Page 19 - shahrvand BC No. 1333
P. 19
و گرو‌هها در ائتلاف و مشخص بودن خواسته آ نها سبب شد که در مدت
کوتاهی این مطالبات در سطح عموم یتری گسترش یابد .خواسته ائتلاف
همگرایی زنان ،پیوستن ب یقیدوشرط به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان 19
و بازنگری و اصلاح قانون اساسی در اصول ۲۱ ،۲۰ ،۱۹و ۱۱۵بود .در این بدن زن متعلق به خودش است
زمان بود که ی کبار دیگر ،البته پس از گذشت سا لها ،بحث پیوستن
عمل زیبایی؟ چرا آنقدر زنان ایرانی آرایش م یکنند؟ چرا فقط به فکر ایران به سیداو مطرح شد و کاندیدهای ریاست جمهوریدرای نباره صحبت ایران سیدرئیسی
سر و وضع خوداند؟ ای نها را م یگوییم و بعد همدیگر را برای قیافه و کردند ولی درنهایت کاندیدی برنده انتخابات شد که سخنی از کنوانسیون توییتر @iransera
اندام‌مان تحقیر م یکنیم .این فقط از سوی مردان نیست بلکه بیشتر
از سوی خود زنان است و برم یگردد به فرهنگ‌مان که از کودکی به به میان نیاورده بود .درنتیجه در این برهه سیاسی نیز مطالبات بر حق
زنان برآورده نشد و طی چهار سال بعد یعنی از ۱۳۸۸تا ۱۳۹۲ -نیز
ما یاد می‌دهد که کم داریم ،مرغ همسایه غاز است و صورتم را حتی بحثی از الحاق ایران به کنوانسیون نه در برنامه دولت بود و نه ب هطوری نوشته‌های اخیر ردباره
با سیلی هم که شده باید سرخ کنم. جدی از طرف مدافعان برابری خواه پی گیری شد .در دور بعدی انتخابات برهنگی گلشیفته فراهانی
هنوز دیر نشده که به این باور برسیم که زن خود صاحب بدن خود ریاست جمهوری یعنی سال ۱۳۹۲ بود که مجدداً بحث الحاق ایران در مجله شهروند بی‌سی و
سال / 22شماره - 1333جمعه 14دنفسا 1393 است .و خود او است که بهتر از هر کس می‌داند که چه بپوشد و چه به سیداو ب هطور کمرنگ جلوه نمود .در این زمان ،سخنگوی امور زنان غیره موقعیتی را ایجادکرده
نپوشد؟ روسری سرکند یا نه؟ آرایش کند یا نه؟ چاق است یا نه؟ کمپین انتخاباتی آقای حسن روحانی اعلام کرد که آقای روحانی چون که درباره مالکیت بدن زن
ای نها همه و همه گزینه او است. خودشان حقوقدان هستند تدبیری برای پیوستن ایران به کنوانسیون و به ویژه زن ایرانی صحبت
بگذارید به جای ریزبینی و تلاش برای تحلیل تصمیم زنان برای خواهند اندیشید .اما تاکنون اقدامی از طرف این دولت جهت پیوستن کنیم .عقیده زن ایرانی
پوشش یا عدم آن به این واقعیت برسیم که سئوال این نیست که چرا ایران به کنوانسیون صورت نگرفته است .پرسش این است که چرا پیوستن در مورد این موضوع کم
ایران به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان به ریاست جمهوری گر‌هخورده شنیده می‌شود .زمان آن فرا رسیده که زنان خود درباره بدن خود گلشیفته لخت شد یا چه هدفی داشت .این سئوا لها بی‌ربط است.
صحبت کنند .از لحاظ تاریخی تعلق بدن زن به خودش در ایران سئوال این است که م ِن اغلب مرد ،چرا این گونه راجع به تصمیم و درنتیجه فقط در زمان کمپین انتخاباتی است که فعالان حقوق زن
شناخته نشده است .مثلًا برگردیم به زمانی که روسری را به زور ز ِن غریبه‌ی عاقل و بالغ صحبت م یکنم که انگار او و بدن او مال نیز فعا لشده و خواستار الحاق ایران به کنوانسیون م یشوند؟ آیا سند
بی نالمللی که توسط قریب ب هاتفاق کشورها ازجمله کشورهای اسلامی از سر مادربزرگ‌هایمان کشیدند و یا روسری را به زور روی سر من است .او را تجزیه و تحلیل م یکنم انگار او یک جسم مفعول و
تسلیم است و نه یک انسان ،یک زن باشعور و با توان تصمیم‌گیری امضاشده و متضمن اصولی است که اجرای آ نها موجب پیشبرد حقوق مادرهایمان گذاشتند.
