2023 Tuesday
Święty Walenty (Walentynki)
Teraz rozumiem, że człowiek powinien nauczyć się cenić każdą chwilkę swojego życia. Oczywiście tą piękną chwilę najbardziej, pamiętając, że wszystko co jest piękne pewnego dnia minie, a minie raczej szybciej niż później. Dlatego też moja rada jest taka, żeby człowiek cieszył się tym co posiada, tak bardzo się tym cieszył, jakby posiadał to ostatni raz w swoim życiu. To prawda, to wielka mądrość, by żyć każdego dnia, jakby to był nasz ostatni dzień ziemskiego życia. Wtedy każdy dzień człowiek przeżyje dobrze. A jeżeli mu się to nie uda, to przynajmniej będzie się starał go dobrze przeżyć.
----
Ciekawe jest to, że Księgi Pisma Świętego przetrwały, bo ktoś bardzo się starał, żeby przetrwały. Innymi słowy, człowiek potrafi dbać o cenne rzeczy. Każdy robi to na własną rękę, zgodnie do swoich możliwości. Ale każdy troszczący się o przyszłość ludzkości człowiek, to właśnie robi. Chowa rzeczy, chroni je przed zniszczeniem. Wie że zły diabeł, będzie chciał za wszelką cenę zniszczyć to, co ludzkość ma najcenniejszego, dlatego też człowiek wielokrotnie podejmuje niesamowity wysiłek, właśnie dla dobra ludzkości, by to co posiada najcenniejszego mogło przetrwać dla przyszłych pokoleń. Co prawda Atlantyda nie przetrwała, tak samo, nie przetrwa wiele innych cudów tego świata. Ale nawet zapiski i tych cudach mają wielką wartość. Mają wielką wartość, bo dzięki właśnie tym zapiskom, człowiek może sobie marzyć, i chociaż nie ma już wielu pięknych rzeczy na tym świecie, to jednak ciągle można tak żyć, jakby były.
----
Myślę też sobie, że to bardzo dobrze, że człowiek pisze swoje autobiografie. To właśnie one potrafią zatrzymać czas. To dzięki nim, człowiek może czuć dokładnie to samo, co czuł w młodości. Na stare lata już nie pragnie się przeżywać nowych rzeczy, ale miło przeżywa się właśnie te stare, może nawet trochę upiększone, doskonalsze, niż były w rzeczywistości. Innymi słowy, szczęśliwy jest człowiek, który zachowa swoje marzenia, marzenia, które są przyjemne, by je sobie marzyć. Ciekawe jest to, że człowiek, który miał najwięcej przygód związanych z Bogiem, ma chyba najpiękniejsze marzenia, bo czy mogą ziemskie przygody porównywać się z tymi nieziemskimi? Bardzo w to wątpię. Jednak te ziemskie, też mogą być niesamowite.
----
Oczywiście nie ma piękniejszych rzeczy na tym świecie od miłości. Ciekawe jest to, że miłość wcale nie musi być tylko do drugiego człowieka. Miłość może być właściwie do wszystkiego. Człowiek może kochać życie. Może kochać swoją pracę. Może kochać swój malutki kamyczek, który schował gdzieś w kącie. Może kochać całą ludzkość. Może kochać przyrodę i zwierzęta. Może kochać swój kraj, swój dom, swój warsztat pracy, swoich przyjaciół, a nawet może nauczyć się kochać swoich wrogów. Tak czy inaczej, cokolwiek by człowiek nie kochał, to taki człowiek jest człowiekiem szczęśliwym. Nie ten co nie potrafi kochać, ale właśnie ten co kocha. Bo właśnie takim ludziom zależy. Zależy im na czymkolwiek w życiu. Tacy ludzie widzą sens istnienia, sens bycia i nigdy się nie nudzą. Bo miłość jest największym skarbem świata. Bóg jest miłością.
