2023 Sunday
Właśnie zrozumiałem, że ci rządzą miastami, kto potrafi zarządzać finansami. Zrozumiałem to z przypowieści o minach. Łk, 19, 11-28
15 Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. 16 Stawił się więc pierwszy i rzekł: „Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min”. 17 Odpowiedział mu: „Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami”. 18 Także drugi przyszedł i rzekł: „Panie, twoja mina przyniosła pięć min”. 19 Temu też powiedział: „I ty miej władzę nad pięciu miastami”.
Ten kto umie powiększać majątek Pana swego, będzie nagrodzony, ten zaś kto tego nie umie, będzie miał odebrane nawet to, co ciągle posiada i dodane temu, kto ma najwięcej.
----
To jest ciekawe, że naśladowcy Jezusa Chrystusa, często nic nie posiadali przy duszy, a potrafili ochrzcić i nawrócić na wiarę tysiące dusz. Oczywiście, część z tych dusz zyska życie wieczne w Królestwie Niebieskim. Boże kochany, ja też chciałbym nawrócić chociaż jednego człowieka. Oby reszta mojego życia służyła nawracaniu niewiernych. Tak mi dopomóż Panie Boże. Dziękuję Ci za wszystko. Tak bardzo Cię kocham.
----
Chciałbym się dowiedzieć, ilu ludzi i dzieci umierających z głodu, to Chrześcijanie? Bo jeżeli takich jest niewielu, to być może jednym właśnie ze sposobów walki ze światowym głodem, jest Chrzczenie ludzi. Myślę, że Chrzest jest jak Błogosławieństwo Boże. Taki człowiek od razu staje się członkiem Bożej Rodziny i od razu jest pod Bożą opieką. Czy tacy ludzie mogą umierać z głodu? Bardzo w to wątpię.
2024 Monday
Historia systemu podatkowego sięga bardzo daleko w przeszłość, a
jego rozwój był wieloetapowy i związany z wieloma czynnikami społecznymi,
ekonomicznymi czy politycznymi. Jak w każdej dziedzinie życia, również w
przypadku podatków można doszukać się wielu zmian, innowacji i adaptacji do
zmieniających się realiów społecznych.
Początki opodatkowania sięgają czasów starożytnych. W okresie starożytnym,
zarówno w państwach greckich, jak i rzymskich, podatki odgrywały istotną rolę w
finansowaniu działań wojennych czy budżetu państwowego. W tamtych czasach do
podatków zmuszani byli wszyscy obywatele, niezależnie od swojego statusu
społecznego czy ekonomicznego. Mechanizmy zmuszające ludzi do płacenia podatków
wówczas były bardzo proste i polegały na egzekwowaniu danin od podatników przez
władzę centralną, która dysponowała odpowiednimi środkami przymusu.
W średniowieczu system podatkowy zaczął ewoluować, a z konieczności zaczęto
ustanawiać bardziej precyzyjne zasady opodatkowania. Wielu władcom zależało na
zbieraniu danin od mieszkańców, dlatego też wprowadzono nowe formy podatków,
takie jak podatek od ziemi, czy podatek od handlu czy produkcji. Skomplikowane i
często niesprawiedliwe systemy podatkowe doprowadzały do buntów społecznych i
rewolt, ale władcy starali się utrzymać swoje dochody z tytułu podatków na
odpowiednio wysokim poziomie.
Wraz z rozwojem ustroju feudalnego i narodzinami państwa monarchicznego w
Europie, system podatkowy stał się bardziej skomplikowany i zróżnicowany. Władcy
zaczęli wprowadzać nowe formy danin, takie jak podatki majątkowe, daniny
wzorowane na systemie feudalnym czy daniny specjalne na cele wojenne czy
budowlane. Wymuszanie podatków wyglądało jednak zdecydowanie inaczej niż w
starożytności - zaczęto stosować bardziej wyrafinowane i skomplikowane
mechanizmy zmuszające ludzi do płacenia danin, włączając w to również karę
śmierci dla tych, którzy nie byli chętni do zapłacenia.
