmy zadowoleni z tego, co nam życie przynosi? Czy niekiedy nie próbujemy
kontrolować i zmieniać sytuacji, które wydają się nam niesprawiedliwe czy
trudne?
Niektórzy ludzie wierzą, że wszystko, co dzieje się w ich życiu, jest
determinowane przez Boga. Inni uważają, że mają wpływ na swoje losy i sami
kształtują swoje życie. Niezależnie od tego, w co wierzysz, warto czasem
zatrzymać się i zastanowić, czy akceptujesz swoje życie takim, jakie jest, czy
może ciągle próbujesz je zmieniać i ulepszać.
Akceptacja swojego życia nie oznacza rezygnacji z dążenia do poprawy sytuacji
czy osiągania lepszych rezultatów. To raczej świadome przyjęcie tego, co Bóg nam
daje, i starań o to, by cieszyło to Jego oczy. Możemy modlić się o pomoc,
wsparcie i kierunek w życiu, ale ważne jest też rzeczywiste działanie i
podejmowanie wysiłku, by zmieniać to, co nas nie satysfakcjonuje.
W końcu, każdy z nas ma swoje wyzwania, problemy i trudności, z którymi musi
zmierzyć się w trakcie życia. Ważne jest, by z umiarem przyjmować te sytuacje i
próbować z nich wyciągnąć jak najwięcej nauki. Może właśnie te trudne
doświadczenia mają nas kształtować i prowadzić na lepszą drogę?
Nie powinniśmy oceniać czyjegoś życia ani porównywać się do innych. Każdy ma
swoją własną ścieżkę do przebycia i swoje unikalne doświadczenia. Zamiast
zazdrościć czy krytykować innych, warto skupić się na akceptacji siebie i
swojego życia oraz starać się być lepszym człowiekiem w oczach Boga.
Na koniec, warto pamiętać, że Bóg daje każdemu z nas życie takie, jakie mamy,
ale jak je prowadzimy i jakie decyzje podejmujemy, zależy już tylko od nas
samych. Ważne jest, by żyć zgodnie z naszymi wartościami i przekonaniami,
szukając zawsze dobra i miłości wokół nas. Takie podejście na pewno przyniesie
wiele radości i spokoju do naszego życia.
----
Są dwa światy. jeden to materialny, a drugi to świat spirytualny. W tym materialnym człowiek zależny jest od diabła, a w tym spirytualnym od Boga. Wniosek jest taki, że człowiekowi lepiej jest żyć w świecie spirytualnym.
Idea, że istnieją dwa światy - materialny i spirytualny - nie
jest nowa. Od wieków ludzie wierzyli w istnienie sfery duchowej, która jest
nieustannie obecna w naszym życiu, choć nie zawsze widoczna dla oka.
W materialnym świecie, ludzie często stawiają na bogactwo, sławę i powodzenie.
Dążą do osiągnięcia sukcesu za wszelką cenę, często tracąc z oczu to, co
naprawdę ważne. Człowiek w tym świecie często ulega pokusom, które kuszą go i
oddalają od Boga. Diabeł jest uosobieniem zła, które często prowadzi człowieka
na ścieżkę grzechu i zguby.
Natomiast w świecie spirytualnym, człowiek jest zależny od Boga i dąży do
zbawienia i przebaczenia. W tym świecie liczy się miłość, dobroć i szacunek dla
innych. Człowiek wierzący żyje zgodnie z wartościami chrześcijańskimi, głosząc
miłość bliźniego i przyjmując nauki Pisma Świętego. W tym świecie, człowiek nie
tylko nie jest osamotniony, ale ma zawsze opiekę Boga, który czuwa nad nim i
pomaga mu w trudnych chwilach.
Wniosek jest oczywisty - życie w świecie spirytualnym przynosi człowiekowi o
wiele większe szczęście i spełnienie niż życie w świecie materialnym. Kiedy
stawiamy na wartości duchowe, budujemy trwałe relacje z innymi ludźmi i
znajdujemy prawdziwą satysfakcję. Ostatecznie, jedynie życie w zgodzie z Bogiem
może przynieść nam prawdziwe spełnienie i wieczne zbawienie.
Dlatego zachęcamy wszystkich do refleksji nad swoim życiem i wyborem świata, w
którym chcemy żyć. Pamiętajmy, że materialne bogactwo może przeminąć, ale
duchowe bogactwo pozostanie z nami na zawsze. Wybierzmy zatem mądrze i
pamiętajmy, że tylko świat spirytualny może dać nam prawdziwe szczęście i
wieczne życie pośród Aniołów.