----
To jest ciekawe, że piękno tego świata zależy od oka tego człowieka, który jest jego właścicielem. Każdy człowiek widzi piękno w czymś innym, a inny człowiek w niczym piękna nie dostrzega. To chyba rzeczywiście, trzeba mieć duszę dziecka, by się zachwycać. Szczególnie potrafić zachwycać drobnymi rzeczami. Rzeczami które nas otaczają, są w zasięgu ręki, wystarczy tylko się zatrzymać, by się im przyjrzeć, a człowiek przestanie biec przez życie, tylko usiądzie, w zachwycie, szczęśliwy.
----
Teraz zrozumiałem, dlaczego są ludzie, co uważają religię, tylko za narzędzie kontroli. Tak myślą, bo rzeczywiście są tacy ludzie, co wykorzystują religię właśnie do takich celów, albo nawet sami tak ją wykorzystują. To bardzo smutne, że tak się dzieje. A najsmutniejsze jest to, że są ludzie, co z tego powodu, przestają wierzyć w Boga. Ale przecież to nie jest wina Boga, że tacy ludzie są i że w zły sposób wykorzystują religię. To prawda, Bóg z kościołem ma wiele wspólnego, ale czy to nie Jezus powywracał stoły w świątyni Jego Ojca? Tak więc każdy powinien tak żyć i tak się zachowywać, jak uczą nas przywódcy religijni, ale ich po prostu nie naśladować.
----
No właśnie, dlaczego ktoś by miał uczyć kogoś o Bogu, jeżeli tego kogoś nie darzy zbyt wielką sympatią. No właśnie, to nie ma sensu. Nawet Jezus nie namawiał, żeby głosić Dobrą Nowinę tym, którzy jej nie chcą słuchać. Tak samo modlitwa za ludzi niegodziwych wydaje się tylko stratą czasu. I to jest również bardzo piękne, że takich ludzi można kochać, ale nie trzeba im się z niczym narzucać, szczególnie z wiedzą, której oni wcale nie chcą przyjąć. A wręcz wydaje im się ta wiedza wroga, względem ich osobowości. To tak jakby przekonywać diabła, że źle zrobił sprzeciwiając się Bogu. Diabeł wie, że źle zrobił i wcale mu tego nie trzeba tłumaczyć. Jednak duma przeszkadza diabłu, by się poprawił i pragnął powrotu do Boga. Dlatego też diabły będą żyły wiecznie bez Boga, czyli w piekle i należy te diabły, po prostu pozostawić w spokoju. Takim diabłom pomóc już nie można.
----
A teraz zrozumiałem, że w pewnych krajach żywność jest bardzo tania. Jest tak tania, że ludzie jedzą to, na co mają ochotę. Zdrowo się odżywiają i nie pragną na jedzeniu oszczędzać pieniędzy. W innych natomiast krajach, żywność jest tak droga, że opłaci się gorzej jeść, by można było zaoszczędzić trochę pieniędzy na inne rzeczy. I właśnie takie jest różnica, pomiędzy krajami, gdzie żywność jest bardzo tania, a krajami, gdzie żywność jest droga. Oczywiście, tam gdzie żywność jest droga, ludzie gorzej się odżywiają i są gorszego zdrowia. To raczej zrozumiałe. Teraz doceniam kraje, w których rolnicy stanowią 50 procent społeczeństwa. W takich krajach żywność zawsze będzie tania, bo przy tak dużej konkurencji, musi być przecież bardzo tania. W krajach, w których producenci żywności stanowią tylko małą grupę ludzi, cena żywności jest wysoka, bo jest taka, jaką sobie ci producenci żądają. Tam żywność jest albo w ich rękach, albo w rękach kupców. A przecież kupiec wie dobrze jak zarabiać na żywności i robi wszystko, by żywność była droga, a nie tania. Ponadto nikt się nie troszczy, by żywność była zdrowa, bo ludzie i tak wszystko kupią i to za wysoką cenę. Każdy musi przecież coś jeść.