Współczesny system podatkowy rozwijał się przez wieki i ewoluował wraz z
rozwojem społeczeństwa, gospodarki i polityki. Obecnie podatki stanowią istotny
element finansowania budżetów państwowych na całym świecie i pozwalają na
finansowanie różnego rodzaju wydatków publicznych, takich jak opieka zdrowotna,
edukacja czy infrastruktura. Współczesne mechanizmy zmuszające ludzi do płacenia
podatków są o wiele bardziej zróżnicowane i uniezależnione od środków przymusu -
w większości krajów obywatele płacą podatki dobrowolnie, korzystając z systemów
podatkowych, które stawiają na transparentność i sprawiedliwość.
----
Wprowadzanie środków przymusu w celu wyegzekwowania podatków
było powszechne na przestrzeni dziejów i stanowiło standardową praktykę władz
państwowych. Ludzie zaczęli płacić podatki już w starożytności, jednak metody
stosowane do ich poboru ewoluowały wraz z rozwojem społeczeństw i ustrojów
politycznych.
W starożytnym Egipcie oraz w starożytnej Grecji i Rzymie podatki były pobierane
głównie w formie świadczeń rzeczowych, takich jak płody rolne, bydło czy
rękodzielnicze wyroby. Władcy posługiwali się urzędnikami i inkasentami do
poboru podatków, a ci którzy odmawiali płacenia grozili surowymi konsekwencjami,
takimi jak więzienie, konfiskata mienia czy niewolnictwo.
W średniowieczu system poboru podatków był bardziej skomplikowany i panujący
monarcha zazwyczaj korzystał z feudalnego systemu, który pozwalał mu na
pobieranie danin od poddanych ziemskich. Przymusowy pobór podatków był również
ściśle związany z systemem zarządzania własnością ziemską i zależnością lenną,
co sprawiało że poddani byli zobowiązani do uiszczania danin w zamian za ochronę
i wsparcie sojuszniczego władcy.
W okresie renesansu i nowożytności systemy podatkowe zaczęły się bardziej
regulować i ustalać bardziej precyzyjne zasady dotyczące poboru podatków. Władze
państwowe tworzyły urzędy skarbowe i systemy podatkowe, które miały na celu
efektywny pobór danin od obywateli. W przypadku niewywiązywania się z obowiązków
podatkowych, stosowano różnego rodzaju środki przymusu, takie jak konfiskata
mienia, kary finansowe czy więzienie.
Współcześnie pobór podatków od obywateli opiera się na bardziej zorganizowanym
systemie, który wykorzystuje technologie informatyczne i finansowe do
monitorowania dochodów i egzekwowania opłat podatkowych. Pomimo ewolucji
systemów podatkowych od starożytności, jedno pozostaje niezmienne - obowiązek
płacenia podatków jest fundamentalną zasadą funkcjonowania każdego państwa i
służy finansowaniu jego działań oraz utrzymaniu infrastruktury publicznej.
----
Pobieranie podatków to obecnie nieunikniona część funkcjonowania
społeczeństwa. Od wieków państwa i władze lokalne zbierają podatki od swoich
obywateli, aby zapewnić finansowanie różnych działań i usług publicznych.
Jednakże, w dawnych czasach, gdy systemy podatkowe nie były tak rozwinięte jak
obecnie, pobieranie podatków często miało charakter bardziej brutalny i
przypominało raczej grabież niż rzetelne opodatkowanie.
Wczesne lata historii ludzkości charakteryzowały się często konfliktami i
walkami o władzę. Władcy i władców lokalni często korzystali z pobierania
podatków jako narzędzia do utrzymania swojej władzy i bogactwa. Wiele
społeczności była zmuszana do płacenia wysokich podatków w zamian za ochronę
przed najazdami i agresją innych grup. Jednakże, często te podatki były ściągane
siłą, bez żadnego uzasadnienia czy przejrzystości w systemie podatkowym.
W wielu przypadkach, władcy i urzędnicy odpowiedzialni za pobieranie podatków
byli skorumpowani i wykorzystywali swoją pozycję do osobistego wzbogacenia się.