----
„Syn Człowieczy jest panem szabatu”. Łukasza 6:5
To krótkie, ale mocne stwierdzenie Jezusa zostało wypowiedziane w odpowiedzi na
pytanie faryzeuszy, którzy pytali Jezusa, dlaczego Jego uczniowie najwyraźniej
robili to, co było niezgodne z prawem w szabat. Szli przez pole zboża, zrywając
zboże po drodze i jedząc je dla pożywienia w drodze z jednego miasta do
drugiego.
To wyzwanie ze strony faryzeuszy podkreśla ich skrupulatne podejście do prawa
moralnego. Przypomnij sobie Trzecie Przykazanie dane przez Mojżesza: „Pamiętaj o
dniu szabatu, abyś go święcił. Sześć dni możesz pracować i wykonywać wszelką
swoją pracę, ale siódmy dzień jest szabatem Pana, Boga twojego. Nie będziesz
wykonywał żadnej pracy…” (Wyjścia 20:8–10). Na podstawie tego Przykazania
faryzeusze rozwinęli złożony komentarz, który wchodził w szczegóły na temat
tego, jaki rodzaj pracy był ich zdaniem zabroniony w szabat. Jednym z takich
przepisów było zrywanie i mielenie zboża. Dlatego uznali, że uczniowie właśnie
to robili i w związku z tym łamali Trzecie Przykazanie.
Prawa Boże, takie, jakie dał Bóg, muszą być przestrzegane w sposób doskonały.
Jego boskie Prawo nas odświeża, ożywia i pozwala nam żyć w jedności z Nim.
Faryzeusze jednak zmagali się z potrzebą kontrolowania życia ludzi poprzez
ludzką interpretację boskiego Prawa. Mówiąc, że „Syn Człowieczy jest panem
szabatu”, Jezus jasno dał do zrozumienia, że ta skrupulatna interpretacja
Trzeciego Przykazania nauczana przez faryzeuszy nie jest zgodna z prawdami tego
boskiego Prawa.
Jedną z lekcji, jaką można wyciągnąć z tego spotkania, jest to, że każdy z nas
może łatwo wpaść w podobną pułapkę. Łatwo jest zastąpić prawdziwe Prawo Boże
naszym postrzeganiem wiary i moralności. Jesteśmy słabymi ludźmi i jest wiele
rzeczy, które wpływają na nasze myślenie i przekonania w życiu. Emocje, nawyki,
relacje rodzinne, przyjaźnie, media i wiele innych rzeczy wpływa na nas w
potężny sposób. Czasami na dobre, a czasami na złe. Możemy łatwo dojść do
pewnych osądów wiary i moralności, które są lekko błędne, ponieważ opierają się
na subtelnych błędach. W rezultacie możemy łatwo zacząć zbaczać z drogi w naszym
myśleniu i przekonaniach i z czasem możemy odkryć, że odeszliśmy daleko od prawd
Boga. Kiedy tak się dzieje, może być trudno pokornie to przyznać i zmienić nasze
przekonania.
Zastanów się dziś nad pokorną prawdą, że Jezus i tylko Jezus jest Panem boskiego
Prawa. Oznacza to, że musimy nieustannie pozostawać otwarci na zmianę naszych
opinii, kiedy słyszymy, jak nasz Pan do nas mówi. Zastanów się nad każdym
sposobem, w jaki stałeś się nadmiernie przywiązany do swoich własnych opinii.
Jeśli przynoszą pokój, radość, miłość i tym podobne, to najprawdopodobniej są w
jedności z Bogiem. Jeśli są uciążliwe, powodują zamieszanie, spory lub
frustrację, to być może musisz się wycofać i pokornie ponownie zbadać swoje
przekonania, aby Ten, który jest Panem wszystkiego, mógł jaśniej przekazać ci
swoje boskie Prawo.
Panie wszelkiej Prawdy, Ty i tylko Ty jesteś przewodnikiem mojego życia. Ty i
tylko Ty jesteś Prawdą. Pomóż mi być pokornym, drogi Panie, abym mógł rozpoznać
każdy błąd w moich przekonaniach i zwrócić się do Ciebie i Twojego boskiego
Prawa jako jedynego przewodnika mojego życia. Jezu, ufam Tobie.