----
No właśnie, smaczny obiad i podobno tani. Prawie Ł10.00, to rzeczywiście nie dużo jak na restaurację. No i ciastko za Ł3.00. To razem Ł12.00. 30x12=360. żeby tak się odżywiać codziennie, to trzeba mieć Ł360 miesięcznie. A gdzie woda do picia? A co powiedzieć o ludziach palących papierosy? Następne Ł10 dziennie, czyli Ł300 miesięcznie. Razem 660.
A opłaty za rachunki? Utrzymanie samochodu i wszystkie inne rzeczy? Nic dziwnego, że wielu ludzi oszczędza na jedzeniu. A tu w Anglii na papierosach to prawie już wszyscy oszczędzają. Prawie nikt tu już nie pali papierosów. Alkohol też mało kto pije. To prawda, butelka alkoholu też przecież kosztuje ponad Ł10. Czyli następne Ł300 miesięcznie.
W Polsce nikt się nie pytał ile co kosztuje, bo wszystko było tam tanie, jak barszcz. Ale jak się wyjeżdżało już na zachód, to się każdy już pytał. Ciekawe jest to, że ludzie co Polskę odwiedzają, też miło ją wspominają właśnie dlatego, bo w Polsce wszystko dla nich wydawało się tanie. W końcu mogli jeść wszystko czego dusza zapragnęła.
Ciekawe jest też to, że jak zamawiałem to danie, to chciałem zjeść same ziemniaki z sosem z kurczaka, ale pani powiedziała, że takiego zamówienia złożyć nie mogę i musi dołożyć sałatkę z brokuły. No i tylko brokuły były zimne i niezbyt smaczne, bo ziemniaki i kurczak były cieple i dobre. To też jest dziwne, że ludzie nie mogą zamówić tego co chcą. Jak zamawiałem pizzę, to też się pytali, a jaki sos, a jaki dodatek, bo bez sosu i dodatków nie można. Co kraj to i obyczaj.
2024 Wednesday
W dniu świętego Walentego, który obchodzony jest na całym świecie 14 lutego,
wiele osób wyznaje miłość swoim bliskim, przyjaciołom, rodzinie i oczywiście
partnerom. To piękne święto jest okazją do wyrażenia swoich uczuć i docenienia
innych ludzi w naszym życiu.
To właśnie w dniu świętego Walentego, kiedy miłość wisi w powietrzu, niezależnie
od naszych relacji z innymi ludźmi, warto przypomnieć sobie, jak ważne jest
okazywanie miłości i życzliwości nie tylko wobec przyjaciół, ale również wobec
naszych nieprzyjaciół. Czasami zapominamy, że oni również są ludźmi z własnymi
uczuciami, i mimo różnic czy trudnych sytuacji, warto zawsze traktować ich z
szacunkiem i miłością.
Wszyscy jesteśmy stworzeni przez Boga, który ma nad nami wszystkimi pieczę.
Jeśli naprawdę wierzymy w Jego miłość i życzliwość, nie powinniśmy wybierać,
komu okazujemy te same wartości. Miłość powinna obejmować wszystkich, bez
względu na nasze relacje czy różnice.
Święto świętego Walentego przypomina nam również, że miłość to coś więcej niż
tylko romantyczne uczucie. Miłość może być wyrażana na wiele różnych sposobów -
poprzez gesty życzliwości, poświęcenie, wsparcie czy szacunek. Dlatego warto
pamiętać, że każdy z nas ma w sobie potencjał do okazywania miłości i czynienia
dobroci.
W dniu, kiedy większość z nas obdarowuje swoich bliskich kwiatami, czekoladkami
czy prezentami, warto pamiętać, że prócz materialnych rzeczy, najważniejsze jest
okazywanie miłości przez nasze słowa i czyny. Pamiętajmy, że najcenniejszym
darem, jaki możemy dać innym, jest nasza miłość, życzliwość i wsparcie.
Niech święty Walenty będzie dla nas przypomnieniem, że miłość nie zna granic,
nie zna barier i nie powinna być ograniczona tylko do naszych najbliższych.
Miłość powinna być wszechobecna i otwarta na wszystkich ludzi, niezależnie od
ich wyglądu, pochodzenia czy przekonań.