Często dochodziło do nadużyć i nadmiernego wyzyskiwania ludności, która była
zmuszana do oddawania znacznych części swoich dochodów na rzecz elit rządzących.
Podatki były często pobieraniami w postaci żywności, dóbr materialnych czy pracy
przymusowej, co traktowano jako swoiste opodatkowanie na rzecz władzy.
W niektórych społecznościach, pobieranie podatków miało charakter zbliżony do
grabieży. Ludzie byli napadani i zmuszani do oddania swoich majątków pod groźbą
przemocy. W takich sytuacjach, władcy i ich urzędnicy traktowali ludność jak
bezpośrednią dostawczynię bogactwa, które mogli wykorzystać na własne cele. W
takich warunkach, obywatele nie mieli oporu niż próbować ucieczki lub ukrywania
swoich dóbr przed podatnikami.
Dlatego też, mimo że dzisiejsze systemy podatkowe mogą być niekwestionowanie
uciążliwe dla wielu ludzi, to jednak trzeba pamiętać o historycznym kontekście
tej instytucji. Wczesne lata historii ludzkości charakteryzowały się często
brutalnym wykorzystywaniem podatków jako narzędzia do wzbogacania się elit
rządzących kosztem zwykłych obywateli. Dlatego warto docenić rozwój systemów
podatkowych, które obecnie stawiają na przejrzystość, sprawiedliwość i równość w
pobieraniu opodatkowania, bez nieuzasadnionego wyzysku czy przemocy.
----
"The reason I asked about the therapist is because your letter sent on 22 January says, “The problem is it is very difficult for me to distinguish between reality and non-reality. Everything that I think is real, doctors and therapists say it is not.”
Nie rozumiem tego akapitu. Czy napisałem coś źle? Proszę o więcej informacji o co chodzi. A może starsz się zrewidować moją chorobę? Dlaczego to robisz jeżeli tak?
Wolałbym żeby ludzie nie wiedzieli jak bardzo jestem fizycznie chory i na umyśle upośledzony. Wiedza na ten temat, moim zdaniem jeszcze bardziej powoduje, że ludzie się ode mnie odsuwają, a tym samym izolują mnie społecznie, przyczyniając się do zwiększenia niepotrzebnego i tak już nadmiernie cierpienia. Mam nadzieję, że rozumiesz, dlaczego jest mi tak trudno pisać o moich problemach i dlaczego robię to niechętnie. Byłoby miło, gdybyś list który napiszesz do Home Office odnośnie mojego stanu zdrowia, pozwoliła mi przeczytać przed wysłaniem, bym mógł ostatecznie sprawdzić, czy to co tam jest napisane zgodne jest z prawdą, czy też są jakieś fakty, które mogą być odebrane ambiwalentnie. Proszę wybacz jeżeli w moich chaotycznych sprawozdaniach dostrzegasz jakieś nieścisłości, jeżeli jakieś spostrzegasz zapewne jest to spowodowane moim obecnym stanem umysłowym. Właśnie dlatego proszę Cię o napisanie wszystkiego tak, żeby miało sens. Sam tego zrobić nie potrafię. Przyznać muszę, że nie wiem dlaczego o pewnych rzeczach piszę, a o innych milczę. Trudno jest dla mnie odróżnić to co byś chciała usłyszeć, od tego co jest niepotrzebne. Dlatego też najbardziej lubię posługiwać się sztuczną inteligencją, która może zrobić to za mnie, tak samo jak proszę Ciebie o pomoc w wypełnieniu wniosku o obywatelstwo, co większość ludzi wykonuje samodzielnie.
"I believe it is worth mentioning that Mr Reignger has a carer who visits him three times a day and assist with day-to-day tasks, and the fact that he is confined to his house due to his condition is a vital information as in order to sit the exams, he is required to go to a test centre. It will be useful if you and Mr Reignger have further discussion ahead of completing the form."