2025 Saturday
Dopiero po wielkim cierpieniu człowiek zaczyna rozumieć dobre
owoce, jakie mogą z niego wyniknąć. Samo w sobie cierpienie jest wynikiem
naszego upadłego stanu ludzkiego. Ponieważ jednak Jezus wszedł w naszą ludzką
kondycję, przyjmując wszelkie cierpienie i odkupując je, cierpienie ma teraz
wielką moc, gdy jest przez nas dobrowolnie przyjmowane i zjednoczone z
cierpieniami Chrystusa. Jednym z dobrych owoców, jakie może przynieść
cierpienie, jest duchowa wiedza. Kiedy cierpienie jest przyjmowane w Chrystusie
i składane Jemu jako ofiara w zjednoczeniu z Jego własną Ofiarą, odkryjemy, że
nasze cierpienie rozjaśnia życie, nadaje mu perspektywę, a nawet może dać nam
duchowy dar wglądu w dusze innych, których spotykamy. Ten dar poznania innych
dusz pozwoli nam dostrzec ich potrzeby i ofiarować im Miłosierdzie Boże w
sposób, w jaki tego potrzebują. Nie bój się pozwolić, by twoje cierpienia cię
przemieniły i obdarzyły cię tym darem wiedzy wraz z wieloma innymi darami,
którymi Bóg pragnie cię obdarzyć.
Zastanów się nad tym, jak radzisz sobie ze swoimi cierpieniami. Niezależnie od
tego, czy odczuwasz drobny dyskomfort, czy intensywny ból wewnętrzny, wszystko,
czego doświadczamy w życiu, może zostać odkupione i przemienione, aby nas
przemienić. Jeśli w to wierzysz, staraj się świadomie przyjąć każdy dyskomfort i
każde cierpienie, którego doświadczasz, jako ofiarę dla Boga. Ofiaruj je Jemu, a
następnie pozwól, aby oczyszczające skutki tego swobodnego przyjęcia przyniosły
obfite owoce w twoim życiu.
Panie, tak często uciekam od cierpienia i zaprzeczam zbawczym skutkom, jakie
swobodne przyjęcie moich cierpień może na mnie wywrzeć. Daj mi odwagę, abym
powiedział „tak” krzyżom, które otrzymuję, i abym otworzył się na duchowe owoce,
które mogą one przynieść w moim życiu. Oddaję wszystko Tobie, drogi Panie. Jezu,
ufam Tobie.
----
Only after someone has suffered greatly do they begin to
understand the good fruits that can come forth from such suffering. In and of
itself, suffering is the result of our fallen human condition. But because Jesus
entered our human condition, embracing all suffering and redeeming it, suffering
now has great power when freely embraced by us and united to the sufferings of
Christ. One good fruit that can come from suffering is spiritual knowledge. When
suffering is embraced in Christ and offered to Him as a sacrifice in union with
His own Sacrifice, we will find that our suffering clarifies life, puts it in
perspective and may even give us the spiritual gift of insight into the souls of
others we encounter. This gift of knowledge of other souls will enable us to see
their needs and offer the Mercy of God to them in the particular way they need
it. Do not be afraid to allow your sufferings to transform you and bestow this
gift of knowledge upon you along with the many other gifts God wishes to bestow.
Reflect upon how you deal with your own sufferings. Whether it is a small
discomfort you feel or an intense interior pain, everything we experience in
life can be redeemed and transformed so as to transform us. If you believe this
then try to consciously embrace every discomfort and every suffering you endure
as a sacrifice to God. Offer it to Him and then allow the purifying effects of
this free embrace to produce an abundance of good fruit in your life.
Lord, so often I run from my suffering and deny the redeeming effects that the
free embrace of my sufferings can have upon me. Give me courage to say “Yes” to
the crosses I am given and to be open to the spiritual fruits that they can
produce in my life. I give all to You, dear Lord. Jesus, I trust in You.
----
Z Jezusem szły wielkie tłumy, a On odwrócił się i przemówił do
nich: „Jeśli kto przychodzi do Mnie, nie mając w nienawiści ojca i matki, żony i
dzieci, braci i sióstr, a nawet i siebie samego, nie może być moim uczniem”. Łk
14,25–26
Dlaczego Jezus namawiał „wielkie tłumy” do nienawiści wobec swoich rodzin? W
rzeczywistości Jezus poszedł jeszcze dalej. Powiedział, że muszą również
nienawidzić własnego życia. Jeśli tego nie robią, nie mogą być Jego uczniami.
Jednym z efektów tej szokującej nauki było wytrącenie ludzi z ich letniej wiary.
Czasami myślimy o Jezusie jedynie jako o życzliwej i łagodnej duszy, która
zawsze rozjaśnia ludziom dni. Widzimy obrazy uśmiechniętego Jezusa, który zawsze
sprawiał, że ludzie czuli się mile widziani i kochani. I choć te obrazy są
prawdziwe, prawdą jest również to, że rozjaśniał im dni, wzywając ich do
nawrócenia. I to właśnie czyni Jezus dzisiaj w naszej Ewangelii.