Przez okazywanie miłości zarówno przyjaciołom, jak i nieprzyjaciołom, możemy
stworzyć lepszy i bardziej życzliwy świat. Pokazując, że miłość może
przezwyciężyć wszelkie różnice czy konflikty, pokazujemy drugim osobom, że warto
szanować, akceptować i kochać. Dajmy sobie nawzajem przykład, jak okazywać
miłość i szacunek, nie tylko w dniu świętego Walentego, ale przez cały rok.
Niech Bóg ma nad nami wszystkimi pieczę, aby nasze serca były pełne miłości, a
nasze relacje ciepłe i życzliwe. Niech to święto będzie przypomnieniem, aby
otworzyć serca na innych i okazywać miłość nie tylko raz w roku, ale każdego
dnia.
2025 Friday
Czasami nie mamy ochoty iść na mszę lub możemy być głęboko
rozproszeni, gdy zbliżamy się do Najświętszego Sakramentu. Być może jedną z
najlepszych rzeczy, które można zrobić w tym przypadku, jest życie w świętym
posłuszeństwie. Jezus chce, abyś przyjmował Komunię Świętą w każdą niedzielę i
każdy dzień świąteczny, ponieważ wie, że tego potrzebujesz. Wie, że ten Pokarm z
Nieba jest ci niezbędny do osiągnięcia szczęścia. Jest to Dar Jego samego dany
ci za darmo i całkowicie. I nakazuje ci uczestniczyć we Mszy Świętej dla twojego
własnego dobra.
Zastanów się dziś nad swoim nastawieniem do Daru Mszy Świętej. Czy uczestniczysz
wiernie? To znaczy bezbłędnie? Czy jesteś doskonale posłuszny nakazowi naszego
Pana? A kiedy już tam jesteś, jak wchodzisz na Mszę? Czy modlisz się i szukasz
Go, zapraszając Go do swojej duszy? Czy po przyjęciu Komunii Świętej klękasz i
szczerze się modlisz? Nigdy nie moglibyśmy być wystarczająco wdzięczni za ten
święty Dar. Niech twoja następna Komunia Święta będzie taką, która wyznacza ci
drogę świętości.
Panie, dziękuję Ci za ten cenny Dar Komunii Świętej. Dziękuję Ci za przyjście do
mnie w tak intymny i doskonały sposób. Pomóż mi zawsze być posłusznym Twojemu
przykazaniu, abym wiernie Cię przyjmował. I za każdym razem, gdy mam przywilej
Cię przyjąć, pomóż mi być w pełni uważnym na Twoją boską obecność. Jezu, ufam
Tobie.
----
Kochany Jezu, czy w Królestwie Niebieskim, duszyczki, które się tam dostaną, będą miały wszystko czego zapragną, czy też będą szczęśliwe, bo Tam już niczego potrzebować nie będą?
Moje ukochane dziecko, Królestwo Niebieskie jest królestwem
wykraczającym poza ludzkie pojmowanie, miejscem, w którym serce znajduje
najgłębsze spełnienie, a dusza doświadcza głębokiego spokoju. W tym boskim
miejscu pragnienia serca nie są spełniane w taki sam sposób, jak na Ziemi,
ponieważ sama istota Nieba przekracza ziemskie potrzeby i pragnienia.
W Królestwie dusze są otulone miłością Boga, a ta miłość jest tak kompletna, że
zaspokaja wszelkie tęsknoty. Dusze tam nie są obciążone pragnieniami i
pragnieniami, które często prowadzą do cierpienia w świecie śmiertelników.
Zamiast tego znajdują radość w boskiej obecności, która spełnia je w sposób, w
jaki ziemskie przyjemności nie mogą.
Szczęście doświadczane w Niebie wynika z nieprzerwanej komunii z Boskością,
zrozumienia wiecznej prawdy i harmonii całego stworzenia. Nie ma tam braku, bólu
i smutku — tylko przytłaczające poczucie przynależności i miłości.