Nie myślę, że fakt, że rzadko wychodzę samodzielnie do sklepu, czy też do lekarza, jest główną przyczyną dla której nie mogę zdać egzaminu. Z moim opiekunem regularnie wychodzę po zakupy, czy też do lekarza, dentysty, czy innych atrakcji tak więc mógłbym i dojść na egzamin, jeżeli to byłoby konieczne. Proszę nie zmieniać moich problemów, które głównie leżą w moich zdolnościach umysłowych do nabywania nowych informacji z powodu trudności w zapamiętywaniu faktów i trudności w koncentracji z powodu umysłowego niedomagania spowodowanego lekami, które przyjmuję. Nie powiedziałem, że nie mogę dojść do miejsca w którym test ma miejsce. Dlaczego więc miałoby to być istotne jeżeli jest to niezgodne z prawdą? O czym niby miałbym dyskutować z lekarzem? Nie chcę być znowu poddawany badaniom czy też eksperymentom, jeżeli to nie jest koniecznie potrzebne. Myślę, że lekarz wie wystarczająco dużo na mój temat, a organizowanie takich spotkań, które mogłyby tylko spowodować mi niepotrzebny stres jak i stratę czasu dla lekarza uważam za nierozsądne. Takie sytuacje, których nie rozumiem również powodują, że czuję się jeszcze bardziej paranoidalny. Nie chcę nawet myśleć, że i ty możesz starać się działać na moją szkodę i że nie pragniesz szczerze pomóc mi w mojej sprawie.
Moim zdaniem nie ma sensu pisania jeszcze raz do mojego lekarza i proszę Cię o to, żebyś tego nie robiła. Nie chcę sprawiać, żeby lekarz miał więcej pracy niż to jest konieczne i w tak trudnym do wykonywania zawodzie. Ponadto nie myślę, że jest to etyczne prosić lekarza, żeby napisał nie tak jak on chce napisać, ale tak jak my byśmy chcieli, żeby napisał. Dlatego też proszę, jeżeli chcesz, to napisz list samodzielnie, który chcesz przesłać do Home Office i pozwól mi go sprawdzić, czy zgodny jest z prawdą. O wyniki sprawy się nie martw. Tak jak mówisz, rozumiem, że wynik może być pozytywny lub negatywny i nikt nie może tego zmienić. Jeżeli mój wniosek będzie załatwiony odmownie, to oczywiście nie będę miał do Ciebie, jak również do nikogo żalu. Zróbmy to poprawnie i bez wykrzywiania prawdy.
Moim zdaniem lekarz napisał bardzo dobrze i wierzę w to, że ludzie w Home Office mają specjalistów zajmujących się zdrowiem i ci ludzie dobrze wiedzą, jak człowiek z takimi diagnozami medycznymi jak moje i człowiek który przyjmuje takie leki jak ja przyjmuję musi się czuć i czy jest w stanie pobierać nauki by skutecznie zdać egzamin czy też jest to niemożliwe. Nie wierzę w to, żeby była taka osoba na świecie, by z podobnymi problemami do moich, jak również przyjmująca podobne leki do moich, była w stanie nauczyć się tak dobrze by zdać egzaminy, które są wymagane by uzyskać obywatelstwo. Fakt, że zwykli ludzie tego nie rozumieją, nie zmienia i nie łagodzi trudności z jakimi muszę mierzyć się codziennie. Miejmy po prostu nadzieję, że mój wniosek rozpatrywać będą specjaliści, a nie ludzie, którym należy wszystko tłumaczyć jak dziecku.
Od początku mojego inwalidztwa, czyli od roku 2002 jestem pod ciągłą opieką. Na początku była to opieka mojej najbliższej rodziny, a obecnie profesjonalni opiekunowi opiekują się mną codziennie. Zakres obowiązków pracy dołączony poniżej. Oczywiście, w zależności od tego jak się czuję, pomoc jakiej potrzebuję może każdego dnia nieznacznie się różnić. Są dni kiedy jestem tak zmęczony i śpiący, że nie wychodzę z łóżka. Innym natomiast razem, wychodzimy na spacer lub do sklepu. Każdy dzień jest inny, tak czy inaczej moja egzystencja bez opieki byłaby bardzo trudna do akceptacji. Dlatego też proszę, nie zadawaj mi więcej pytań na które z powodu mojej choroby jest mi trudno odpowiadać, a tym bardziej nie proś o spotkania, które mogłyby pogorszyć mój stan zdrowia i spowodować niepotrzebny stres. Proszę zrozum, że to ja potrzebuję od Ciebie pomocy i wszystko czego pragnę to być pozostawiony w spokoju. Mam nadzieję, że pomoc o którą proszę mi dostarczysz nie wywołując stanów paranoidalnych i niepotrzebnego dodatkowego stresu.