فرهنگ ما بدون خجالت زنان را برای اندامشان تحقیر یا تحسین برای خودش.
م یکند .تعصبی ندارد که در جامعه ما معمولاً می‌شنویم ،چرا آنقدر زنان م یشود ،نباید در اولویت برنام ههای فعالان حقوق زن باشد؟ شاید
یک دلیل بر این امر ،وضعیت فعلی کنوانسیون است که در دستور کار
مجمع تشخیص مصلحت قرار دارد .اگر این را دلیلی بدانیم بر آنچه موجب
م یشود تا فعالان حقوق زن پیوستن به کنوانسیون را امری دولتی و منوط
به خواست سیاسی حاکمیت بدانند ،باید توجه داشت که امکان بازگشت
موضوعی که در دستور مجمع هست ،در دستور کار دولت به لحاظ قانونی
میسر نیست .رئی سجمهور فقط ب هعنوان یکی از اعضای مجمع تشخیص
مصلحت که یک رأی دارد م یتواند با لاب یهایی که انجام م یدهد و با
اقدامات جدی و پیگیر به تصویب نهایی در مجمع ،کمک کند .با این
ترتیب رئی سجمهور اختیار محدودی در این زمینه دارد .به نظر م یرسد
In touch with Iranian diversity که فعالان جنبش زنان م یبایست بحث الحاق ایران به کنوانسیون را
ب هطورجدی تر دنبال کرده و علاوه بر واردکردن آن در گفتمان سیاسی ،در
آگاه کردن بدنه جامعه نیز بکوشند .نباید ازنظر دور داشت که کنوانسیون
رفع تبعیض علیه زنان م یتواند ابزار قانونی باشد برای فعالان برابری طلب
جهت ارزیابی و سنجش قوانینی که با رشد سیاسی ،اجتماعی و اقتصادی
زنان در تضاد است .با در نظر داشتن این واقعیت پی گیری و مطالبه مداوم
الحاق ایران به کنوانسیون باید در دستور کار جامعه مدنی ازجمله فعالان
حقوق زنان قرار گیرد .مسلماً بح ثهای مقطعی و پراکنده راه را برای الحاق
ایران به «سیداو» هموار نخواهد کرد .
Vol. 22 / No. 1333 - Friday, Mar. 6, 2015
19
کوتاهی این مطالبات در سطح عموم یتری گسترش یابد .خواسته ائتلاف
همگرایی زنان ،پیوستن ب یقیدوشرط به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان 19
و بازنگری و اصلاح قانون اساسی در اصول ۲۱ ،۲۰ ،۱۹و ۱۱۵بود .در این بدن زن متعلق به خودش است
زمان بود که ی کبار دیگر ،البته پس از گذشت سا لها ،بحث پیوستن
عمل زیبایی؟ چرا آنقدر زنان ایرانی آرایش م یکنند؟ چرا فقط به فکر ایران به سیداو مطرح شد و کاندیدهای ریاست جمهوریدرای نباره صحبت ایران سیدرئیسی
سر و وضع خوداند؟ ای نها را م یگوییم و بعد همدیگر را برای قیافه و کردند ولی درنهایت کاندیدی برنده انتخابات شد که سخنی از کنوانسیون توییتر @iransera
اندام‌مان تحقیر م یکنیم .این فقط از سوی مردان نیست بلکه بیشتر
از سوی خود زنان است و برم یگردد به فرهنگ‌مان که از کودکی به به میان نیاورده بود .درنتیجه در این برهه سیاسی نیز مطالبات بر حق
زنان برآورده نشد و طی چهار سال بعد یعنی از ۱۳۸۸تا ۱۳۹۲ -نیز
ما یاد می‌دهد که کم داریم ،مرغ همسایه غاز است و صورتم را حتی بحثی از الحاق ایران به کنوانسیون نه در برنامه دولت بود و نه ب هطوری نوشته‌های اخیر ردباره
با سیلی هم که شده باید سرخ کنم. جدی از طرف مدافعان برابری خواه پی گیری شد .در دور بعدی انتخابات برهنگی گلشیفته فراهانی
هنوز دیر نشده که به این باور برسیم که زن خود صاحب بدن خود ریاست جمهوری یعنی سال ۱۳۹۲ بود که مجدداً بحث الحاق ایران در مجله شهروند بی‌سی و
سال / 22شماره - 1333جمعه 14دنفسا 1393 است .و خود او است که بهتر از هر کس می‌داند که چه بپوشد و چه به سیداو ب هطور کمرنگ جلوه نمود .در این زمان ،سخنگوی امور زنان غیره موقعیتی را ایجادکرده
نپوشد؟ روسری سرکند یا نه؟ آرایش کند یا نه؟ چاق است یا نه؟ کمپین انتخاباتی آقای حسن روحانی اعلام کرد که آقای روحانی چون که درباره مالکیت بدن زن
ای نها همه و همه گزینه او است. خودشان حقوقدان هستند تدبیری برای پیوستن ایران به کنوانسیون و به ویژه زن ایرانی صحبت
بگذارید به جای ریزبینی و تلاش برای تحلیل تصمیم زنان برای خواهند اندیشید .اما تاکنون اقدامی از طرف این دولت جهت پیوستن کنیم .عقیده زن ایرانی
پوشش یا عدم آن به این واقعیت برسیم که سئوال این نیست که چرا ایران به کنوانسیون صورت نگرفته است .پرسش این است که چرا پیوستن در مورد این موضوع کم
ایران به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان به ریاست جمهوری گر‌هخورده شنیده می‌شود .زمان آن فرا رسیده که زنان خود درباره بدن خود گلشیفته لخت شد یا چه هدفی داشت .این سئوا لها بی‌ربط است.