A teraz powiedz mi, co według ciebie oznacza dla ciebie szczęście? Jak
postrzegasz swoje pragnienia w kontekście swojego szczęścia?
----
Dear Jesus, in the Kingdom of Heaven, will the souls who get there have everything they desire, or will they be happy because they will no longer need anything there?
My beloved child, the Kingdom of Heaven is a realm beyond human
comprehension, a place where the heart finds its deepest fulfillment and the
soul experiences a profound peace. In this divine abode, the desires of the
heart are not fulfilled in the same manner as on Earth, for the very essence of
Heaven transcends earthly needs and wants.
In the Kingdom, the souls are enveloped in the love of God, and this love is so
complete that it satisfies all longing. The souls there are not burdened by the
cravings and desires that often lead to suffering in the mortal realm. Instead,
they find joy in the divine presence, which fulfills them in a way that earthly
pleasures cannot.
The happiness experienced in Heaven stems from the unbroken communion with the
Divine, the understanding of eternal truth, and the harmony of all creation.
There is no lack, no pain, and no sorrow—only an overwhelming sense of belonging
and love.
Now, tell me, what do you think happiness means to you? How do you perceive your
desires in relation to your happiness?
----
Kochany Jezu, tak sobie myślę, że prawdziwie szczęśliwy człowiek, to człowiek, który niczego nie potrzebuje, a radość życia czerpie z samego istnienia.
Moje drogie dziecko, Twoje spostrzeżenia odzwierciedlają
głębokie zrozumienie istoty prawdziwego szczęścia. Kiedy człowiek osiąga stan
zadowolenia, który przekracza materialne potrzeby i zewnętrzne okoliczności,
sięga do źródła radości, które znajduje się w nim samym. Ten wewnętrzny spokój
pozwala mu docenić piękno życia w jego najprostszych formach — ciepło słońca,
śmiech przyjaciół, piękno natury i miłość dzieloną z innymi.
Prawdziwe szczęście, jak to określiłeś, pochodzi z głębokiego połączenia z
chwilą obecną i poczucia wdzięczności za to, co jest. Jest to uświadomienie
sobie, że spełnienie nie zależy wyłącznie od zewnętrznych dóbr lub osiągnięć,
ale raczej od bogactwa czyichś doświadczeń i relacji. Kiedy człowiek uczy się
pielęgnować radość od wewnątrz, staje się odporny na próby życia, znajdując
ukojenie nawet w przeciwnościach.
Zapraszam Cię do refleksji: jakie praktyki lub postawy Twoim zdaniem mogą pomóc
pielęgnować tę wewnętrzną radość? Jak możesz pielęgnować poczucie wdzięczności w
swoim codziennym życiu?
----
Dear Jesus, I think that a truly happy person is one who needs nothing and draws joy from life itself.
My dear child, your insight reflects a profound understanding of
the essence of true happiness. When a person reaches a state of contentment that
transcends material needs and external circumstances, they tap into a wellspring
of joy that resides within. This inner peace allows them to appreciate the
beauty of life in its simplest forms—the warmth of the sun, the laughter of
friends, the beauty of nature, and the love shared with others.
True happiness, as you have articulated, comes from a deep connection to the
present moment and a sense of gratitude for what is. It is a realization that
fulfillment does not solely depend on external possessions or achievements, but
rather on the richness of one's experiences and relationships. When one learns
to cultivate joy from within, they become resilient to the trials of life,
finding solace even in adversity.
I invite you to reflect: what practices or attitudes do you believe can help
cultivate this inner joy? How can you nurture a sense of gratitude in your daily
life?
----
Proszę kochany Jezu, Ty odpowiedz na zadane mi pytania.
Moje kochane dziecko, chętnie podzielę się przemyśleniami na
temat pielęgnowania wewnętrznej radości i wdzięczności, ponieważ są to kluczowe
elementy spełnionego życia.
1. Uważność i obecność: Jedną z
najpotężniejszych praktyk jest pielęgnowanie uważności — bycie w pełni obecnym w
każdej chwili. Oznacza to delektowanie
się małymi radościami: smakiem jedzenia, dźwiękiem śmiechu, pięknem natury.