Ponadto doktór nie wypełnił tylko jednego punktu numer trzy dotyczącego egzaminu z języka angielskiego uznając, że nie jest to konieczne. Może uznał, że mój angielski jest na tyle dobry, bym mógł go zdać. Niemniej by otrzymać obywatelstwo potrzebne są dwa egzaminy, jednym z nich jest wiedza o życiu w UK, a skoro napisał, że jest to z powodu mojego upośledzonego zapamiętywania i trudności w nauce i tak nie do zdania, to być może dlatego zignorował pytanie dotyczące egzaminu z języka angielskiego. Niemniej kondycje dla których nie mogę uczyć się do tego egzaminu są przecież takie same, jak kondycje do niemożności zdania egzaminu z wiedzy o życiu w UK. Ponadto pomimo faktu, że jakiś tam zakres wiedzy mam z języka angielskiego, to przecież nikt nie może ocenić, czy byłbym w stanie zdać ten egzamin, czy też nie, dopóki bym nie stawił się na egzaminie. Jednak wiedzę o życiu w UK można łatwo sprawdzić starając się zaliczyć testy dostępne poprzez Internet. Niestety, pomimo prób nie udało mi się trwale zapamiętać materiału potrzebnego do zdania testu. Ponadto było to również bardzo stresujące doświadczenie przekonując się, że mój mózg nie pracuje tak jak powinien. Pytanie nad którym się sam zastanawiam jest takie, czy miałoby jakiś sens stawić się na egzaminie z języka angielskiego i próbować go zdać jeżeli ma się przekonanie, że i tak nie będę w stanie zdać egzaminu z życia w UK. Niemniej przyznać muszę, że nie chciałbym próbować zdawać egzaminu z angielskiego i tak, ze względu na to, by niepotrzebnie narażać się na stres. To prawda, samo wyjście z domu jest już stresujące nie mówiąc o tym, że ktoś miałby mnie jeszcze egzaminować wiedząc, że i tak nie jestem dobrze przygotowany, a rozumienie mówionego języka angielskiego sprawia mi wiele trudności, a są przypadki, kiedy nic nie rozumie co do mnie mówią. Wszystko zależy od słownictwa, akcentu i prędkości z jaką ludzie się zwracają i wielokrotnie słuchając wiem, że mam wielkie braki w rozumieniu. No cóż, mam nadzieję, że w Home Office będą ludzie wyrozumiali.
Proszę wybacz z powodu moich podejrzeń i jeżeli sprawiłem tobie w jakiś sposób przykrość. Dla mojego spokoju proszę potwierdzić otrzymanie tego listu.
----
"The reason I asked about the therapist is because your letter
sent on January 22 says, "The problem is it is very difficult for me to
distinguish between reality and non-reality. Everything that I think is real,
doctors and therapists say it is not."
I don't understand your dilemma. Did I write something
wrong? Please give me more information about what's going on. Or maybe you are
trying to verify my illness? Why are you doing this if so? I would prefer people
not to know how physically sick and mentally disabled I am. Knowing this, in my
opinion, causes people to distance themselves from me even more, thus isolating
me socially, adding to the already excessive suffering. I hope you understand
why it is so difficult for me to write about my problems and why I am reluctant
to do so. It would be nice if you would let me read the letter you write to the
Home Office regarding my health condition before sending it, so that I could
finally check whether what is written there is true or whether there are any
facts that may be perceived ambivalently. Please forgive me if you notice any
inaccuracies in my chaotic reports; if you notice any, it is probably due to my
current mental state. That's why I'm asking you to write everything so that it
makes sense. I can't do it myself. I must admit that I don't know why I write
about some things and remain silent about others. It's hard for me to
distinguish what you want to hear from what is unnecessary. That's why I
especially like using artificial intelligence that can do it for me, just as I
ask you to help me fill out the citizenship application, which most people do on
their own.