صحبت کنند .از لحاظ تاریخی تعلق بدن زن به خودش در ایران سئوال این است که م ِن اغلب مرد ،چرا این گونه راجع به تصمیم و درنتیجه فقط در زمان کمپین انتخاباتی است که فعالان حقوق زن
شناخته نشده است .مثلًا برگردیم به زمانی که روسری را به زور ز ِن غریبه‌ی عاقل و بالغ صحبت م یکنم که انگار او و بدن او مال نیز فعا لشده و خواستار الحاق ایران به کنوانسیون م یشوند؟ آیا سند
بی نالمللی که توسط قریب ب هاتفاق کشورها ازجمله کشورهای اسلامی از سر مادربزرگ‌هایمان کشیدند و یا روسری را به زور روی سر من است .او را تجزیه و تحلیل م یکنم انگار او یک جسم مفعول و
تسلیم است و نه یک انسان ،یک زن باشعور و با توان تصمیم‌گیری امضاشده و متضمن اصولی است که اجرای آ نها موجب پیشبرد حقوق مادرهایمان گذاشتند.
فرهنگ ما بدون خجالت زنان را برای اندامشان تحقیر یا تحسین برای خودش.
م یکند .تعصبی ندارد که در جامعه ما معمولاً می‌شنویم ،چرا آنقدر زنان م یشود ،نباید در اولویت برنام ههای فعالان حقوق زن باشد؟ شاید
یک دلیل بر این امر ،وضعیت فعلی کنوانسیون است که در دستور کار
مجمع تشخیص مصلحت قرار دارد .اگر این را دلیلی بدانیم بر آنچه موجب
م یشود تا فعالان حقوق زن پیوستن به کنوانسیون را امری دولتی و منوط
به خواست سیاسی حاکمیت بدانند ،باید توجه داشت که امکان بازگشت
موضوعی که در دستور مجمع هست ،در دستور کار دولت به لحاظ قانونی
میسر نیست .رئی سجمهور فقط ب هعنوان یکی از اعضای مجمع تشخیص
مصلحت که یک رأی دارد م یتواند با لاب یهایی که انجام م یدهد و با
اقدامات جدی و پیگیر به تصویب نهایی در مجمع ،کمک کند .با این
ترتیب رئی سجمهور اختیار محدودی در این زمینه دارد .به نظر م یرسد
In touch with Iranian diversity که فعالان جنبش زنان م یبایست بحث الحاق ایران به کنوانسیون را
ب هطورجدی تر دنبال کرده و علاوه بر واردکردن آن در گفتمان سیاسی ،در
آگاه کردن بدنه جامعه نیز بکوشند .نباید ازنظر دور داشت که کنوانسیون
رفع تبعیض علیه زنان م یتواند ابزار قانونی باشد برای فعالان برابری طلب
جهت ارزیابی و سنجش قوانینی که با رشد سیاسی ،اجتماعی و اقتصادی
زنان در تضاد است .با در نظر داشتن این واقعیت پی گیری و مطالبه مداوم
الحاق ایران به کنوانسیون باید در دستور کار جامعه مدنی ازجمله فعالان
حقوق زنان قرار گیرد .مسلماً بح ثهای مقطعی و پراکنده راه را برای الحاق
ایران به «سیداو» هموار نخواهد کرد .
Vol. 22 / No. 1333 - Friday, Mar. 6, 2015
19