Nienawiść do ojca, matki, dzieci, rodzeństwa, a nawet do samego siebie,
oczywiście nie odnosi się do grzechu nienawiści płynącego z gniewu. W tym
przypadku słowo „nienawiść” odnosi się do najlepszego sposobu kochania innych, a
nawet do kochania samego siebie. Na początek przyjrzyjmy się konkluzji. Jezus
powiedział, że ta forma nienawiści jest warunkiem bycia Jego uczniem. To jest
klucz. Jeśli nie jesteśmy przede wszystkim uczniami Chrystusa, nie możemy kochać
innych, a nawet nie będziemy kochać siebie we właściwy sposób. „Nienawiść” w tym
kontekście odnosi się do egoistycznych przywiązań. Oznacza to, że ludzie i
rzeczy mogą łatwo stanąć na drodze naszej miłości do Boga. Kiedy tak się dzieje,
musimy postrzegać je jako przeszkodę zarówno dla miłości Boga, jak i dla
autentycznej miłości innych, a nawet do nas samych. Na przykład, jeśli członek
rodziny w jakiś sposób żądałby, abyśmy kochali go bardziej niż Boga, to należy
to z pasją odrzucić. Można to nazwać świętą nienawiścią do pokusy, a nie do
osoby. Załóżmy, że małżonek krytykuje cię za uczestnictwo we mszy i próbuje cię
powstrzymać. Jeśli go słuchasz, stawiasz go ponad Bogiem. Albo powiedzmy, że
ktoś cię rani, a ty postanawiasz mu wybaczyć, tylko po to, by członek rodziny
cię skrytykował i próbował wzbudzić w tobie gniew wobec tej osoby. Jeśli go
słuchasz, to nie słuchasz Boga. W takich przypadkach musimy „nienawidzić” w tym
sensie, że odrzucamy pokusę.
A co z tobą? Jak nienawidzisz siebie? To odniesienie do wielu sposobów, w jakie
nasze nieuporządkowane pragnienia prowadzą do grzechu. Jeśli ulegamy
nieuporządkowanym pragnieniom, a co gorsza, traktujemy te nieuporządkowane
pragnienia jako normalne i dobre dla nas, to wybraliśmy nieuporządkowane
pragnienie ponad Boga. W takim przypadku musimy nauczyć się nienawidzić i
odrzucać egoistyczne i nieuporządkowane pragnienia, wybierając wyłącznie Boga i
Jego wolę.
Kiedy jesteśmy w stanie wybrać miłość Boga na pierwszym miejscu w naszym życiu,
odrzucając pokusy, które przychodzą od innych, a nawet pokusy wynikające z
naszych nieuporządkowanych pragnień, wtedy i tylko wtedy jesteśmy w stanie
kochać innych i siebie we właściwy sposób. Jezus oczywiście chce, abyśmy kochali
innych i siebie. Jest to jednak możliwe tylko wtedy, gdy nasza miłość jest
czysta i święta i płynie z miłości Boga. Każda inna forma „miłości” w ogóle nie
jest miłością. Jest to egoistyczne przywiązanie, które utrudnia nam naszą
prawdziwą misję jako miłośników Boga i narzędzi tej miłości wobec innych.
Zastanów się dziś nad pasją, jaką musisz mieć, aby odrzucić wszelkie formy
grzechu. Dotyczy to również grzechu, który kusi cię za pośrednictwem twojej
rodziny i przyjaciół. Obejmuje to również wszelkie formy pokus, które pojawiają
się w tobie z powodu twojej nieuporządkowanej natury ludzkiej. Ta święta
nienawiść jest aktem miłości, ponieważ dąży do wyeliminowania wszystkiego, co
powstrzymuje cię od prawdziwej miłości. Wybierz dziś, by być wiernym uczniem
Jezusa i zobowiąż się do odrzucenia wszystkiego, co próbuje przeszkodzić w tym
wyborze. Czyniąc to, nie tylko zwiększysz swoją miłość do Boga, ale także miłość
do innych, a nawet do własnej duszy.
Mój żarliwy Panie, namawiałeś tłumy do odrzucenia wszelkich pokus, które stanęły
na drodze ich miłości do Ciebie. Proszę, napełnij moją duszę świętą nienawiścią
do grzechu i wszelkich pokus, abym mógł je z pasją odrzucać. Niech kocham Cię
ponad wszystko i z tej miłości, kocham innych, a nawet moją duszę Twoim
Najświętszym Sercem. Jezu, ufam Tobie.