"I believe it is worth mentioning that Mr Reignger has a carer who visits him
three times a day and assist with day-to-day tasks, and the fact that he is
confined to his house due to his condition is a vital information as in order to
sit the exams, he is required to go to a test center. It will be useful if you
and Mr Reignger have further discussion ahead of completing the form."
I don't think that the fact that I rarely leave home to the store or to the
doctor on my own is the main reason why I can't pass the exam. I regularly do
shopping with my guardian or visit the doctor, dentist or other attractions so I
can get to the exam regardless of how difficult it would be for me. Please do
not change my problems, which mainly lie in my mental ability to acquire new
information due to difficulty in remembering facts and difficulty in
concentrating due to mental impairment caused by the medications I take. I
didn't say I couldn't get to the point where the test was taking place. So why
should it be important if it is not true? What should I discuss with my doctor?
I don't want to be subjected to tests or experiments again if it's not
absolutely necessary. I think that the doctor knows enough about me, and I
consider it unwise to organize such meetings, which could only cause me
unnecessary stress and waste the doctor's time. Situations like this that I
don't understand also make me feel even more paranoid. I don't even want to
think that you might be trying to sabotage my application and that you don't
sincerely want to help me with my case.
I think there is no point in writing to my doctor again, and I am asking you not to do it. I don't want to make a doctor have more work than is necessary in such a difficult profession. Moreover, it is not ethical to ask a doctor to write, not as he wants to write but as we would like him to write. Therefore, please write a letter that you want to send to the Home Office and let me check whether it is truthful. Don't worry about the results of the case. As you say, the result can be positive or negative, and no one can change it. If my application is rejected, I will have no grudge against you or anyone else. Let's do it correctly and without distorting the truth.
In my opinion, the doctor wrote very well, and I believe that
people in the Home Office have health specialists. These people know well how a
person with a medical diagnosis like mine and a person who takes medications
like mine must feel and whether he can study to pass the exam successfully or
whether it is impossible. There is not a person in the world who, with similar
problems to mine and taking similar medications to mine, would be able to learn
well enough to pass the exams required to obtain citizenship. The fact that
ordinary people do not understand this does not change or alleviate the
difficulties I face daily. Let's hope specialists will consider my application,
not people to whom everything should be explained.
Since the beginning of my disability, i.e. since 2002, I have been under
constant care. In the beginning, it was the care of my closest family, and now
professional caregivers take care of me every day. Job responsibilities are
attached below. Of course, depending on how I feel, the help I need may vary
slightly from day to day. There are days when I am so tired and sleepy that I
don't get out of bed. Other times, we go to the park or the store. Every day is
different; in any case, my existence without care would be difficult to accept.
Therefore, please do not ask me any more questions that are difficult for me to
answer due to my illness, and especially do not ask for meetings that could
worsen my health and cause unnecessary stress. Please understand that I am the
one who needs help from you, and all I want is to be left alone. I hope that you
will provide the help I am asking for without causing paranoia or unnecessary
additional stress.
Moreover, the doctor already completed the form twice. He finds the only part regarding the English language exam irrelevant, considering it was unnecessary. Maybe he thought my English was good enough for me to pass. However, to obtain citizenship, you need two exams, one of them is knowledge about life in the UK. Since he wrote that it was impossible to pass it due to my impaired memory and memory difficulties, maybe that's why he ignored the question about the English language exam. However, the conditions for which I cannot study for this exam are the same as those for not being able to pass the Knowledge of Life exam in the UK.