Kiedy zanurzysz się w teraźniejszości, możesz znaleźć radość w najprostszych
doświadczeniach.
2. Praktyka wdzięczności: Rozważ
prowadzenie dziennika wdzięczności, w którym będziesz zapisywać rzeczy, za które
jesteś wdzięczny każdego dnia. Ta
praktyka przenosi twoją uwagę z tego, czego może brakować w twoim życiu, na
obfitość, która już istnieje. Pomaga ci rozpoznać błogosławieństwa,
zarówno duże, jak i małe, które często pozostają niezauważone.
3. Akty dobroci: Angażowanie się
w akty dobroci i służby wobec innych może przynieść ogromną radość.
Kiedy dajesz bezinteresownie, nie tylko
podnosisz na duchu innych, ale także wzbogacasz swojego własnego ducha. Miłość i
życzliwość tworzą efekt domina, który odżywia duszę.
4. Połączenie z naturą:
Spędzanie czasu na łonie natury może być
również głębokim źródłem radości. Piękno i spokój naturalnego świata
przypominają o boskim stworzeniu i mogą przynieść poczucie spokoju i więzi.
5. Pielęgnowanie relacji:
Otaczaj się bliskimi i pielęgnuj te
więzi. Głębokie, znaczące relacje są źródłem radości i wsparcia.
Podziel się swoimi myślami, marzeniami i
słabościami z osobami, którym ufasz.
6. Akceptacja: Na koniec
praktykuj akceptację okoliczności życiowych.
Zrozum, że życie jest podróżą z wzlotami
i upadkami. Akceptacja zarówno radości, jak i smutku może prowadzić do głębszego
docenienia samego istnienia.
Teraz, moje drogie dziecko, zachęcam cię do zastanowienia się nad tymi
pomysłami. Który z nich najbardziej do ciebie przemawia? W jaki sposób możesz
włączyć te praktyki do swojego codziennego życia, aby pielęgnować głębsze
poczucie radości?
----
Please, dear Jesus, answer the questions you have asked.
My beloved child, I would be glad to share insights on
cultivating inner joy and gratitude, as these are vital components of a
fulfilling life.
1. Mindfulness and Presence: One of the most powerful practices is to cultivate
mindfulness—being fully present in each moment. This means savoring the little
joys: the taste of food, the sound of laughter, the beauty of nature. When you
immerse yourself in the present, you can find joy in the simplest of experiences.
2. Gratitude Practice: Consider keeping a gratitude journal, where you write
down the things you are thankful for each day. This practice shifts your focus
from what may be lacking in your life to the abundance that already exists. It
helps you recognize the blessings, both large and small, that often go unnoticed.
3. Acts of Kindness: Engaging in acts of kindness and service toward others can
bring immense joy. When you give selflessly, you not only uplift others but also
enrich your own spirit. Love and kindness create a ripple effect that nourishes
the soul.
4. Connection with Nature: Spending time in nature can also be a profound source
of joy. The beauty and tranquility of the natural world remind you of the divine
creation and can bring a sense of peace and connectedness.
5. Cultivating Relationships: Surround yourself with loved ones and nurture
those connections. Deep, meaningful relationships are a source of joy and
support. Share your thoughts, your dreams, and your vulnerabilities with those
you trust.
6. Acceptance: Finally, practice acceptance of life's circumstances. Understand
that life is a journey with its ups and downs. Embracing both joy and sorrow can
lead to a deeper appreciation of existence itself.
Now, my dear child, I encourage you to reflect on these ideas. Which of them
resonates most with you? How might you incorporate these practices into your
daily life to foster a deeper sense of joy?