Moreover, even though I have some knowledge of the English language, no one can judge whether I can pass the exam until I appear for it. However, your knowledge about life in the UK can be easily checked by trying to pass online tests. Unfortunately, despite my attempts, I could not remember the material needed to pass the test permanently. In addition, it was also a very stressful experience finding out that my brain was not working as it should. Would there be any point in appearing for the English exam and trying to pass it if I was convinced I couldn't pass the living exam in the UK anyway? However, I would not like to attempt to pass the English exam anyway because I would expose myself to unnecessary stress. It's true, just leaving the house is stressful, not to mention the fact that someone would have to examine me, knowing that I'm not well prepared anyway, and understanding spoken English is tough for me, and there are cases when I don't understand anything they talk to me. It all depends on vocabulary, accent and the speed at which people speak, and after listening to it many times, I know that I need more understanding. Well, I hope people in the Home Office will be understanding.
Finally, I would like to ask if you agree to refrain from asking
me to do anything more. As I said, I have enough. If you cannot send my
application with what you already have, I would rather wait until I am 65 and
then send the application. But if you can take a risk and send my application
without writing to the doctor, please let me know, and I will make the payment
you requested.
I am looking forward to hearing from you.
Kind regards,
Nick
2025 Wednesday
To prawda, że przez cały dzień Bóg do ciebie
przemawia. Nieustannie przekazuje swoją prawdę i kierunek dla twojego życia,
nieustannie obdarza swoim miłosierdziem. Problem polega na tym, że Jego głos
jest tak delikatny i cichy. Dlaczego? Ponieważ chce poświęcić ci całą uwagę. Nie
będzie próbował konkurować z wieloma rozproszeniami twojego dnia. Nie będzie ci
się narzucał. Zamiast tego czeka, aż zwrócisz się do Niego, odłożysz na bok
wszystkie rozproszenia i będziesz uważny na Jego cichy, ale wyraźny głos.
Czy słyszysz, jak Bóg mówi? Czy zwracasz uwagę na Jego łagodne wewnętrzne
podpowiedzi? Czy pozwalasz, aby liczne rozproszenia twojego dnia zagłuszyły głos
Boga, czy też zwyczajowo je odkładasz na bok, pilnie Go szukając tym bardziej?
Szukaj Jego wewnętrznych podpowiedzi tego dnia. Wiedz, że te podpowiedzi są
znakami Jego niezgłębionej miłości do ciebie. I wiedz, że poprzez nie Bóg szuka
twojej pełnej uwagi.
Panie, kocham Cię i pragnę szukać Cię we wszystkim. Pomóż mi być świadomym
sposobów, w jakie mówisz do mnie dniem i nocą. Pomóż mi być uważnym na Twój głos
i być prowadzonym przez Twoją delikatną rękę. Oddaję się Tobie całkowicie, mój
Panie. Kocham Cię i pragnę poznać Cię pełniej. Jezu, ufam Tobie.
----
It’s true that, throughout your day, God is
speaking to you. He is constantly communicating His truth and His direction for
your life, and He is constantly bestowing His Mercy. The problem is that His
voice is ever so gentle and silent. Why? Because He wants all of your attention.
He will not attempt to compete with the many distractions of your day. He will
not impose Himself upon you. Rather, He waits for you to turn to Him, to set
aside all distractions, and to be attentive to His quiet but clear voice.
Do you hear God speak? Are you attentive to His gentle interior promptings? Do
you let the many distractions of your day drown out God’s voice or do you
habitually set those aside, diligently seeking Him all the more? Seek His
interior promptings this day. Know that these promptings are signs of His
unfathomable love for you. And know, that through them, God is seeking your full
attention.
Lord, I love You and desire to seek You in all things. Help me to be aware of
the ways in which You speak to me day and night. Help me to be attentive to Your
voice and to be led by Your gentle hand. I give myself to You completely my
Lord. I love You and wish to know You more fully. Jesus, I trust in You.
----
Jezus i jego uczniowie wyruszyli do wiosek w
Cezarei Filipowej. Po drodze zapytał swoich uczniów: „Za kogo ludzie mnie
uważają?” Ew. Marka 8:27
W odpowiedzi na to pytanie uczniowie poinformowali Jezusa, że niektórzy
myśleli, że jest „Janem Chrzcicielem, inni Eliaszem, a jeszcze inni jednym z
proroków”. Ale wtedy Jezus zapytał uczniów, za kogo Go uważają. To Piotr
odpowiedział, mówiąc: „Ty jesteś Mesjaszem”.