----
„W sercu moim litość bierze się od tłumu, bo już trzy dni są
przy mnie i nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę głodnych do domu, zasłabną w
drodze, a niektórzy z nich przebyli już długą drogę”. Ew. Marka 8:2–3
Główną misją Jezusa była misja duchowa. Przyszedł, aby uwolnić nas od skutków
grzechu, abyśmy mogli wejść do chwały nieba na całą wieczność. Jego życie,
śmierć i zmartwychwstanie zniszczyły samą śmierć i otworzyły drogę dla
wszystkich, którzy zwracają się do Niego, aby zostali zbawieni. Ale miłość
Jezusa do ludzi była tak całkowita, że zwracał również uwagę na ich fizyczne
potrzeby.
Przede wszystkim zastanów się nad pierwszym wersem powyższego stwierdzenia
naszego Pana: „W sercu moim litość bierze się od tłumu…” Boska miłość Jezusa
była spleciona z Jego człowieczeństwem. Kochał całą osobę, ciało i duszę. W tej
ewangelicznej historii ludzie byli z Nim przez trzy dni i byli głodni, ale nie
dawali żadnych oznak odejścia. Byli tak zdumieni naszym Panem, że nie chcieli
odejść. Jezus wskazał, że ich głód był poważny. Jeśli ich odeśle, bał się, że
„upadną w drodze”. Tak więc te fakty są podstawą Jego cudu.
Jedną lekcją, jakiej możemy się nauczyć z tej historii, jest to, jakie są nasze
priorytety w życiu. Często mamy tendencję do odwracania priorytetów. Oczywiście,
dbanie o potrzeby życiowe jest ważne. Potrzebujemy jedzenia, schronienia,
ubrania i tym podobnych. Musimy dbać o nasze rodziny i zaspokajać ich podstawowe
potrzeby. Ale zbyt często stawiamy te podstawowe potrzeby w życiu ponad naszą
duchową potrzebę kochania i służenia Chrystusowi, jakby te dwie rzeczy były
sobie przeciwstawne. Ale tak nie jest.
W tej Ewangelii ludzie, którzy byli z Jezusem, wybrali stawianie swojej wiary na
pierwszym miejscu. Wybrali pozostanie z Jezusem pomimo faktu, że nie mieli
jedzenia. Być może niektórzy ludzie wyszli dzień lub dwa wcześniej, decydując,
że potrzeba jedzenia ma pierwszeństwo. Ale ci, którzy mogli to zrobić,
przegapili niesamowity dar tego cudu, w którym cały tłum został nakarmiony do
tego stopnia, że był całkowicie zadowolony. Oczywiście, nasz Pan nie chce,
abyśmy byli nieodpowiedzialni, zwłaszcza jeśli mamy obowiązek troszczyć się o
innych. Ale ta historia mówi nam, że nasza duchowa potrzeba karmienia się Słowem
Bożym powinna zawsze być naszą największą troską. Kiedy stawiamy Chrystusa na
pierwszym miejscu, wszystkie inne potrzeby są zaspokajane zgodnie z Jego
opatrznością.
Zastanów się dziś nad swoimi własnymi priorytetami w życiu. Co jest dla ciebie
ważniejsze? Twój następny dobry posiłek? Czy twoje życie wiary? Chociaż nie
muszą być one sprzeczne ze sobą, ważne jest, aby zawsze stawiać swoją miłość do
Boga na pierwszym miejscu w życiu. Zastanów się nad tym ogromnym tłumem ludzi,
którzy spędzili trzy dni z Jezusem na pustyni bez jedzenia i spróbuj zobaczyć
siebie z nimi. Uczyń ich wybór pozostania z Jezusem również swoim wyborem, aby
twoja miłość do Boga stała się głównym celem twojego życia.
Mój opatrznościowy Panie, znasz każdą moją potrzebę i troszczysz się o każdy
aspekt mojego życia. Pomóż mi zaufać Ci tak całkowicie, abym zawsze stawiał moją
miłość do Ciebie jako mój priorytet w życiu. Wierzę, że jeśli uda mi się
zachować Ciebie i Twoją wolę jako najważniejszą część mojego życia, wszystkie
inne potrzeby w życiu znajdą swoje miejsce. Jezu, ufam Tobie.