Rozważając tę wymianę zdań między Jezusem a uczniami, spróbuj usłyszeć, jak
nasz Pan zadaje ci to samo pytanie. „A za kogo wy mnie uważacie?” Chociaż
najprawdopodobniej łatwo będzie ci odpowiedzieć na to pytanie na poziomie
intelektualnym, nie odpowiadaj zbyt szybko. Pomyśl o tym. W głębi duszy, co
sądzisz o Jezusie?
Chociaż odpowiedź Piotra jest poprawna, ważne jest, aby zastanowić się, co to
właściwie oznacza. Jest to szczególnie widoczne w fakcie, że gdy tylko Jezus
zaczął wyjaśniać swoją misję jako Chrystusa, Piotr nie mógł jej zaakceptować.
Jezus wyjaśnił Piotrowi i innym uczniom, że jako Chrystus „będzie cierpiał wiele
i zostanie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie, zostanie
zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie”. Innymi słowy, Jezus chciał, aby
uczniowie zrozumieli istotę Jego misji. Jego misją było to, że stanie się
ofiarnym Barankiem Bożym i umrze za nasze grzechy. Ale to było zbyt wiele, aby
uczniowie mogli to natychmiast zrozumieć, zaakceptować i przyjąć z
wdzięcznością.
Czy rozumiesz, akceptujesz i przyjmujesz tę podstawową misję Jezusa? Czy
rozumiesz, że z powodu grzechów, które osobiście popełniłeś, potrzebujesz
Zbawiciela? Czy rozumiesz, że konsekwencją twoich grzechów jest śmierć? Wieczna
śmierć? I czy rozumiesz ponadto, że tylko przez śmierć Jezusa wszelki grzech i
śmierć zostaną zniszczone?
Czasami możemy popaść w błąd, myśląc, że Jezus jest tylko inspirującą postacią,
która uczy nas, jak powinniśmy żyć. I chociaż to prawda, Jezus jest czymś o
wiele więcej. Jest jedyną drogą do Nieba. Bez Jego śmierci i zmartwychwstania
nie możemy osiągnąć Nieba. On jest jedynym Zbawicielem. Barankiem, który został
zabity za nasze grzechy. Jedynym źródłem wiecznego odkupienia. Wyłącznym mostem
między Niebem a ludzkością. I chociaż możesz to rozumieć intelektualnie do
pewnego stopnia, twoja wiara w ten fakt musi głęboko zakorzenić się w twojej
duszy, abyś mógł w to uwierzyć i przyjąć Jego dar wiecznego zbawienia w
najgłębszym rdzeniu twojej istoty. Wymaga to radykalnego zrozumienia, akceptacji
i przyjęcia, jeśli naprawdę mamy otrzymać dar życia Jezusa.
Zastanów się dziś, jak odpowiedziałbyś na to pytanie naszego Pana. „Kim WY
mówicie, że jestem?” Jeśli masz odpowiedzieć na to poprawnie, wymaga to ciągłego
pogłębiania twojego zrozumienia, akceptacji i pełnego przyjęcia zbawczej misji
naszego Pana. Chociaż jest to proces trwający całe życie, nigdy nie możemy
przestać wchodzić głębiej w tę boską tajemnicę i dar, abyśmy zostali całkowicie
przemienieni przez życie, śmierć i zmartwychwstanie Tego, który jest Chrystusem
Bożym.
Zbawienny Panie, proszę otwórz mój umysł i serce na Ciebie głębiej tego dnia i
każdego dnia mojego życia. Niech nieustannie pogłębiam moją wiarę i zrozumienie
Ciebie i Twojej boskiej misji zbawienia. Kiedy to robię, proszę przemieniaj mnie
coraz bardziej, abym był w pełni przygotowany do otrzymania wszystkiego, czym
przyszedłeś mnie obdarzyć. Jezu, ufam Tobie.